Η 18χρονη ξιφομάχος λίγες ώρες αφότου εξασφάλισε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο ξίφος ασκήσεως, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στο προολυμπιακό τουρνουά της Πράγας, ομολογεί ότι σήμερα όλοι την έχουν πάρει στο... ψιλό, ρωτώντας την: «Τελικά Κατερίνα πας Ρίο;»

Η αθλήτρια του ΑΟΞ Αιγάλω, της οποία προπονήτρια είναι η μητέρα της Έλλη Τσολακίδου, ομολογεί ότι ήθελε, αλλά δεν περίμενε να φτάσει στην κατάκτηση της πρόκρισης: «Δεν το περίμενα. Πίστευα σε μένα, έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου, αλλά δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος. Και ναι, δεν ήμουν σίγουρη.

Στα πουλ ξεκίνησα άσχημα τον αγώνα με μία νίκη και τρεις ήττες, το οποίο σήμαινε ότι αν στα εναπομείναντα δύο ματς δεν έκανα μόνο νίκες όλα θα τέλειωναν. Ήθελα πολύ να πάρω την πρόκριση και τελικά τα κατάφερα κατακτώντας τη νίκη με 5-3 στο πρώτο ματς και 5-4 το δεύτερο. Έτσι βρέθηκα στο κυρίως ταμπλό.

Όταν είδα την κλήρωση ομολογώ αγχώθηκα γιατί διαπίστωσα ότι το πρώτο ματς ήταν απέναντι στην Σουηδή Έστερ Σράιμπερ, από την οποία είχα ηττηθεί 15-12 στο Πανευρωπαϊκό νεανίδων και είχα χάσει την πρόκριση για την 8άδα. Το θετικό όπως αποδείχθηκε είναι ότι γνωριζόμαστε, αφού έχουμε συναντηθεί σε πολλούς αγώνες.

Αμέσως μετά αντιμετώπισα την Βρετανή Σέπαρντ, μία αθλήτρια πολύ έμπειρη, η οποία είχε λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ήθελα την πρόκριση και βγήκε!»

Παρότι έχει δουλέψει σκληρά για να φτάσει να γίνει η 67η αθλήτρια που θα πλαισιώσει την ελληνική αποστολή, η ξιφομάχος του ΑΟΞ Αιγάλεω δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει και η ίδια το επίτευγμα της: «Δουλέψαμε πολύ σκληρά για να έρθει αυτή η πρόκριση. Με προπόνηση στο χαλαρό αυτός ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Όμως, ότι ακόμα δεν το πιστεύω.

Καθημερινά προπονούμαι για 2,5 ώρες την ημέρα, 5 φορές την εβδομάδα. Και θα έκανα περισσότερες ώρες προπόνησης αν δεν είχα τη σχολή. Φοιτώ στην σχολή διαιτολογίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, στο οποίο λόγω των εργαστηρίων υπάρχουν πολλές υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, επομένως δεν μου μένει περισσότερος χρόνος για προπόνηση. Θέλω να είμαι και στα δύο καλή βλέπετε!»

Απ' όσα έζησε χθες η Κατερίνα σε 20 χρόνια θα θυμάται μόνο μια στιγμή και τη ρώτησα ποια θα είναι αυτή: «Όταν τέλειωσε ο αγώνας και έστρεψα το βλέμμα μου στην προπονήτρια μου και τον αδελφό μου (σ.σ.: επίσης ξιφομάχος). Ήταν και οι δύο δακρυσμένοι και ο Νίκος έτρεξε και με αγκάλιασε. Αυτή η αγκαλιά ήταν τόσο ζεστή... Ένιωσα τόσο όμορφα που τους έκανα υπερήφανους. Μου έδωσαν φοβερή δύναμη, τόσο οι δύο τους όσο και ο κύριος Τσολάκης, ο ομοσπονδιακός προπονητής ξιφασκίας, που με συνόδευε».

Το αν δουλεύει το δίπολο της στοργικής μητέρας, η οποία ταυτόχρονα πρέπει να είναι και άτεγκτη προπονήτρια είναι προφανώς αυταπόδεικτο: «Το να είναι η μητέρα σου και προπονήτρια έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι έχει περισσότερες απαιτήσεις από σένα και σου φωνάζει περισσότερο από τις άλλες αθλήτριες γιατί ξέρει ότι δεν θα τσαντιστείς ή εν πάση περιπτώσει το θέμα θα λυθεί χωρίς περαιτέρω παρεξηγήσεις. Επίσης σίγουρο είναι ότι δουλεύει καλά η συνεργασία μας».

Ούσα η νεότερη της ελληνικής αποστολής στο Ρίο, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η γεννημένη 10 Ιουνίου 1997, τονίζει ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν πάει για τη συμμετοχή, αποφεύγοντας ωστόσο να οριοθετήσει τους στόχους της:

«Ο πρώτος στόχος επετεύχθη από δω και πέρα θέλω να δουλέψω σκληρά για να έχω μία καλή παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί σίγουρα δεν μου αρκεί απλώς η συμμετοχή. Είναι όμως πολύ νωρίς για να πω ποιος είναι ο στόχος μου εκεί. Το επόμενο διάστημα να μετάσχω στα δύο παγκόσμια Κύπελλα σε Γερμανία και Κίνα, ενώ έπεται και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στα οποία θέλω να είμαι παρούσα προκειμένου να αποκομίσω όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες και φυσικά να πάρω καλύτερη κατάταξη».