Πώς η Μπαρτσελόνα αφήνει το tiki taka και στρέφεται στο physical game

«Φαίνεται πως έχει χαθεί σε ένα σημαντικό βαθμό το στοίχημα με τις ακαδημίες. Εχουν φύγει σοβαρά ταλέντα και αυτό είναι πολύ περίεργο να συμβαίνει στο σπουδαιότερο club του κόσμου». Ακόμα και ο Λιονέλ Μέσι σε πρόσφατη συνέντευξή του είχε κινδυνολογήσει αναφερόμενος στο ίσως μεγαλύτερο ζήτημα στη σύγχρονη ιστορία της Μπαρτσελόνα: αυτό δηλαδή που αφορά το εγγύς και απώτερο μέλλον και γενικότερα τη φιλοσοφία που θα ακολουθήσει από εδώ και στο εξής. Το εάν δηλαδή θα μεταλλάξει την ταυτότητά της και εάν αυτό θα συμβεί συνειδητά.

Ελάχιστοι έδωσαν λοιπόν σημασία σε μία είδηση που εκτός της La Liga είναι σίγουρο ότι πέρασε στα... ψιλά. Για την ακρίβεια δεν πρέπει να γράφτηκε καν στα περισσότερα μεγάλα sites. Αλλωστε το όνομα του Ζοάν Βιλά Μπος είναι άγνωστο ακόμα και στους φανατικούς υποστηρικτές των Μπλαουγκράνα, καθώς ο εν λόγω κύριος είχε θέση στα παρασκήνια. Ουσιαστικά ήταν εκείνος που κινούσε τα νήματα στην περίφημη «Μασία» και που πλέον απομακρύνθηκε με απόφαση της διοίκησης.

Η κίνηση του Τζουζέπ Μαρία Μπαρτομέου ξένισε εκείνους που γνωρίζουν και στα social media έγινε σοβαρή κουβέντα επί του θέματος, με τους περισσότερους να κατηγορούν τον πρόεδρο ότι κινείται προς λάθος κατεύθυνση. Ακόμα και στη «Marca» βρέθηκε ως πρώτο θέμα για λίγες ώρες κι αυτό αρκεί για να καταδειχτεί η σπουδαιότητα του Βιλά. Τι είναι όμως τόσο ιδιαίτερο στην απόλυση ενός αγνώστου από την υπέροχη ποδοσφαιρική σχολή των Καταλανών;

Ο Βιλά δεν είναι ο οποιοσδήποτε. Στη «Μασία» τρία είναι τα πιο ξεχωριστά ονόματα που υπηρέτησαν διαχρονικά στα τμήματα υποδομής. Που υπήρξαν η ψυχή του εγχειρήματος. Μετά τον Οριόλ Τορτ που έχει αποβιώσει και τον παππού Αλμπέρτ Μπεναΐχες, είναι ο Ζοάν Βιλά που είχε το ρόλο να μεταλαμπαδεύσει τη γνώση και τη φιλοσοφία αυτού που έχτισε πρώτος ο Ρίνους Μίχελς στα 70s, στερέωσε ο Γιόχαν Κρόιφ στα τέλη των 80s και τις αρχές των 90s και απογείωσε ο Πεπ Γκουαρδιόλα στη σύγχρονη εποχή.

Ο Βιλά λοιπόν είχε τον βαρύγδουπο τίτλο του καθηγητή μεθοδολογίας. Αυτή η μεθοδολογία είναι που μαθαίνουν τα παιδιά στη σχολή σε όλα τα τμήματα. Εκείνος είναι που έχει γράψει και το manual για το αγωνιστικό στιλ, αυτό που μάθαμε όλοι να αποκαλούμε ως tiki taka. Εχοντας ο ίδιος βγει από τα τμήματα υποδομής του συλλόγου και παίζοντας για λίγο υπό τις οδηγίες του Μίχελς και στο πλευρό του Κρόιφ, έφτασε να υπηρετεί την ομάδα για περίπου 40 χρόνια και από το 2010 ο Γκουαρδιόλα τον έχει βάλει στο μέχρι προ λίγων ωρών πόστο του.

Εκείνος βέβαια, από το 1987 έως το 2005 βρέθηκε στα πολύ μικρά τμήματα και από τα χέρια του πέρασαν όλοι οι σύγχρονοι θρύλοι του club, από τον Πουγιόλ και τους Τσάβι, Ινιέστα, έως τον Μέσι και τους Πικέ, Μπουσκέτς, Φάμπρεγας, Σέρζι Ρομπέρτο, Ζόρντι Αλμπα κ.α. Ολοι αυτοί τον αναγνωρίζουν ως πατριαρχική φιγούρα, με τον Τσάβι να τον έχει κατονομάσει ως «ο προπονητής των προπονητών, ο σημαντικότερος της καριέρας μου».

Γιατί όμως κάποιος με τέτοιο βιογραφικό και θέση στη «Μασία» να χάσει τη δουλειά του και τι μπορεί αυτό να σημαίνει; Εκείνο που δίνεται ως επικρατέστερη εκδοχή, είναι ότι ενώ διαφωνούσαν για χρόνια, πλέον ήρθαν σε σοβαρή αντιπαράθεση με τον Πεπ Σεγούρα, τον άνθρωπο που πέρασε από τον πάγκο της ΑΕΚ (2006-'07 βοηθός του Σέρα Φερέρ) και από τον Ολυμπιακό (2007-'08 βοηθός του Λεμονή και κανονικός κόουτς για λίγο στο φινάλε της επόμενης σεζόν). Ο Σεγούρα είναι γενικός διευθυντής στην Μπαρτσελόνα και έχει θητεία στα τμήματα υποδομής από τις αρχές των 00s. Ηταν τέλος πάντων ο προϊστάμενος του Βιλά.

Πριν αναφέρουμε αυτό που επιδιώκει ο Σεγούρα, να θυμηθούμε πρώτα μία μικρή, αλλά σημαντική πληροφορία που πηγαίνει πίσω στα μέσα των 80s. Τότε που ο Κρόιφ είχε καταφέρει να αλλάξει κάτι σημαντικό στη «Μασία», να δέχονται δηλαδή και κοντά παιδιά που δεν είχαν πρόβλεψη να ξεπεράσουν το 1,80, κάτι που μέχρι τότε ήταν ένας άγραφος κανόνας. Ετσι οι Γκιγιέρμο Αμόρ, Αλμπέρ Φερέρ και Σέρζι Μπαρχουάν έγιναν οι πρώτοι κοντοί που βγήκαν από εκείνη τη φουρνιά και υπήρξαν μέλη της μετέπειτα “Dream team”.

Κάπως έτσι μπόρεσαν να λειτουργήσουν και με τους Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα κ.α. στην πορεία, αλλά αυτό είναι κάτι που ο Σεγούρα φέρεται ότι επιθυμεί να αλλάξει. Τούτη η «εμμονή» με την κατοχή της μπάλας, με την επιθετική προσέγγιση του παιχνιδιού μέσω των πασών και όσα έχουμε δει την τελευταία 10ετία από την Μπάρτσα, ίσως να εξαφανιστούν στο μέλλον. Η απαίτηση των Μπαρτομέου-Σεγούρα είναι η συμπόρευση με τη σύγχρονη εποχή. Με το... πιο γρήγορα, πιο δυνατά, πιο ψηλά, το οποίο στη δική τους οπτική πιστοποιήθηκε μέσα από την κατάκτηση του Μουντιάλ από τους Γάλλους.

Το ζητούμενο δεν είναι πλέον τόσο το στιλ του παιχνιδιού, αλλά τα ψηλά, δυνατά παιδιά με πλούσια αθλητικά προσόντα. Ηδη έχουμε παρακολουθήσει τη σταδιακή απομάκρυνση της ομάδας από την παραδοσιακή συνταγή, καθώς Λουίς Ενρίκε και Ερνέστο Βαλβέρδε αποφάσιζαν να δώσουν περισσότερο χώρο στον αντίπαλο και να προσπαθούν ακόμα και να αμυνθούν, να υπερασπιστούν το προβάδισμα, να χτυπήσουν στην κόντρα. Και γι' αυτό το είδος παιχνιδιού, αυτό που είδαμε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν απαιτείται η κατοχή, αλλά το γκάζι και τα κορμιά.

Κάπως έτσι φαίνεται να συντελέστηκε η κόντρα για τη φιλοσοφία μεταξύ τους, με τον Βιλά να πιέζει για τεχνικό ποδόσφαιρο και τον Σεγούρα για αθλητικό, το οποίο θα έχει μακροχρόνιο βάθος προγραμματισμού, ξεκινώντας από τώρα. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιος έχει δίκιο και εάν ο δεύτερος βλέπει μπροστά από την εποχή του. Σίγουρα ο Βιλά έχει μερίδιο στο φαινόμενο της σύγχρονης Μπαρστελόνα, αλλά στα 64 του ίσως και να θεωρείται παρωχημένος. Το μόνο βέβαια όμως μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, από αυτή την απόλυση ενός αγνώστου για όλους εμάς, είναι πως έχει ενεργοποιηθεί μία συθέμελη αλλαγή.

Οπως και να έχει λοιπόν, αυτό που είδαμε πέρσι στο «Μπαλαΐδος» της Θέλτα, με την Μπάρτσα να μην έχει παίκτη από τη «Μασία» για πρώτη φορά έπειτα από 16 χρόνια, θα αρχίσει να γίνεται πιο συχνό. Η καινούργια ομάδα θα χάνει όλο και περισσότερο τον γνώριμο εαυτό της, κάτι που με την αποχώρηση του Ινιέστα θα φανεί ακόμα πιο ξεκάθαρα. Και αναμφίβολα η απομάκρυνση του Βιλά είναι ένα τεράστιο σημάδι για όσα έπονται για τα χαμένα ταλέντα της πάλαι ποτέ θρυλικής ακαδημίας, η οποία από μήτρα τεχνιτών θα κινδυνεύσει να μετατραπεί σε χωνευτήρι υπεραθλητών.

Follow me: @jorgekaraman