Το τελευταίο γκραν σλαμ της χρονιάς, στη Νέα Υόρκη βρίσκει τα σώματα της πλειοψηφίας των αθλητών καταπονημένα από την υπερπροσπάθεια μίας ολόκληρης χρονιάς. Δεν είναι λίγοι λοιπόν, εκείνοι που καταφεύγουν σε φαρμακευτικές αγωγές προκειμένου να μπορέσουν να αγωνιστούν.

«Θα εκπλαγείτε από το πόσα αντιφλεγμονώδη χάπια παίρνω», δήλωνε λίγες ώρες προτού αποκλειστεί από τον πρώτο γύρο της διοργάνωσης ο Ρισάρ Γκασκέ, ο οποίος στη διάρκεια της καριέρας του έχει υποστεί αρκετούς τραυματισμούς και πρόσθετε: «Παίρνω πολλά. Όχι στη διάρκεια της προπόνησης, αλά πριν από τους αγώνες. Δεν είναι κάτι που επιλέγω, αλλά κάποιες φορές δεν έχω άλλη επιλογή. Δεν είναι τρελό το να παίρνεις αντιφλεγμονώδη. Φαντάζομαι ότι όλοι οι παίκτες το κάνουν. Ξέρω πολλούς ποδοσφαιριστές, που το κάνουν».

Η χρήση χαπιών που εξαλείφουν τον πόνο πριν από τα ματς είναι το «αυτονόητο» όταν το σώμα καλείται να ξεπεράσει τις αντοχές του, όμως η κατάχρηση σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς επιβραδύνει την αποκατάσταση των τραυματισμών, ενώ παράλληλα αυξάνεται ο κίνδυνος ένας απλός τραυματισμός να επιδεινωθεί ή και να μετατραπεί σε χρόνιος.

«Η χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών θα πρέπει να γίνεται στις μικρότερες δυνατές ποσότητες και τη μικρότερη δυνατή περίοδο. Το ανησυχητικό με την παρατεταμένη χρήση είναι η πρόκληση νεφρικής ανεπάρκειας ή υπέρτασης, όπως επίσης και έλκη στομάχου», τονίζει ο Δρ. Έρικ Μάτεσον, σύμβουλος στο τμήμα Ρευματολογίας της Mayo Clinic.

Ο Γκόραν Ιβανίσεβιτς ομολογεί ότι λάμβανε αντιφλεγμονώδη, τα οποία μάλιστα χαρακτηρίζει, αναγκαίο κακό: «Όταν κέρδισα το Γουίμπλεντον (2001), τα έπαιρνα με τις χούφτες. Τα έπαιρνα σαν να ήταν καραμέλες. Μετά από λίγο έπαψαν να λειτουργούν, όμως όταν έχεις μία ελπίδα να κερδίσεις το Γουίμπλεντον παίρνεις οτιδήποτε και δεν σε νοιάζει.

Μισούσα τον πόνο, οπότε όταν ο γιατρός έλεγε "πάρε δύο", εγώ έπαιρνα πέντε. Στο τέλος όμως έκανα χειρουργείο στον ώμο. Ο πόνος ήταν πολύ έντονος, τα παυσίπονα δεν έκαναν δουλειά, επομένως μπήκα στο χειρουργείο.

Τα παυσίπονα είναι ότι καλύτερο μπορείς να πάρεις για να σταματήσεις τον πόνο εκείνη τη στιγμή, για μία ή δύο εβδομάδες, όμως αν κάτι πάει στραβά τελικά θα βρεθείς σε μεγαλύτερο μπελά».

Ο Άντι Μάρεϊ από την πλευρά του σημείωνει: «Παίρνω αντιφλεγμονώδη τώρα και όταν έχω προβλήματα με την μέση ή τους γοφούς μου».

Ο Τζο Γουίλφρεντ Τσόνγκα επισημαίνει: «Τα μισώ. Τα παίρνω μόνο αν είναι να παίξω σε ημιτελικό ή τελικό και μόνο αν έχω κάτι και δεν θέλω καθόλου να πονάω. Διαφορετικά δεν τα παίρνω καθόλου. Προτιμώ να νιώθω τον πόνο για να ξέρω πως είναι ο τραυματισμός ου. Στο παρελθόν είχα αρκετά προβλήματα με το σώμα μου και έπαιρνα καμία φορά. Αλλά δεν σημαίνει ότι όταν τα παίρνεις ότι δεν έχεις τίποτα. Είναι απλά μία απάτη. Μερικές φορές γίνονται αιτία να γίνεις χειρότερα όταν παίρνεις τέτοια χάπια».

Τέλος, ο Μαρκ Φιλιππούσης, ο οποίος έφτασε στον τελικό του Γουίμπλεντον το 2003 είπε: «Κάνεις ότι μπορείς για να φτάσεις στο κορτ στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Η ιμπουπροφένη (δραστική ουσία παυσίπονων) και τα αντιφλεγμονώδη είναι σαν τη βιταμίνη C για τους αθλητές. Είναι μέρος της ζωής μας. Είναι αυτό που πρέπει να κάνεις».