Ο...Κάλστρομ του Ζαρντίμ!

Ο Ζαρντίμ μέχρι στιγμής δουλεύει δύο συστήματα στον Ολυμπιακό. Ουσιαστικά το 4-3-3 σε δύο μορφές του: Με ένα κόφτη και δύο εσωτερικούς χαφ και με δύο κόφτες κι ένα μεσοεπιθετικό. Για να το ξεχωρίζουμε, ας πούμε το δεύτερο σύστημα 4-2-3-1, αφού οι δύο ακραίοι χαφ είναι στο ίδιο ύψος του γηπέδου με το μεσοεπιθετικό.

Εάν θέλουμε λοιπόν να δούμε με βάση το έμψυχο υλικό του Ολυμπιακού ποιο σύστημα ταιριάζει περισσότερο, θα καταλήξουμε εύκολα στο 4-2-3-1. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο Ζαρντίμ έχει ένα σωρό χαφ, που μπορούν να παίξουν το ρόλο του μεσοεπιθετικού, του παίκτη δηλαδή πίσω από το σέντερ φορ.

Κάνε εγγραφή στην sportingbet και πάρε μπόνους 100%

Πρώτος πρώτος ο Φουστέρ, που άλλωστε επί Βαλβέρδε έκανε ακριβώς αυτό το πράγμα, ως ιδανική του θέση.

Δεύτερος ο Ντιόγο, που ο Ζαρντίμ τον χρησιμοποιεί εσχάτως σε τέτοιο ρόλο.

Τρίτος ο Σουμπίνιο, του οποίου για εμένα αυτή είναι η καλή θέση. Και πιστεύω ότι μπορεί να κάνει θαύματα παίζοντας εκεί, αφού έχει εκπληκτική ικανότητα στο «ένα δύο» και στις κάθετες κοντινές πάσες στο σέντερ φορ, ενώ κι ο ίδιος θα βρίσκεται πιο κοντά στο γκολ.

Τέταρτος ο Τάτος, που σε τέτοιο ρόλο, πίσω από το Μήτρογλου, είχε βγάλει μάτια στον Ατρόμητο και τον είχε βοηθήσει πολύ στο να φτάσει στα τόσα γκολ που έβαλε ο "Γερμανός".

Και πέμπτος, φυσικά, ο Ιμπαγάσα, που την ξέρει τη θέση καλύτερα απ΄ όλους.

Το θέμα σε αυτό το 4-2-3-1, που παρεμπιπτόντως το έπαιξε αρκετά καλά ο Ολυμπιακός στα δύο ημίχρονα των πρώτων φιλικών του (το β΄ με την Σπαρτάκ και το α΄ με την Αλάνια), είναι ότι για να το παίξεις πρέπει να έχεις τέσσερις κεντρικούς-αμυντικούς μέσους. Κι η ομάδα αυτή την στιγμή έχει τρεις: Φέϊσα, Μοντέστο (και να ξέρετε πως ο Ζαρντίμ είναι πολύ ευχαριστημένος από τον Κορσικάνο) και Μανιάτη. Βέβαια, στα πιο εύκολα παιχνίδια δίπλα σε έναν εκ των τριών αυτών παικτών, μπορούν να παίξουν κι ο Τάτος κι ο Σουμπίνιο και ασφαλώς ο Ιμπαγάσα. Αλλά δύσκολα σε επίπεδο π.χ. Τσάμπιονς Λιγκ. Τουλάχιστον ακόμη.

Τώρα, για το κλασικό 4-3-3, με ένα κόφτη και δύο εσωτερικούς χαφ, ένα πιο δεξιά κι ένα πιο αριστερά, σύστημα που έπαιξε ο Ζαρντίμ στα άλλα δύο ημίχρονα των πρώτων φιλικών και που διαβλέπω ότι του αρέσει περισσότερο (πιο μοντέρνο και θεωρητικά καλύτερο για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια), τι «παίζει»: Εκεί είσαι καλά από κόφτες, αφού έχεις τρεις για μία θέση (Φέϊσα, Μοντέστο, Μανιάτη). Για τις άλλες δύο θέσεις, όμως; Έχεις το Μανιάτη που απέδειξε πέρσι ότι μπορεί να παίξει εσωτερικός χαφ, έχεις τον Φέϊσα που επίσης μπορεί, αλλά που υπολογίζεται περισσότερο ως αμυντικός μέσος και έχεις και τον Ιμπαγάσα, που στα καλά του παίζει άνετα ένα ημίχρονο, ίσως κι 60 λεπτά.

Για δύο θέσεις, όμως, των εσωτερικών χαφ πρέπει επίσης να έχεις τέσσερις παίκτες. Ίσως Σουμπίνιο και Τάτος να μπορούν να βοηθήσουν, αλλά πρέπει να δοκιμαστούν σε αυτή τη δύσκολη θέση (γιατί απαιτεί αμυντικές κι επιθετικές βοήθειες) και να προσαρμοστούν, οπότε δίπλα τους υπάρχει ερωτηματικό.

Που καταλήγουμε; Με βάση τον τρόπο του παιχνιδιού του Ζαρντίμ, το ιδανικό (ώστε να μπορεί εύκολα να παίξει και τα δύο συστήματα) θα ήταν να πάρει ο Ολυμπιακός ένα μέσο που να μπορεί να παίξει με την ίδια ευχέρεια και δεύτερο αμυντικό χαφ δίπλα στον κόφτη, αλλά και εσωτερικός μέσος μπροστά από τον κόφτη. Κι αν είναι και αριστεροπόδαρος, ακόμη καλύτερα, γιατί απ΄ όλους αυτούς που έχει η ομάδα τώρα μόνο ο Τάτος έχει αριστερό.

Κι είμαι βέβαιος ότι ένα τέτοιο παίκτη ζητάει ο Ζαρντίμ. Έναν…Κάλστρομ. Και γίνεται ο δεύτερος προπονητής του Ολυμπιακού, που τον ζητάει τον «Κάλστρομ» τα τελευταία χρόνια. Ο πρώτος ήταν ο Κετσπάγια, αν θυμάστε. Τον Σουηδό είχε ζητήσει, άσχετα αν είχε προκύψει ο Ιταλός Μαρέσκα.