Δεν λίγες οι περιπτώσεις που ένα ζευγάρι, το οποίο φαίνεται αγαπημένο, έπειτα από πολλά χρόνια συμβίωσης διαλύεται. Αυτό συμβαίνει λόγω της συνήθειας. Όταν ένας από τους δύο αισθανθεί δεδομένο τον άλλον, ανοίγει αργά αλλά σταθερά ο χώρος για το τρίτο πρόσωπο στη σχέση. Αυτό το τρίτο πρόσωπο συχνά δεν είναι καλύτερο από τον προηγούμενο σύντροφο, όμως καταφέρνει να διεισδύσει ανάμεσα στο ζευγάρι διεκδικώντας με πάθος. Αυτό είναι που σηματοδοτεί και το τέλος. Δεν είναι πως δεν υπάρχει αγάπη, όμως έχει τελειώσει ο έρωτας, ο οποίος πρέπει να αναζωπυρώνεται για να μείνει συμπαγής η σχέση.

Φενέρμπαχτσε – Ολυμπιακός με επιστροφή, αν ο Σπανούλης σκοράρει αναδειχθεί πρώτος σκόρερ (21+).

Τα παραδείγματα είναι πολλά όχι μόνο στη ζωή, αλλά και στον αθλητισμό: Ο ασφαλέστερος τρόπος για να χάσεις κάτι, είναι να το θεωρήσεις δεδομένο και αυτό ακριβώς έκανε ο Ολυμπιακός.
Υπο κανονικές συνθήκες, -γιατί στον χθεσινό τελικό οι συνθήκες δεν ήταν «κανονικές»- ο Ολυμπιακός δεν χάνει από τη Βουλιαγμένη. Αποδείχθηκε επί του πρακτέου 5 φορές στη διάρκεια της φετινής σεζόν. Η διαφορά των δύο ομάδων λόγω εμπειρίας και μπάτζετ έμοιαζε και ήταν αγεφύρωτη, μέχρι χθες όμως.

Ο Ολυμπιακός σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι υποτίμησε τη Βουλιαγμένη. Απλώς έχοντας πετύχει 124 σερί νίκες εντός συνόρων και όντας αήττητος τα τελευταία τέσσερα χρόνια, θεώρησε δεδομένη τη νίκη, υπερεκτιμώντας τις δικές του δυνάμεις.

Ο Θοδωρής Βλάχος μετά την άνετη επικράτηση στον ημιτελικό επί του ΠΑΟΚ με 14-4 είχε πει χαρακτηριστικά: «Και χωρίς τον Φουντούλη (σ.σ. ο οποίος τραυματίστηκε στο πρώτο οκτάλεπτο του αγώνα) παραμένουμε φαβορί για τον αυριανό τελικό. Έχουμε παίξει κι άλλες φορές χωρίς αυτόν. Έχουμε αρκετούς παίκτες και νομίζω ότι μπορούμε να το διαχειριστούμε».

Τα λόγια του Βλάχου δεν θεωρώ ότι είχαν καμία δόση αλαζονείας, όμως υπήρξε μία παράμετρος που άλλαξε τα δεδομένα. Αυτή η παράμετρος ήταν ο κόσμος. Ο κόσμος του Ολυμπιακού! Αυτός ο κόσμος, ο οποίος γίνεται ο 8ος παίκτης στα ματς φωτιά, που δίνει παλμό στην ομάδα, που δημιουργεί καυτή ατμόσφαιρα και που «αναγκάζει» τους διαιτητές να παίξουν έδρα, δεν ήταν εκεί!
΄
Όταν γράφω να «παίξουν» έδρα, δεν εννοώ να σφαγιάσουν την αντίπαλη ομάδα επειδή έχουν χρηματιστεί, αλλά να δώσουν μία αμφισβητούμενη φάση υπέρ της ομάδας που υποστηρίζεται από 500, 800 ή 1.000 άτομα σε ένα ματς. Δεν είναι αυτό ούτε το σωστό, ούτε το δίκαιο, αλλά δυστυχώς το έχουμε δει να συμβαίνει στο παρελθόν, γιατί ο διαιτητής είναι άνθρωπος και επηρεάζεται από τους εξωτερικούς παράγοντες.

Χθες, λοιπόν η διαιτησία έπαιξε 50-50, γιατί το ματς παρότι ήταν ντερμπάρα στην πισίνα, η ατμόσφαιρα στην εξέδρα στην καλύτερη περίπτωση θύμιζε οικογενειακό διπλό.

Πηγαίνοντας στο Δημοτικό Κολυμβητήριο του Καρπενησίου παρακαλούσα για ένα πράγμα, μετά τις «σούπες» των ημιτελικών, να δούμε ντέρμπι. Λέγοντας ντέρμπι το καλύτερο που μπορούσα να φανταστώ ομολογώ ειλικρινά ότι ήταν η Βουλιαγμένη να μπορέσει να κοντράρει τον Ολυμπιακό για τρία οκτάλεπτα και στο τέλος να λυγίσει με ψηλά το κεφάλι υπό την πίεση της ανωτερότητας του αντιπάλου.

Η πραγματικότητα ξεπέρασε τη φαντασία μου, αναδεικνύοντας το μεγαλείο του αθλητισμού. Ο Κώστας Λούδης «διάβασε» τα σημάδια και ενέπνευσε την ομάδα. Δεν ξέρω αν έκανε άπαντες να πιστέψουν στην κατάκτηση του Κυπέλλου, αμφιβάλλω κιόλας, όμως διαπίστωσα ότι τους έπεισε να μπουν και να παίξουν κάθε φάση του ματς, χωρίς φόβο και χωρίς χάσουν την αυτοσυγκέντρωση τους, διεκδικώντας όσα περισσότερα μπορούν.

Αυτό αποδείχθηκε αρκετό για να πετύχουν το στόχο τους. Έπαιξαν υποδειγματική άμυνα, δεν επέτρεψαν στον Ολυμπιακό να ξεφύγει στο σκορ και όταν διέκριναν ότι λιγοψύχησε «χτύπησαν» με τον Σολανάκη (στο 3:13 πριν από τη λήξη) περνώντας για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ. Οι «ερυθρόλευκοι» έμοιαζαν αδύναμοι να αντιδράσουν, νιώθοντας το βάρος αφόρητο πια στις πλάτες τους και η Βουλιαγμένη κατέκτησε δίκαια το τρόπαιο.

Ο Θοδωρής Βλάχος σοκαρισμένος μετά την ήττα μίλησε στην συνέντευξη Τύπου για μηχανισμούς του Ολυμπιακού που πρέπει να ενεργοποιηθούν, το οποίο μπορώ να ερμηνεύσω μόνο ως παράπονο για την απουσία κόσμου, αφού ο Ολυμπιακός, όπως και οι υπόλοιπες ομάδες είχαν μόλις από 30 προσκλήσεις, σε ένα κολυμβητήριο χωρητικότητας 1.000 θέσεων, το οποίο ήταν τελικά άδειο.

Ο γέγονε, γέγονε! Η ομάδα πόλο των ανδρών του Ολυμπιακού έχει χαρίσει αμέτρητες επιτυχίες στον σύλλογο και παρότι πιθανώς έχει ξεχάσει πως είναι να πρέπει να σηκωθείς όταν πέσεις κάτω (αφού έχει τέσσερα χρόνια να χάσει στην Ελλάδα) πρέπει να το κάνει και μάλιστα άμεσα!

Παίκτες και προπονητής βρίσκονται ενόψει της τεράστιας πρόκλησης του final-6 του Champions League και απαιτείται να βγουν πιο δυνατοί από αυτήν την ήττα. Το χρωστούν στους εαυτούς τους και την τεράστια προσπάθεια που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια. Χρόνος για απογοήτευση και θυμό δεν υπάρχει. Επομένως το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να δείξουν καρδιά πρωταθλητή και να παραδειγματιστούν από τη Βουλιαγμένη!

Να πάνε στη Βουδαπέστη ως αουτσάιντερ και να παίξουν όχι κάθε ματς ξεχωριστά, αλλά κάθε φάση, σαν να είναι η τελευταία.

Τα διαστημόπλοια σε τακτά χρονικά διαστήματα πυροδοτούν τις μηχανές για να διορθώσουν την πορεία τους και να ξαναμπούν σε τροχιά, από την οποία εκτρέπονται λόγω των δυνάμεων της τριβής και της βαρύτητας.

Αντιστοίχως, η ήττα από την Βουλιαγμένη πρέπει αφυπνίσει τον Ολυμπιακό, ώστε κάνει τις διορθωτικές κινήσεις που απαιτούνται για να ξαναμπεί στην τροχιά του ευρωπαϊκού τίτλου!

ΥΓ. Ένιωσα συγκίνηση διαβάζοντας την συγχαρητήρια ανακοίνωση του Ολυμπιακού προς τη Βουλιαγμένη.

Αν θεωρούσα απίθανη την ήττα του Ολυμπιακού στον χθεσινό τελικό, μία τέτοια ανακοίνωση τη θεωρούσα μέχρι χθες, μάλλον αδύνατη.
Ο Ολυμπιακός παραδεχόμενος την ανωτερότητα του αντιπάλου, γίνεται μεγαλύτερος διδάσκοντας ήθος και πολιτισμό. Ελπίζω να αποτελέσει παράδειγμα και απαρχή για αντίστοιχες ενέργειες απ' όλες τις ομάδες, βάζοντας με τον ιδανικότερο τρόπο τέλος στην καφρίλα.

Αυτό είναι αθλητισμός!

Αυτό είναι ευγενής άμιλλα!