Αυτός είναι το βαρόμετρο!

Έχουμε ξεπεράσει ήδη τα δύο τρίτα της σεζόν κι ένα ίσως ενδιαφέρον ερώτημα που έχει να κάνει με τον Ολυμπιακό: ποιος είναι ο πιο απαραίτητος παίκτης του; Αυτό που λέμε βαρόμετρο.

Στα δικά μου τα μάτια, πάντως, είναι ο Αμπντούν! Μία μεταγραφή που είχε περάσει στα ψιλά, τζάμπα από την Καβάλα και που μέχρι τα μισά της περασμένης σεζόν αντιμετωπίζονταν από άλλους με επιφυλακτικότητα κι από άλλους με ειρωνεία κι αποδοκιμασία.

Για σκεφθείτε λίγο: Σχεδόν όποιος και να λείψει έχει αντικαταστάτη. Πλην ίσως του Χολέμπας και του Μανιάτη. Για το Χολέμπας υπάρχει ο Λυκογιάννης, που έχει μέλλον, αλλά δεν έχει εμπειρία. Για το Μανιάτη το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει άλλος στο ρόστερ με τα χαρακτηριστικά του, δηλαδή τύπος box to boxμέσος.

Αλλά το μεγαλύτερο«θέμα» αγωνιστικά για τον Ολυμπιακό είναι ο Αμπντούν. Από τότε που έφυγε ο Μιραλάς, ο Αλγερινός είναι το κλειδί για την επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Μπορεί να σκοράρει πολύ λιγότερο από το Βέλγο, αλλά δημιουργεί και πολύ περισσότερο.

Ας παρατηρήσουμε τα ματς στα οποία δεν έπαιξε-για να το πάμε ανάποδα δηλαδή:

Σε Ατρόμητο 1-0, σε Καβάλα 1-0, σε Πάτρα 1-1 (δηλαδή με την ομάδα να βάζει από ένα μόλις γκολ κάθε φορά)…

Και φυσικά τα δύο παιχνίδια με τη Λεβάντε, στα οποία ουσιαστικά δεν έπαιξε (στο πρώτο αποβλήθηκε από το 22 και στο δεύτερο ήταν τιμωρημένος), ο Ολυμπιακός ούτε καν σκόραρε…

Ακόμη μπήκε αλλαγή στο Μονπελιέ, ενώ ο Ολυμπιακός έχανε και τελικά κέρδισε 2-1. Ακόμη και με την Καβάλα για το κύπελλο μπήκε στο 0-0 κι ο Ολυμπιακός κέρδισε 2-0…

Αρκούν αυτά; Κάθε φορά που ο Αμπντούν απουσιάζει, ο Ολυμπιακός έχει τεράστιο πρόβλημα δημιουργίας ευκαιριών. Και το έλυσε εν τη απουσία του μόλις μία, στο 3-0 με τη Βέροια, όταν μπήκε ο Πίνο κι έκανε «παπάδες»-δυστυχώς ο Κολομβιανός αποδείχθηκε προβληματικός σαν χαρακτήρας…

Ο Αλγερινός δίνει ρυθμό στην ομάδα με τις πολλές προσπάθειες που παίρνει, με τις σέντρες του, με τις ασίστ που βγάζει, αλλά και με τις αρκετές τελικές του σε κάθε παιχνίδι. Κι αν μπορέσει να «φτιάξει» μέσα από την προπόνηση ακριβώς αυτό το στοιχείο, δηλαδή το σουτ, θα μπορούμε να μιλάμε για μία εκπληκτική περίπτωση ακραίου κυνηγού.

Κι επειδή μιλάμε για άλλες λύσεις: μακάρι κάποια στιγμή ο Φετφατζίδης να φτάσει σε κάποιο επίπεδο, ώστε να μπαίνει μέσα απόντος του Αμπντούν και να μη φαίνεται η έλλειψη του Αλγερινού.