O Θοδωρής και το τσουνάμι

ΕΡ.: Πώς σου φαίνεται το σενάριο με Παπαλουκά στον Παναθηναϊκό; (Δημ.Δ., Αθήνα)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Όχι πολύ πιθανό. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν ακόμη έμπειρο κουμανταδόρο στην περιφερειακή του γραμμή, από αυτούς που αποκαλούμε «προπονητές του παρκέ». Θέλει όμως και παίκτη με εξαιρετικές ικανότητες στο σουτ, ώστε να προβληματίζονται οι αντίπαλες άμυνες και να μη ρίχνουν τέσσερις παίκτες στον Σχορτσανίτη, όπως ο Ολυμπιακός. Υποτίθεται, επίσης, ότι τα «λεφτά στην τράπεζα» για μια νέα ομάδα που ανοικοδομείται προέρχονται από την άμυνα, την ταχύτητα, τα αθλητικά προσόντα. Ο Θοδωρής ταιριάζει μόνο στο πρώτο κεφάλαιο αυτής της περιγραφής, ενώ το κασέ του μπορεί να αποδειχθεί πρόσθετο εμπόδιο, όπως και η έλλειψη προετοιμασίας. Το μεγάλο πρόβλημα, βέβαια, είναι η κερκίδα των φανατικών και το αναπόφευκτο τσουνάμι των αντιδράσεων. Οι νουνεχείς θα πουν «ναι» χωρίς πολλά πολλά, αλλά οι νουνεχείς και οι ψύχραιμοι αποτελούν μειοψηφία στις εξέδρες των ελληνικών γηπέδων. Σε εποχή εύθραυστων ισορροπιών, όπου πρώτο ζητούμενο είναι η υπομονή και η πίστωση χρόνου, θα είναι έκπληξη η τοποθέτηση νάρκης στα νέα θεμέλια της ομάδας. Πράξη αυτοχειρίας ή πράξη απελπισίας. Προσωπικά εύχομαι να προχωρήσει το όποιο φλερτ, ώστε να επιστρέψει ο Παπαλουκάς στο προσκήνιο. Το ελληνικό μπάσκετ δεν έχει την πολυτέλεια να αφήνει παροπλισμένα τα εκλεκτά παιδιά του.

ΕΡ.: Πιστεύεις ότι θα αποδοκιμαστεί ο Μπουρούσης στο ΣΕΦ; Εγώ αν είμαι μέσα, θα αποδοκιμάσω σε κόσμια επίπεδα πάντα. Ούτε βρισιές ούτε τίποτα, για να μη παρεξηγηθώ. (Ν.Βολ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Δεν θα αποδοκιμαστεί, διότι ουδέποτε προκάλεσε το κοινό του Ολυμπιακού. Μάλλον θα χειροκροτηθεί, αφού έπαιξε έξυπνα το παιχνίδι της εξέδρας τότε με τις «δέκα μέρες» και όχι μόνο. Βέβαια ο οπαδός είναι μυστήριο καροτσάκι. Οι φανατικοί «κόκκινοι» ουδέποτε αγκάλιασαν τον Παπαλουκά, επειδή εκείνος έκανε το λάθος να ζητήσει κοσμιότητα και να δυσανασχετήσει στις ασχήμιες. Τον Βασιλόπουλο ακόμα και σήμερα πολλοί τον λοξοκοιτάζουν στον Πειραιά επειδή τον θεωρούν …πράκτορα του εχθρού, ντυμένο μάλιστα για χρόνια με τη φανέλα με το «13». Ο Μπουρούσης δεν έχει τέτοιες …μουτζούρες στο μητρώο του. Ο Φώτσης άραγε θα ακούσει πολλά ή θα περάσει απαρατήρητος; Επαιξε χρόνια στον Παναθηναϊκό, αλλά κρατήθηκε επιμελώς μακριά από ίντριγκες, προκλήσεις και οπαδικές κόντρες. Είναι μάλλον ο πιο «υπερκομματικός» από τους μπασκετμπολίστες που έκαναν καριέρα σε έναν από τους δύο αιώνιους τα τελευταία χρόνια. Νομίζω μάλιστα ότι το κοινό του Ολυμπιακού θα δεχόταν τον Φώτση στα κόκκινα πολύ πιο εύκολα απ’ό,τι θα δεχόταν εκείνο του Παναθηναϊκού τον Μπουρούση στα πράσινα.

ΕΡ.: Ο Ηλίας Ζούρος έπεσεστην εκτίμησή μου όταν υπέγραψε συμβόλαιο στη Ζαλγκίρις του μισότρελου προέδρου. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιος είναι επαγγελματίας και στις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες αν μια πρόταση είναι δελεαστική δύσκολα την αρνείσαι, θεωρώ όμως δεδομένο ότι ο Ζούρος δεν πίστευε ότι θα συνετίσει τον πρόεδρο και ήξερε ότι θα κάνει μια "αρπαχτή" με κοντινή ημερομηνία λήξης... Δυσκολεύομαι να φανταστώ π.χ. ότι εσείς ή ο κ. Φ. Συρίγος θα δουλεύατε σε μια φυλλάδα επειδή απλώς σας έκαναν μια πολύ καλή οικονομική προσφορά (Β.Δουρ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση. Οι σημερινές συνθήκες δεν επιτρέπουν αβασάνιστα ηρωικά «όχι», ούτε στο μπάσκετ ούτε στον Τύπο. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η Ζαλγκίρις έχει ξεχωριστή αίγλη ως σύλλογος, με μόνιμη θέση στην Ευρωλίγκα, λαμπερή τροπαιοθήκη και οικονομική ευρωστία. Η Λιθουανία γνωρίζει και αγαπάει το μπάσκετ όσο ελάχιστες άλλες χώρες. Για τον Ζούρο ήταν μία μεγάλη πόρτα αυτή που άνοιξε στο Κάουνας, ένα σημαντικό σκαλοπάτι, παρά την τρέλα του Ρομανόφ. Στο βιογραφικό του, οι επιτυχίες του με τη Ζαλγκίρις είναι γαλόνι, ενώ η απόλυσή του απλός αστερίσκος, επειδή ακριβώς όλοι γνωρίζουν τι εστί Ρομανόφ. Δεν είχε πολλά να χάσει από τη συνεργασία του με τη συγκεκριμένη ομάδα, πέρα από την ψυχική του ηρεμία. Εδώ που τα λέμε, τρελοκομείο είναι και η ΕΟΚ, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να αναλάβει την Εθνική Ελλάδας, με υποτυπώδη μάλιστα αμοιβή…

ΕΡ.: Τι πραγματικά φταίει και το μπάσκετ απαξιώνεται στην Ελλάδα; Το επίπεδό μας -ειδικά για τους δυο μεγάλους- είναι εξαιρετικό. Τελικά, μήπως οι Έλληνες δεν έχουν κάτσει να μάθουν μπάσκετ; Μήπως δηλαδή το βλέπουν μέσα απο ποδοσφαιρικά γυαλιά; Μήπως δεν θέλουν να ακονίσουν το μυαλό τους βλέποντας μπάσκετ και ζητούν κάτι πιο εύπεπτο; (Μιχ.Παπ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Σωστά τα λέτε. Ο Ελληνας δεν αγαπάει τον αθλητισμό, αλλά τις νίκες και το σύνδρομο της καταδίωξης. Ταυτόχρονα, έχει εξαιρετικά περιορισμένο «attention span» και προτιμά το εύκολο και το εύπεπτο, αυτό που δεν απαιτεί παρατεταμένη προσήλωση. Το ποδόσφαιρο είναι η χαρά του καρεκλοκένταυρου, αφού ο θεατής μπορεί να το ψευτοπαρακολουθήσει χαζολογώντας και αμπελοφιλοσοφώντας. Ακόμα και το μπάσκετ το βλέπουμε με τα μάτια του ποδοσφαιρόφιλου. Ειδικά στα ντέρμπι, όπου το πάθος για συντριβή του αντιπάλου συντρίβει τα υπόλοιπα συναισθήματα και τις σκέψεις, η ανάλυση συχνά περιορίζεται στην καταμέτρηση των ελεύθερων βολών και στις κραυγές για τη διαιτησία.

ΕΡ.: Πριν πολλά-πολλά χρόνια είχες μια καθημερινή στήλη στο «ΦΩΣ των Σπορ», η οποία μία ωραία πρωία εξαφανίστηκε. Αν θυμάμαι καλά κάτι είχες γράψει που ενόχλησε. Τι ήταν αυτό και ποιους είχε ενοχλήσει; (Λ.Θεοδ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Είχα γράψει ότι η κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από τον Παναθηναϊκό (πρώτη στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ) είναι σωστό να πανηγυριστεί από όλους τους Ελληνες φιλάθλους, ασχέτως προτιμήσεων. Και ότι ο πρώτος που ώφειλε να χειροκροτήσει ήταν ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού Γιάννης Ιωαννίδης. Το σχόλιο ενόχλησε επειδή η εφημερίδα ήταν «κόκκινη» και το διαζύγιο δεν άργησε να εκδοθεί. Λίγους μήνες αργότερα, έζησα ανάλογη εμπειρία στην «πράσινων» αποχρώσεων «Αθλητική Ηχώ». Το λάθος μου ήταν ότι δέχθηκα να εργαστώ σε οπαδικά έντυπα, αν και τότε υπήρχε στοιχειώδης κοσμιότητα στα πρωτοσέλιδά τους.

ΕΡ.:Τι μέλλει γενέσθαι στην "Ελευθεροτυπία"; Υπάρχει κάποια εξέλιξη πέρα από τα 4-5 απεργιακά φύλλα που κυκλοφόρησαν; (Βαγγ.Δ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Υπάρχει μία σχετική κινητικότητα. Η εργοδοσία φιλοτέχνησε ένα οργανόγραμμα βάσει του οποίου προσπαθεί να βρει χρηματοδότηση, είτε από επενδυτή είτε από τραπεζικό δάνειο. Από τους 870 υπαλλήλους του 2011 έχουν μείνει περίπου 570 σήμερα, αφού αποχώρησαν αρκετοί με εθελούσια έξοδο. Πάντως η συμπεριφορά ορισμένων όψιμων εργατοπατέρων στη διάρκεια της απεργίας πολλαπλασίασε τη δυσπιστία και την απέχθειά μου απέναντι στους ψευδοαριστερούς ρήτορες της αντιμνημονιακής επανάστασης. Και σας το λέω εγώ που ουδέποτε ψήφισα και ουδέποτε θα ψηφίσω δεξιά.

ΕΡ.: Ο Μπάμπης Χολίδης είναι Ελληνοπόντιος, ποντιόφωνος, η σπαστή ομιλία προερχόταν από ψυχολογικούς και άλλους λόγους. Ο Ακάκιος είναι Έλληνας στην καταγωγή από την πλευρά της μητέρας του, δεν ξέρω γιατί χρησιμοποιείται πολλές φορές την λέξη Ελληνοποιημένος ή Ρωσοπόντιος. (Γ.Παπ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ευχαριστώ για τις χρήσιμες διευκρινίσεις. Ασφαλώς είναι Ελληνες ο Χολίδης και ο Κάχι. Είναι πολύ πιο Ελληνες από τους φαιούς ψευδοπατριώτες που σφετερίζονται την ελληνική ταυτότητα. Εδώ που τα λέμε, αν οι πραγματικοί Ελληνες είναι σαν τον «χερ καθαρά χέρια» και τη θλιβερή παρεούλα του, προτιμώ να είμαι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από Ελληνας…

ΕΡ.: Από ποιες ομάδες θα μπορουσε να χασει ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναικός στη κανονική διάρκεια της Α1; Μπορεί ο Κολοσσός να κερδισει μια απο τις δυο; (Γιώργος, Ρόδος)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στους δύο μεγάλους και τους μικρομεσαίους είναι αισθητή, αλλά όχι χαώδης. Ο Κολοσσός μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε από τους δύο αν τον βρει κουρασμένο και κοιμισμένο. Η Νέα Σμύρνη, η Ρόδος, η Θεσσαλονίκη και το Ρέθυμνο θα είναι δύσβατες έδρες για τους «αιώνιους», χωρίς να αποκλείεται κάποια έκπληξη σαν την περυσινή της Καβάλας. Σε εκείνη την ήττα του Παναθηναϊκού κρίθηκε το πλεονέκτημα έδρας και εν πολλοίς ο τίτλος. Μακάρι ο πρώτος της κανονικής περιόδου να τερματίσει με ρεκόρ 21-5 και ο δεύτερος με 20-6!

* Μπορείτε να στέλνετε τις ερωτήσεις σας, για τo επόμενο «Γραμματοκιβώτιο», στο [email protected]. Υπομονή, όμως, διότι η συμμετοχή είναι αθρόα και το σακί γεμάτο! Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όσο γίνεται περισσότερες, αλλά αντικειμενικά μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο. Διαβάζω προσεκτικά και με χαρά όλα τα σχόλια που μου στέλνετε, τα πολλές φορές μακροσκελή και πάντοτε ενδιαφέροντα, αλλά δεν υπάρχει η δυνατότητα αναδημοσίευσης, πέρα από σπαράγματα. Αυτή τη φορά προτίμησα να επιλέξω ετερόκλητες ερωτήσεις, αφού τα …ολυμπιακοπαναθηναϊκά τα συζητήσαμε από 4 ώρες προχθές. Θα ακολουθήσει, τις επόμενες εβδομάδες, και αρκετή συζήτηση για την Εθνική ομάδα. Με την ευκαιρία, σας ευχαριστώ για τα καλά λόγια, τα πολλές φορές υπερβολικά. Και τονίζω ότι δεν πρόκειται να δημοσιευτεί το πλήρες όνομα κανενός. Θα ακολουθήσουν και πολλά livechat, όπως αυτό –το μαραθώνιας διάρκειας- της περασμένης Τρίτης. Μείνετε συντονισμένοι!