Οι... αδιάβροχοι χρυσοδάκτυλοι!

Μεγάλωσα μαζί τους, όταν άρχισαν να (ξανα)μεγαλώνουν και οι iδιοι....

Συναγελάζονταν ακόμη όλοι μαζί, φύρδην μίγδην, που λένε, οι Σέρβοι, οι Κροάτες και οι Μαυροβούνιοι, διότι οι άλλες φάρες της Γιουγκοσλαβίας που την κρατούσε ακόμη ενωμένη αν και πεθαμένος ο Τίτο, δεν έχουν την ίδια κλίση προς το γουότερ πόλο και έμεναν εκτός νυμφώνος...

Μεγάλωσα μαζί τους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1983 στη Ρώμη, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και στο FINA Cup του '85 στη Σόφια, στο Παγκόσμιο του '86 στη Μαδρίτη, στο Ευρωπαϊκό του '87 στο Στρασβούργο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του '88 τη Σεούλ και πάει λέγοντας...

Ξαφνικά, μέσα στο κατακαλόκαιρο του '91 μίκρυνε η χώρα,αλλά αυτοί οι... μούλοι συνέχισαν να μεγαλώνουν! Λίγες μέρες πριν από το Εuroswim στο νεότευκτο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ, από εκεί ψηλά ο εκλιπών στρατάρχης είδε την πατρίδα του να επιβεβαιώνει τον 21ο ψαλμό της Παλαιάς Διαθήκης...

Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον!

Μοίρασαν τη χώρα τους, έγιναν μαλλιά κουβάρια και καθ' οδόν προς την Αθήνα ο (μετέπειτα προπονητής της Γλυφάδας και του Ολυμπιακού) Νίκολα Στάμενιτς τηλεφώνησε εσπευσμένως στη... Νικολούλη!

Ο λόγος; Προπονούσε μια ομάδα για να εκπληρώσει τα απωθημένα της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο οποίο δεν είχε καταφέρει ποτέ (στις προηγούμενες έντεκα απόπειρες της) να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και ξαφνικά είδε τους μισούς παίκτες να κόβουν λασπη!

Κατ' εντολήν της νεοσύστατης (υπηρεσιακής) κυβέρνησης τους, οι Κροάτες αποχώρησαν και έμειναν μονάχοι τους οι Σέρβοι να φυλάξουν τις Θερμοπύλες...

Ο Στάμενιτς δεν κιότεψε. Κάλεσε άλλους, συμπλήρωσε μια δεκατριάδα, και αυτή η ομάδα εκτάκτου ανάγκης (με πρωτοπαλίκαρο τον έναν και μοναδικό Ιγκόρ Μιλάνοβιτς, που μάλιστα εκείνη την εποχή αγωνιζόταν στην κροατική Μλάντοστ του Ζάγκρεμπ) ήρθε στην Αθήνα το Δεκαπενταύγουστο , ξόρκισε τα παλιά σοβιετικά φαντάσματα, νίκησε στον τελικό την Ισπανία του Μανουέλ Εστιάρτε και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο πετυχαίνοντας το νταμπλ , καθότι επτά μήνες νωρίτερα οι "πλάβι" ομοθυμαδόν είχαν στεφθεί πρωταθλητές κόσμου στο Περθ.

Ο καιρός περνάει και όλοι μεγαλώνουμε. Από τον διαμελισμό και από το σερβικό (που ακόμη λογιζόταν ως γιουγκοσλαβικό) έπος της Αθήνας πέρασαν κιόλας είκοσι πέντε χρόνια. Πέρασαν επίσης είκοσι οκτώ από το τελευταίο -και γι αυτό στοιχειωμένο-χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το '88 στη Σεούλ, με τον μάγιστρο Ράτκο Ρούντιτς στον πάγκο...

Ήταν πολλά αυτά τα χρόνια και έμοιαζαν με αιώνα για έναν επιπρόσθετο λόγο: επιπρόσθετο και οδυνηρό, διότι οι Σέρβοι που είτε από αυταρέσκεια, είτε δικαίως, είτε από διεσταλμένη και επιλεκτική λογική, θεωρούν εαυτούς ως τους κληρονόμους της “Yugonostalgia” δεν έβλεπαν μονάχα τα τρένα να περνούν...

Είδαν -κι αυτό ήταν μια μαχαιριά στην καρδιά-να περνάει και το τρένο των Κροατών, που πριν από τέσσερα χρόνια ανέβηκαν στο θρόνο του Ολυμπιακού Τουρνουά και κοίταζαν τους Σέρβους αφ υψηλού!

Για την ομάδα που κουμαντάρει ο Ντέγιαν Σάβιτς ο συνδυασμός του θριάμβου της Κροατίας (με τον Ρούντιτς στον πάγκο) με τη δική τη δική τους ατζαμοσύνη σε κάθε προσπάθεια τους να στεφθούν χρυσοί Ολυμπιονίκες ήταν σκέτο κυλώνειον άγος!

Στο Λονδίνο το 2012 οι Σέρβοι βγήκαν τρίτοι, χάνοντας στον ημιτελικό από την Ιταλία του (πρώην προπονητή της Εθνικής Ελλάδος) Σάντρο Καμπάνια, που ήταν κάποτε το ψυχοπαίδι του Ρούντιτς. Τέσσερα χρόνια αργότερα πήραν το αίμα τους πίσω στο Ρίο: στο remake του ημιτελικού τους έπιασαν από τον λαιμό και τους στραγγάλιζαν χωρίς οίκτο, μέχρι τη στιγμή που κατέβασαν τις μηχανές και έδωσαν την ευκαιρία στον αναπληρωματικό τερματοφύλακα Μάρκο Ντελ Λούνγκο να δείξει ότι μπορεί να υπερασπιστεί τα ιερά και τα όσια του “Settebello”, τώρα που ο Τεμπέστι βγαίνει στη σύνταξη...

Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα ο αγώνας ανάμεσα στους Σέρβους και στους Κροάτες με λάφυρο το "ιερό δισκοπότηρο" δεν ήταν απλώς ένας αγώνας. Δεν ήταν απλώς ο τελικός των Ολυμπιακών Αγώνων. Ηταν η μητέρα των μαχών. Το απόλυτο ματς στην ιστορία. H long - awaited (όπως λένε και οι Αμερικανοί) ευκαιρία των Σέρβων να πάρουν το αίμα τους πίσω όχι τόσο από τους... ακατονόμαστους, όσο κυρίως από τους εαυτούς τους.

Ήταν σαν να έβλεπαν μια κολυμπήθρα του Σιλωάμ για να βουτήξουν μέσα και να εξαγνιστούν από τις αμαρτίες που κουβάλαγαν από τις προηγούμενες απόπειρες τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Υπήρχε πάντοτε το ενδεχόμενο αυτή η κολυμπήθρα της εξιλέωσης να εξελιχθεί σαν τον αντικατοπτρισμό στη Σαχάρα, αλλά προχθές το βράδυ οι Σέρβοι ήξεραν ότι δεν έπρεπε να κάνουν το ίδιο λάθος και να παίξουν εν ου παικτοίς!

Αυτό είναι αρχαιοελληνικό, το ίδιο και άλλη μια συνθήκη: οι καιροί οι μενετοί. Οι ευνοϊκές περιστάσεις δεν περιμένουν, ούτε διαρκούν επ' άπειρον. Σιγά σιγά κάποιοι παίκτες της κορυφαίας ομάδας του πλανήτη θα αποσυρθούν και πάντως δεν θα είναι παρόντες το 2020 στο Τόκιο.

Η σερβική "dream team" φορούσε παρωπίδες και παρά την άσχημη εκκίνηση της και τον σοβαρό κίνδυνο (αποκλεισμού από την οκτάδα) που διέτρεξε βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία!

Η τώρα η ποτέ!

Αυτή η ομάδα -για να το θέσω και σε μια άλλη βάση- ήταν καταδικασμένη να μετατραπεί από "dream team" , όπως πραγματικά είναι, σε "redeem team, όπως κατάφερε να γίνει το βράδυ της Κυριακής.

Στο τέλος της ημέρας οι Σέρβοι εκπλήρωσαν τα απωθημένα τους και πλέον μοστράρουν έναν ολυμπιακό τίτλο, τον οποίο ως σκέτοι Σέρβοι δεν είχαν δεήσει να κατακτήσουν ποτέ. Το χρυσό μετάλλιο που πέρασε στον λαιμό ενός εκάστου ο (Σέρβος “αθάνατος”,ως μέλος της ΔΟΕ) Νέναντ Λάλοβιτς και μάλιστα με το αριστερό χέρι, επειδή το άλλο βρισκόταν σε νάρθηκα ήταν κάτι πολύ παραπάνω από το σημάδι ενός θριάμβου...

Ήταν η απόλυτη λύτρωση!

Όντως ο χαρακτηρισμός “dream team” ηχεί βαρύς, αλλά δεν απέχει από την πραγματικότητα: για τα δεδομένα των Σέρβων, που ούτως ή άλλως είναι χορτασμένοι από παικταράδες και θρύλους του αθλήματος, αλλά και για τα μέτρα της σύγχρονης υδατοσφαίρισης αυτή η ομάδα όντως είναι ονειρώδης.

Ονειρώδης και μεγαλειώδης σε τέτοιο βαθμό ώστε να παραβιάσει τα όρια της αιωνιότητας και της αθανασίας!

Ο Σάβιτς, κατά τα ειωθότα δεν έπεσε μέσα στην πισίνα για να πανηγυρίσει. Δοκίμασαν να τον σπρώξουν οι παίκτες του, αλλά ο τύπος δεν κουνιέται εύκολα. Δεν ήθελε να βρέξει την... κορμάρα του και το πακέτο με τα τσιγάρα του και γι' αυτό προτίμησε να καθίσει χαλαρός πια στον πάγκο, να χαϊδεύει την κοιλιά του, να μιλάει στο κινητό τηλέφωνο με τον Ντανίλο Ικοντίνοβιτς, τον Σάσα Βουγασίνοβιτς, τον Σάσα Ντανίλοβιτς, που για γούρι τον ρωτά κάθε φορά εάν αποχωρεί (κι αυτός του λέει ναι και ύστερα μένει), να καμαρώνει τους παίκτες του και να αναλογίζεται ότι έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε μια απαράμιλλη δυναστεία και σε ένα μυθικό επίτευγμα που δεν έχει προηγούμενο και δεν ξέρω κιόλας εάν μπορεί να έχει επόμενο...

Σε κάθε περίπτωση (είτε μείνει, είτε λέει για γούρι πως θα φύγει και εντέλει... μείνει)ο Σάβιτς θα συνεχίσει να το φιλοσοφεί, δίνοντας κάθε φορά που τον ρωτούν πως πάνε τα πράγματα, να δίνει την ίδια στερεότυπη απάντηση,που μάλιστα προέρχεται από την παλιά ομώνυμη αμερικανική κωμωδία...

“Ситуација јесте шокантна, али није безизлазна”, δηλαδή “situation hopeless, but not serious”!

Πράγματι γκόσποντιν Σάβιτς, η κατάσταση είναι απελπιστική, αλλά όχι σοβαρή...

Πριν από τους αλλεπάλληλους θριάμβους των Σέρβων, η Ιταλία επί ημερών Ρούντιτς είχε καταφέρει να ρουφήξει το νέκταρ απ' όλη τη γκάμα μέσα σε μια τριετία.

Εκείνη την εποχή οι “επτά όμορφοι” (όπως τους βάφτισε, το 1948, κατ' επιταγήν τριών παικτών, ο ραδιοσχολιαστής Νικολό Καρόζιο, που παρεμπιπτόντως είχε λανσάρει και την έκφραση “tiro telefonato”, από την οποία ο Μανώλης Μαυρομμάτης λάνσαρε το “σουτ τηλεφώνημα”) δεν άφησαν τίποτε να πέσει κάτω...

Το 1992 στη Βαρκελώνη επέζησαν του κορυφαίου θρίλερ στα χρονικά νικώντας , με το γκολ του Γκαντόλφι, την οικοδέσποινα Ισπανία στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων...

Το 1993 στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης στο Σέφιλντ και κατέκτησαν το FINA Cup στην Αθήνα...

Το 1994 ανέβηκαν στο θρόνο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη Ρώμη...

Και το 1995 πέτυχαν το repeat στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Βιέννη...

Μέσα στην ίδια τετραετία δηλαδή, στον επονομαζόμενο Ολυμπιακό κύκλο, από τη Βαρκελώνη έως την Ατλάντα (όπου κατέκτησαν το ασημένιο μετάλλιο),οι Ιταλοι διετέλεσαν ταυτοχρόνως χρυσοί Ολυμπιονίκες, πρωταθλητές κόσμου, δις πρωταθλητές Ευρώπης και νικητές του Παγκοσμίου Κυπέλλου!

Είκοσι ένα χρόνια αργότερα όμως οι Σέρβοι ξεπέρασαν αυτό το "Grand Slam" και μπορούν να καμαρώνουν για ένα πραγματικά μοναδικό κατόρθωμα, καθώς είναι η πρώτη και η μόνη ομάδα στην ιστορία του αθλήματος, η οποία μέσα σε μια τριετία, έχει αναρριχηθεί σε πέντε διαφορετικές κορυφές, παίζοντας μάλιστα ένα ολοκληρωτικό, συναρπαστικό και φαντασμαγορικό γουότερ πόλο!

Το 2014 επικράτησαν στην τελευταία διοργάνωση του FINA Cup στο Αλμάτι...

Το 2015 στέφθηκαν πρωταθλητές κόσμου στο Καζάν...

Και το 2016, μέσα σε οκτώ μήνες, οι αθεόφοβοι πρόκαναν να πετύχουν το three-peat (μετά τους τίτλους του 2012 και του 2014) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βελιγραδίου, να κατακτήσουν για τέταρτη χρονιά στη σειρά το World League και να βάλουν σαν λαχταριστό κερασάκι στην τούρτα το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο!

Τουτέστιν αυτή τη στιγμή οι “όρλοβι” διατελούν ταυτοχρόνως χρυσοί Ολυμπιονίκες, πρωταθλητές κόσμου, πρωταθλητές Ευρώπης, νικητές του World League και κάτοχοι του FINA Cup!

Ένα τρομακτικό “πενταρέ”, χώρια οι υπόλοιποι τίτλοι που κατέκτησαν μεμονωμένα κάποιοι παίκτες με τις ομάδες τους στα εθνικά πρωταθλήματα, τα Κύπελλα και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις!

Μιλάμε για "Goldfingers", που όμοιους τους δεν έχει ξαναγνωρίσει ο πλανήτης!

Βεβαίως σε ό,τι αφορά το παλμαρέ τους, οι Σέρβοι και κάθε ομάδα η οποία ακμάζει στη σύγχρονη εποχή έχουν το πλεονέκτημα της ανά διετία (και όχι κάθε τέσσερα χρόνια) διοργάνωσης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, συν το γεγονός ότι το World League διεξάγεται σε ετήσια βάση και οι λεγάμενοι το κυνηγούν μανιωδώς για να μαζεύουν τους παράδες, που προσφέρει η FINA.

Μιας και το 'φερε η κουβέντα από το 2000 μέχρι τώρα οι Σέρβοι έχουν να επιδείξουν 35 μετάλλια: 1-1-3 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, 3-2-1 στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα, 6-1-1 στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, 10-1-1 στο World League και 3-0-1 στο FINA Cup. Οι μόνες διοργανώσεις στις οποίες απέτυχαν να ανέβουν στο βάθρο είναι τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του 2007 στη Μελβούρνη (4η) και του 2013 στη Βαρκελώνη (7η).

Πριν από το "Grand Slam" των Ιταλών και το μοναδικό “πενταρέ” των Σέρβων, υπήρξαν άλλες ομάδες που είχαν υποστεί... υπερκούπωση!

Η Γιουγκοσλαβία μέσα σε μια επταετία μάζεψε επτά χρυσά μετάλλια: Ολυμπιακοί Αγώνες 1984 και 1988, Παγκόσμια Πρωταθλήματα 1986 και 1991, Eυρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1991, FINA Cup 1987 και 1989.

Η παλιά Σοβιετική Ένωση κατάφερε να ανέβει σε πέντε κορυφές μέσα σε μια τριετία: Ολυμπιακοί Αγώνες 1980, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1982, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1983,FINA Cup 1981 και 1983.

Η παμμέγιστη Ουγγαρία, που ούτως ή άλλως έχει στο θησαυροφυλάκιο της όλο το χρυσάφι του κόσμου διάνυσε δυο περιόδους γεμάτες από απανωτούς θριάμβους: στη δεύτερη εξ αυτών, από το 1997 έως το 2008, οι Μαγυάροι έβαλαν στην ανεκτίμητη συλλογή τους τρία σερί χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, 1-3-0 σε Παγκόσμια πρωταθλήματα, 2-0-3 σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, 2-0-1 σε World League και 1-1-0 σε FINA Cup. Στην κορύφωση της δικής τους λίμπιντο από το 1999 έως το 2004 έδρεψαν επτά τίτλους (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1999, FINA Cup 1999, Ολυμπιακοί Αγώνες 2000 και 2004 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2003, World League 2003 και 2004),αλλά οι Σέρβοι χρειάστηκαν μόλις μια διετία για να μαζέψουν ό,τι κυκλοφορεί, ίπταται και έρπει!

ΥΓ: Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πει ότι εκεί όπου ευημερούν οι αριθμοί δυστυχούν οι άνθρωποι. Δεν ξέρω για τους ανθρώπους γενικώς και αδιακρίτως, αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι Σέρβοι πολίστες βλέπουν και τους αριθμούς τους να ευημερούν και τους εαυτούς τους να ευτυχούν στις μεγάλες διοργανώσεις!

ΥΓ-2: Το οξύμωρο σχήμα σε αυτή την υπόθεση και στο ανωτέρω υστερόγραφο είναι η χθεσινή δήλωση του Αντρια Πρλάινοβιτς: “Τι μου... τσαμπουνάτε για επαγγελματικό αθλητισμό στην πατρίδα μας. Δεν υπάρχει αυτή η έννοια στη Σερβία! Οι σύλλογοι έχουν φαλιρίσει και το σύστημα πήγε περίπατο. Ο,τι κάνουμε το κάνουμε μόνοι μας, με ιδιωτική πρωτοβουλία και φιλοδοξία. Εδώ μας έστειλαν στο Ρίο με εταιρεία χαμηλού κόστους και ταξιδεύαμε τριάντα τρεις ώρες μέχρι να φτάσουμε”!