Η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της πυγμαχίας εντός συνόρων, από τον Ολυμπιακό πήρε άριστα! Αυτό ήταν κάτι που παραδέχτηκαν δημόσια και χωρίς να τσιγκουνευτούν τα καλά λόγια-προς τιμή τους- ακόμη και οι άνθρωποι από τον Παναθηναϊκό, οι οποίοι προ των αγώνων είχαν δημιουργήσει ένα καθ' όλα αρνητικό κλίμα. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Γιάννη Αϊδινιώτης μετά την κατάκτηση του χρυσού από τον Μανώλη Παπαδόπουλου: «Ο Ολυμπιακός ήταν άξιος οικοδεσπότης. Δεν έχω κανένα παράπονο από τον Ολυμπιακό, αλλά από την ομοσπονδία» (διαβάστε ΕΔΩ).

Ο Παναθηναϊκός πριν τους αγώνες εξέφρασε σε όλους τους τόνους τις αμφιβολίες του για την ασφάλεια των αθλητών και συνοδών της ομάδας, οι οποίοι θα πήγαιναν σύμφωνα με τα λεγόμενα του στη φωλιά του λύκου.

Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, οι φίλοι του Ολυμπιακού που παραβρέθηκαν στις εξέδρες του Κλειστού γυμναστηρίου επέδειξαν διαγωγή κοσμιοτάτη, δημιουργώντας μάλιστα εξαιρετική ατμόσφαιρα.

Ένας αθλητής αντίπαλου σωματείου, μου είπε χαρακτηριστικά: «Αργυρώ ήταν απίστευτη διοργάνωση. Δεν έγινε το παραμικρό από πλευράς οπαδών και η διαιτησία σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να πεις ότι έκανε εγκλήματα υπέρ του Ολυμπιακού. Σε ότι αφορά στην φιλοξενία των ομάδων, μπορεί να υπήρχαν κάποιοι που μας κοίταζαν με μισό μάτι, όμως δεν μας είπε κανείς, ποτέ, το παραμικρό».

Από το 2014 που ο Παναθηναϊκός διοργάνωσε επίσης με μεγάλη επιτυχία και χωρίς το παραμικρό παρατράγουδο, το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα πυγμαχίας, στον Τάφο του Ινδού, ο Ολυμπιακός πήρε τη σκυτάλη, επένδυσε υλικά και σε έμψυχο δυναμικό στην αναγέννηση του τμήματος και χθες έδρεψε τους καρπούς των προσπαθειών του.

Το μοναδικό ίσως που μου έκανε αρνητική εντύπωση ήταν ότι οι «ερυθρόλευκοι» επέλεξαν να πάρουν απόσταση από την στάση της αθλήτριας τους, Δανάης Βέμου και του προπονητή της, Χρήστου Τριάντη (ο οποίος δεν ανήκει στον σύλλογο).

Οι «ερυθρόλευκοι» αντί να χρησιμοποιήσουν το συμβάν επικοινωνιακά και να εξάρουν τη στάση της αθλήτριας τους, η οποία επέλεξε να μην κατέβει στον τελικό, επειδή θεώρησε ότι αδικήθηκε η αντίπαλος της στον ημιτελικό από τους κριτές, έμειναν μάλλον ενοχλημένοι από την απόφαση της να απαρνηθεί τη διεκδίκηση του χρυσού μεταλλίου. Χαρακτηριστικό είναι ότι για μία αξιέπαινη πράξη, που αποτελεί παράδειγμα ευ αγωνίζεσθαι, μίας αθλήτριας του Ολυμπιακού δεν είδαμε μία θετική μνεία από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου.

Αντίθετα, τόσο η γενική γραμματέας του Ολυμπιακού, Χριστίνα Τσιλιγκίρη, όσο και ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου, Κώστα Δελεχάς, μου επεσήμαναν ότι υπήρχε ανακρίβεια στο σχετικό κείμενο του gazzetta (διαβάστε ΕΔΩ), ως προς το ότι ο προπονητής δεν ανήκει στον Ολυμπιακό. Φυσικά, ως όφειλα διόρθωσα, κάτι που γράφτηκε εκ παραδρομής.

Η δική μου άποψη ήταν ανέκαθεν ότι έναν μεγάλο σύλλογο δεν τον κάνουν μόνον τα μετάλλια, αλλά και όσα πρεσβεύει και στην περίπτωση της Βέμου, το όφελος για το πρεστίζ του Ολυμπιακού θα ήταν απείρως πιο σημαντικό από ένα χρυσό μετάλλιο.

Κλείνοντας, επισημαίνω την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε άπαντες σε αυτή τη χώρα τις αξίες του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Βλέπουμε αμφιβόλου ποιότητας μαχητικές διοργανώσεις να προσελκύουν χιλιάδες κόσμου που διψά για θέαμα, ενώ το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα πυγμαχίας και οι αξιόλογοι αθλητές του να μένουν τα τελευταία χρόνια στην αφάνεια με στενούς συγγενείς και φίλους στην εξέδρα. Η χθεσινή διοργάνωση μπορεί να αποτελέσει σταθμό, ώστε η επόμενη -όποιος και να αναλάβει να τη διοργανώσει- να εξελιχθεί σε γιορτή της πυγμαχίας, με την παρουσία οπαδών όλων των ομάδων.

Οι περισσότεροι στα οικογενειακά τραπέζια προσπαθούμε να αποφύγουμε τον μαλ...α συγγενή, όμως, δεν είναι καθόλου σπάνιες οι περιπτώσεις που διαπιστώνεις ότι όταν του δώσεις την ευκαιρία να ανταλλάξετε δυο κουβέντες μπορεί να σε φέρει προς εκπλήξεως, αφού θα ανακαλύψεις ότι έχετε κοινούς τόπους συζήτησης. Έτσι, είναι και με τους οπαδούς των μεγάλων ομάδων, αν αναγκαστούν να κάτσουν δίπλα-δίπλα στο ίδιο γήπεδο και υποχρεωθούν να συνυπάρξουν ειρηνικά για το καλό των συλλόγων τους, στο τέλος ίσως ανακαλύψουν ότι αυτά που τους χωρίζουν είναι απείρως λιγότερα σε σχέση με αυτά που τους ενώνουν.

ΥΓ. Η κόρη μου όταν της είπα ότι θα πάμε να δούμε αγώνες πυγμαχίας, δυσανασχέτησε έντονα και έδωσε τελεσίγραφο τύπου: «Δεν πάω πουθενά». Με δεδομένο όμως ότι η άλλη επιλογή ήταν να μείνει μόνης της στο σπίτι, ακολούθησε. Το διάστημα που παραμείναμε εκεί έδειχνε να διασκεδάζει πραγματικά. Ο φόβος που ένιωσε προκαταβολικά για τις βίαιες εικόνες που επρόκειτο να δει, παρά τις προσπάθειες μου να τις εξηγήσω ότι πρόκειται να για αθλητισμό και όχι street fighting, εξαφανίστηκαν μετά την ολοκλήρωση του πρώτου κιόλας αγώνα, όταν οι αθλήτριες αγκαλιάστηκαν και αντάλλαξαν χειραψίες και αυτό συνέβη σχεδόν έπειτα απ' όλους τους αγώνες. Οι αθλητές ήταν αντίπαλοι μόνο στη διάρκεια των 9 λεπτών που διαρκούσαν οι τρεις γύροι.

ΥΓ. Ο Θανάσης Γλυνός του ΠΑΟΚ μετά την ήττα από τον Πουλίκο Τσαγκράκο ξέσπασε σε κλάματα. Όμως, ακόμα και η πίκρα από μία ήττα, μαλακώνει όταν κάποιος σε πλησιάσει και σου ζητήσει αυτόγραφο, επειδή πιστεύει ότι αγωνίστηκες με όλες σου τις δυνάμεις και αυτό είναι που μετράει στο τέλος της ημέρας!

Μπράβο σε όλους τους αθλητές!