Σσσσσσσ... το U.S. Open ξεκινά !

Πανδαισία τένις στα μπλε courts της Νέας Υόρκης ξεκινά από αύριο και οι απανταχού λάτρεις του αθλήματος ετοιμάζονται για μαραθώνιο τηλεθέασης. Εμείς ειδικά προετοιμαζόμαστε για χοντρά ξενύχτια και φυσικά υποστηρίζοντας ο καθένας τον αγαπημένο του αθλητή μα πάνω απ' όλα προσδοκώντας θεαματικές φάσεις στη σκληρή επιφάνεια. Δε θα δούμε ντριφταρίσματα όπως στο χώμα, αλλά οι ταχύτητες των serves και των winners προβλέπονται πολύ υψηλές.

Τα grand slams στους άνδρες γενικά είναι μια διαφορετική υπόθεση σε σχέση με όλα τα άλλα τουρνουά εξαιτίας των τριών νικηφόρων set που απαιτούνται και κατά κανόνα κερδίζει ο καλύτερος, ο αθλητικότερος, ο πιο γυμνασμένος και ο πιο σταθερός server ταυτόχρονα. Έχουμε δει και παραδείγματα μονοδιάστατων παικτών που σερβίρουν υπερηχητικά και να πηγαίνουν καλά σε ΗΠΑ και Αυστραλία αλλά όταν πέφτουν πάνω στους Top 4 τα πράγματα συνήθως μπαίνουν στη θέση τους.

Κατά τη γνώμη μου αν είναι υγιείς οι Τζόκοβιτς - Ναδάλ, ο χρυσός ολυμπιονίκης του Ρίο Άντι Μάρευ, ο ασημένιος Ντελ Πότρο και ο πάντα σταθερός στη Νέα Υόρκη Κέι Νισικόρι, έχουν τον πρώτο λόγο. Ο Μάριν Τσίλιτς και ο Γκαέλ Μονφίς είναι οι “σταχτοπούτες” μου, με το Γάλλο ειδικά να έχει κάνει ένα κλικ προς τα πάνω, δείχνοντας ότι θέλει μια μεγάλη διάκριση στην καριέρα του. Επειδή λογικά θέλετε να προβλέψω έναν σε περίπτωση που αποφασίσετε να παίξετε νικητή τουρνουά, η καρδιά μου είναι με τον Ντελ Πότρο, αλλά η λογική μου με τον αθλητικό σκύλο Αντι Μάρευ που έχει το knowhow να επικρατήσει σε ματς των 5 σετ.

Στις γυναίκες τα πράγματα δε διαφοροποιούνται ιδιαίτερα αγωνιστικά, γιατί η απαίτηση των δύο νικηφόρων σετ παραμένει. Η Σερένα παίζει στην έδρα της και η αποτυχία θα είναι μεγάλη αν δεν το πάρει, η αδερφή της εμένα δε μου λέει κάτι πια σε επίπεδο διεκδίκησης (λες να εκτεθώ;), η Γερμανίδα Κέρμπερ είναι σε φοβερή φόρμα και πάει για το νούμερο 1, ενώ περιμένω με ενδιαφέρον τις Χάλεπ, Μπουσάρ και την Ισπανίδα Μουγκουρούθα. Η λογική μου λέει, πως οτιδήποτε άλλο από τον τελικό Σερένα Vs Κέρμπερ θα είναι έκπληξη, αλλά η καρδιά μου είναι με την Μαρία Σάκκαρη, που δηλώνει πάλι παρούσα σε ένα grand slam. Η παρουσία της αυτή, δεν φαντάζεστε πόσο σπουδαία είναι, όταν προέρχεται από την ανύπαρκτη στο διεθνές τενιστικό στερέωμα Ελλάδα, με τις μηδαμινές υποδομές και γνώσεις κι αφού έχει αναγκαστεί να μετοικήσει στη Βαρκελώνη για τις απαιτητικές προπονήσεις της με Ισπανό προπονητή. Δεσμεύομαι ότι θα προσπαθήσω για μια συνέντευξη με την Αγγελική Κανελλοπούλου, ώστε να μάθουμε περισσότερα για το παρόν και το μέλλον της δικής μας Μαρίας. Θα έχουμε περισσότερα να πούμε τις επόμενες δυο εβδομάδες εδώ στη gazzetta και φυσικά μέσα από το twitter μου @kiousisq

Μπορεί να έκανα δυο τρεις προβλέψεις για το US Open, αλλά ξεκαθαρίζω ότι στοίχημα προσωπικά δεν παίζω. Δε νομίζω ότι υπάρχει πιο απρόβλεπτο άθλημα, όπου τόσοι διαφορετικοί παράγοντες, δύναμη, ταχύτητα, τεχνική, αναπνοές, φόρμα ημέρας και πάνω απ' όλα ηρεμία μυαλού και ψυχολογία, πρέπει να ομονοήσουν, ώστε να οδηγήσουν έναν τενίστα στη νίκη. Γι αυτό είναι πραγματικά αξιοθαύμαστοι οι αθλητές και αθλήτριες, που παραμένουν πολλές δεκάδες εβδομάδων σε υψηλότατο επίπεδο παγκοσμίως και γι αυτό η αγωνιστική τελειότητα που απαιτείται για έναν πρωταθλητή τένις, θα εικονοποιείται πάντα στο μυαλό μου με τη μορφή του αέρινου Βασιλιά Ρότζερ Φέντερερ...