Το gazzetta.gr ετοίμασε για εκείνην μία διαφορετική ανασκόπηση, που ξεκινά από τη στιγμή που πήρε την πρώτη της ανάσα.

Για την κατάκτηση του Diamond League στο επί κοντώ, του χρυσού μεταλλίου στο Κλειστό του Βελιγραδίου και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Λονδίνου δεν μπορεί θα τα θυμάστε, τα πέτυχε όλα μέσα στο 2017!

Πάμε να «διανύσουμε» τη ζωή της από το σημείο εκκίνησης στο Μαιευτήριο Ήρα, έως και την στιγμή που μπήκε στην τροχιά των μεγάλων επιτυχιών.

Η Κατερίνα Στεφανίδη, καρπός του έρωτα της Ζωής Βαρέλη και του Γιώργου Στεφανίδη άνοιξε πρώτη φορά τα μάτια της την 11η πρωινή της 4ης Φεβρουαρίου του 1990. Η ύψους 1.72 μ. και 57 κιλών σήμερα Κατερίνα, έκανε τη «βουτιά» στη ζωή, με βάρος 3.050 γραμμάρια και ύψος 52 εκατοστά. Ψύχραιμη όπως πάντα δεν έκλαψε όταν αντίκρισε τον κόσμο, που 27 χρόνια αργότερα θα τον έκανε να παραμιλάει για τα κατορθώματα της.

Οι φήμες λένε, ότι ήταν το μωρό που θα ήθελαν όλες οι μαμάδες. Ήρεμο και χαριτωμένο δεν ταλαιπώρησε τη μητέρα της, η οποία θα άντεχε να μεγαλώσει «άλλα 10 μωρά σαν την Κατερίνα».

Η πρώτη λέξη που βγήκε από το στόμα της ήταν «μπαμπά», μετά «γιαγιά» ε, και στο τέλος αφού η έρμη μάνα είχε απηυδήσει είπε να την φωνάξει και αυτήν...

Τη λαχτάρα της να κατακτήσει τον κόσμο τη διέκρινε κανείς πολύ νωρίς. Ήταν μόλις 9 μηνών όταν έκανε τα πρώτα 6 της βήματα, στις 25 Νοεμβρίου του 1990, ημέρα της ονομαστικής της εορτής.

Για τον αν ήταν υπερκινητικό παιδί, ασφαλείς πηγές αναφέρουν ότι υπήρξαν αναρίθμητες προσπάθειες από τους γονείς της να μετρήσουν έως το 10, για το αν θα παραμείνει στο ίδιο σημείο, όμως άπασες απέβησαν άκαρπες...

Η Κατερίνα είχε αδυναμία στον μπαμπά της, ενώ όταν πέντε χρόνια αργότερα ήρθε η αδελφή της Γεωργία, την υποδέχτηκε με αγάπη, χωρίς ζήλιες και παρατράγουδα, αφού ως μεγαλύτερη ένιωθε ότι είχε υποχρέωση να την προστατεύει.

Αυτόν τον ρόλο τον διατηρεί έως και σήμερα, αφού ποτέ δεν τσακώθηκαν ως παιδιά, με την Κατερινα να είναι πάντα συγκαταβατική με τις σκανταλιές της μικρότερης αδελφής της.

Η Ολυμπιονίκης του Ρίο δεν είχε κάποιο αγαπημένο κουκλάκι, είχε όμως ένα αγαπημένο παραμύθι με νάνους. Το παραμύθι με το κορίτσι που είχε ένα γιγάντιο κοντάρι που ακουμπούσε τους αιθέρες θα το έγραφε η ίδια κάποια χρόνια αργότερα.

Συνήθως τα παιδάκια παθαίνουν ένα στρες αποχωρισμού όταν πηγαίνουν για πρώτη φορά στο σχολείο. Η Κατερίνα πάλι, πήγε 18 μηνών στον παιδικό σταθμό και ήταν όλο χαρά!

Πάντα άνοιγε η καρδιά της όταν έβλεπε στο πρωινό, γάλα με δημητριακά, το οποίο ήταν και το αγαπημένο της φαγητό, όμως η διάθεση της άλλαζε ...απότομα όταν έβλεπε ντομάτες. Ακόμα και σήμερα δεν τρελαίνεται για το συγκεκριμένο λαχανικό.

Συνεννοήσιμο παιδί ανέκαθεν η πρωτότοκη της οικογένειας δεν χρειάστηκε ποτέ να ακούσει κατσάδα, για οτιδήποτε ενώ ποτέ κανείς δεν σήκωσε χέρι πάνω της.

Επιμελής μαθήτρια μεν, αλλά και περιζήτητη, με τα χτυποκάρδια στο θρανίο να ξεκινούν στην α' τάξη του δημοτικού. Τότε εξομολογήθηκε τον πρώτο της έρωτα.

Αργότερα βέβαια, σε μεγάλο έρωτα της ζωής της εξελίχθηκε ο αθλητισμός. Η αθλητική οικογένεια από την οποία προέρχεται, γνώριζε ότι είναι καλή αθλήτρια, όμως το 2005 συνειδητοποίησε ότι το κορίτσι τους είναι φτιαγμένο για να φτάσει πολύ ψηλά.
Ήταν τότε που η 15χρονη πια, Κατερίνα, κατέκτησε το πρώτο της χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στην κατηγορία κορασίδων.

Το γεγονός ότι είχε αφοσιωθεί απόλυτα στον πρωταθλητισμό, συνέβαλε στο να παραμένει επικεντρωμένη στους στόχους της και να μην επιτρέπει στον εαυτό της να παρεκκλίνει. Αυτός ήταν προφανώς και ο λόγος που κανείς δεν θυμάται να έχει τα κλασικά ξεσπάσματα που έχουν τα περισσότερα παιδιά στην εφηβεία.

Η υποτροφία στις ΗΠΑ, ήταν μία μεγάλη αλλαγή στη ζωή της και έως ότου προσαρμοστεί οι τηλεφωνικές επικοινωνίες με την Ελλάδα ήταν πολύ συχνές για... ψυχανάλυση από την μαμά και τον μπαμπά.

Οι συνθήκες ζωής στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ήταν απαιτητικές, πολύ διάβασμα και σκληρή προπόνηση, δύο πράγματα που σπάνια βλέπουμε να συνδυάζονται. Η Κατερίνα πιέστηκε αρκετά και αυτό πιθανότατα ήταν η αιτία εμφάνισης διατροφικής διαταραχής, όπως έχει παραδεχτεί η ίδια, την οποία κατάφερε να νικήσει μαζί με όλους τους «δαίμονές» της, χάρη στον σύζυγο και προπονητή της Μιτς Κρίερ. Τον άνθρωπο που την μεταμόρφωσε στο «χρυσό» κορίτσι των τελευταίων ετών, κάνοντας την να πιστέψει στις δυνάμεις της.

Ε, τα υπόλοιπα είπαμε, τα ξέρετε!