Αυτά τα 24 χρόνια που η εθνική ομάδα των ΗΠΑ στελεχώνεται με παίκτες του ΝΒΑ έχει περάσει από διάφορα στάδια. Από αυτό της κυριαρχίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες (1992, 1996) και στο Μουντομπάσκετ του 1994, της αμφισβήτησής-απαξίωσης στους Ολυμπιακούς του 2000 και του 2004 και εδικά στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του 2002 και του 2006, της εξιλέωσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, της «B-Team» στο Μουντομπάσκετ το 2010 και το 2014 και από αυτό της σύγκρισης με την «Dream Team» του '92 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012.

Πλέον όμως έχει περάσει σε ένα άλλο κάτι που αναμένεται να πιστοποιηθεί από τις εμφανίσεις της στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Είναι πλέον μία ομάδα που δεν έχει απουσίες. Δεν έχει σημασία που δεν παίζει ο ΛεΜπρον Τζέιμς ή ο Στέφεν Κάρι ή ο Κρις Πολ ή διάφοροι άλλοι σούπερ σταρ. Τα τελευταία χρόνια το ΝΒΑ έχει αναδείξει ένα σωρό εξαιρετικούς παίκτες οι οποίοι είναι ικανοί να στελεχώσουν την εθνική ομάδα των ΗΠΑ και να την διατηρήσουν με ευκολία στην κορυφή.

Το πρόγραμμα κατάρτισης της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ που έφτιαξαν μετά τη «σφαλιάρα» από την Ελλάδα το 2006 ο Τζέρι Κολάντζελο και ο Μάικ Σιζέφσκι (θα παραχωρήσει τη θέση του στον πάγκο στον Γκρεγκ Πόποβιτς μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες) εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο.

Αρχικά είχε ως στόχο να πείσει τα μεγάλα ονόματα του ΝΒΑ να πάρουν στα σοβαρά την εθνική ομάδα κάτι που πλέον έχει γίνει θεσμός. Δεν υπάρχει σταρ του ΝΒΑ που να μην θέλει να είναι μέλος της Team USA και από εκεί που πριν από 10-12 χρόνια η ομοσπονδία είχε φτάσει σε σημείο να τους παρακαλάει να παίξουν για τη χώρα τους τώρα πια όλοι το θεωρούν υποχρέωση τους και μεγάλη τιμή.

Επειδή όμως δεν γίνεται όλοι να είναι διαθέσιμοι κάθε καλοκαίρι ο Κολάντζελο έχει φροντίσει ώστε να γίνεται ένας προγραμματισμός σε βάθος εξαετίας. Με τόσους παίκτες υψηλού επιπέδου οι ΗΠΑ έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν τους 12 που θα τις εκπροσωπήσουν σε κάθε διοργάνωση ανάμεσα από 30-35 παίκτες πρώτης γραμμής οπότε για κάθε έναν που δηλώνει «απών» υπάρχει κάποιος άλλος που μπορεί να τον καλύψει.

Εκτός αυτού τα τελευταία χρόνια υπάρχει και η ομάδα επίλεκτων. Παίκτες με 1-2 χρόνια στο ΝΒΑ που συμμετέχουν στην προετοιμασία των ΗΠΑ και αργότερα θα αποτελέσουν και αυτοί μέλη της. Μέσα από αυτή τη διαδικασία λοιπόν οι ΗΠΑ έχουν φτάσει σε σημείο να είναι άτρωτες με οποιαδήποτε σύνθεση και αν παρατάσσονται στο παρκέ.

Κάποτε αναρωτιόμασταν ποιοι θα μπορέσουν να κερδίσουν στους σταρ του ΝΒΑ και τελικά δεν έγινε μόνο μία φορά. Μετά την ήττα από την Ελλάδα στην Ιαπωνία δεν έχουν χάσει ξανά. Η μόνη ομάδα που μπόρεσε να τους κοιτάξει ήταν η Ισπανία και ίσως το κάνει και φέτος αλλά απ' ότι φαίνεται οι Αμερικάνοι έχουν βαλθεί να μας κάνουν να ξεχάσουμε οριστικά αυτό το ερώτημα.