Από το 1937 στη Χάιφα και τους Ελληνοισραηλινούς αγώνες, όπου για πρώτη φορά καταγράφηκε ως πανελλήνιο ρεκόρ η επίδοση (1.01.9) του Ντικ Μπρούσαλη (ΑΟ Παλαιού Φαλήρου), μέχρι τον Γκολομέεβ (Εθνικός Πειραιά), υπήρξαν τρεις ακόμη κομβικοί σταθμοί στην εξέλιξη του ρεκόρ.

Το 1965 στην Αθήνα όταν ο Δημήτρης Καρύδης (Ολυμπιακός) κατέβαινε για πρώτη φορά το λεπτό (58.8), το 1977 στο Σαντάνσκι όπου ο Κώστας Κοσκινάς (Ολυμπιακός) κατέγραφε το πρώτο πανελλήνιο ρεκόρ με ηλεκτρονική χρονομέτρηση (55.88) και 28 χρόνια μετά όταν (6 Μαρτίου 2005) ο Άρης Γρηγοριάδης (Άρης Θεσσαλονίκης) στο ΟΑΚΑ γινόταν ο πρώτος Έλληνας κολυμβητής που «σπάει» το φράγμα των 50’’, με την επίδοση του (49.51).

Ο «μπέμπης» (Δημήτρης Καρύδης) της ελληνικής κολύμβησης είναι αυτός με τις περισσότερες (7) καταρρίψεις πανελλήνιων ρεκόρ στο αγώνισμα των 100μ ελεύθερο.