Βρέθηκε στο Ογκολογικό Παιδιατρικό Νοσοκομείο και έγινε εθελοντής δότης μυελού των οστών. Λίγους μήνες προτού κρατήσει και ο ίδιος με τη σύζυγο του Ισμήνη το δικό τους παιδί, πήγε δίπλα στα παιδιά που δοκιμάζονται από τον καρκίνο και έδωσε το δικό του μήνυμα.

«Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα μου από την επίσκεψη στο νοσοκομείο. Τα παιδιά που νοσηλεύονται είναι πραγματικοί μαχητές και κοντά τους καταλαβαίνεις ότι πολλά απ’ όσα θεωρούμε σοβαρά προβλήματα είναι πραγματικά ήσσονος σημασίας.

Μίλησα με τα παιδιά, όχι πολύ γιατί ήταν κουρασμένα, αλλά είναι όμορφο να εισπράττεις αυθόρμητα αγάπη με τα πιο απλοϊκά λόγια. Όπως ένα μικρός που με αναγνώρισε, ήμουν «αυτός που κολύμπησε στη θάλασσα». Με κοίταξε και χαμογέλασε!

Είναι σπουδαία και ταυτόχρονα μεγαλειώδης και μόνο η σκέψη ότι μπορείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο στην άλλη άκρη της γης του οποίου η ζωή βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, αφιερώνοντας λίγο από το χρόνο σου. Πόσο μάλλον η πράξη...

Ομολογώ ότι συγκλονίστηκα όταν με ενημέρωσαν ότι η χώρα μας είναι στην τελευταία θέση της λίστας αριθμού δοτών. Πιστεύω ότι ο κόσμος θα ευαισθητοποιηθεί αν υπάρξει σωστή ενημέρωση.
Οι αθλητές πρέπει να γίνουμε παράδειγμα και να μεταδώσουμε το μήνυμα ζωής».

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είχε επισημάνει σε δηλώσεις της στο Vice δύο χρόνια νωρίτερα η Σοφία Μαλέσκου, υπεύθυνη για τα αρχεία μυελού των οστών στον εγχώριο Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, με τα δεδομένα να μην έχουν αλλάξει έως σήμερα. «η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας είχε άμεσες επιπτώσεις και στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων.

Κάθε προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου έχει σταματήσει, εφόσον μετά βίας καταβάλλεται η μισθοδοσία κάθε μήνα και πολλές φορές με καθυστέρηση. Έχουν παγώσει τα πάντα και ο ΕΟΜ έχει αποδυναμωθεί, αφού φεύγουν άτομα. Για ποιες καμπάνιες λοιπόν να μιλήσουμε, όταν υπάρχουν τέτοια κενά στον οργανισμό. Κι αυτές που υπάρχουν, επειδή είναι δωρεάν, προβάλλονται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς ώρες εντελώς ακατάλληλες, μετά τις 11, 12 τα μεσάνυχτα, αφού τις ώρες αιχμής αποσκοπούν στο ίδιον όφελος.

Η ελληνική τράπεζα αριθμεί τους 37.000 δότες, στην πλειοψηφία τους συγγενείς, οι οποίοι μάλιστα δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που όταν κλήθηκαν να δώσουν δείγμα αρνήθηκαν επειδή επρόκειτο για κάποιον άγνωστο. Γι αυτό πέρα από την έλλειψη ευαισθησίας, ευθύνεται και η έλλειψη ενημέρωσης. Εν ολίγοις δεν έχει νόημα μία μεγάλη τράπεζα, η οποία δεν είναι ενεργή».

Είναι χαρακτηριστικό ότι η χώρα μας με πληθυσμό 10εκ. κατοίκων έχει μόλις 37.000 δοτες μυελού των οστών, όταν στην Κύπρο των 850.000 κατοίκων , ο αριθμός των δοτών φτάνει τις 126.000 και πιθανώς να έχει αυξηθεί…