Ο πάτος του βαρελιού

«Μία μικρόσωμη κοπέλα αφρικανικής καταγωγής βρέθηκε μαχαιρωμένη σήμερα κοντά σε αιθιοπικό εστιατόριο των Πατησίων. Στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε, η βαριά τραυματισμένη γυναίκα δίνει μάχη για τη ζωή της.

Η ταυτότητά της ήταν αδιευκρίνιστη, μέχρι που την αναγνώρισαν το πρωί οι Ελληνες συγγενείς της που την αναζητούσαν απεγνωσμένα. Σύμφωνα με την εξαδέλφη του θύματος, η άγνωστη κοπέλα ονομάζεται Μ.Ντ. και είναι αθλήτρια από την Αιθιοπία. Κατέκτησε μάλιστα χρυσό μετάλλιο στο δρόμο των 5000μ στους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, αλλά και το 2004 στην Αθήνα.

Η Μ.Ντ. ερχόταν συχνά στην Ελλάδα, όχι μόνο για προετοιμασία, αλλά και για να δει τους συγγενείς της. Η πρώτη εξαδέλφη της είναι παντρεμένη με συμπατριώτη μας από τη Δωρίδα. Η άτυχη αθλήτρια χαρακτήριζε τη χώρα μας «δεύτερο σπίτι» της, παραθέριζε κάθε καλοκαίρι στη Ναύπακτο και ήταν ορθόδοξη χριστιανή, όπως χιλιάδες συμπατριώτες της.

Περίοικος που παρακολούθησε τρομαγμένος το στυγερό έγκλημα πίσω από τα κλειστά παραθυρόφυλλα του σπιτιού του αλλά επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία του καταθέτει ότι η κοπέλα δέχθηκε ρατσιστική επίθεση από τέσσερις άνδρες με μαύρες μπλούζες, ξυρισμένα κεφάλια, στιλέτα και σιδερογροθιές.

Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι διεξάγει έρευνα για τον εντοπισμό των δραστών, αλλά δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ένας τουλάχιστον από τους κακοποιούς έμοιαζε καταπληκτικά με ένστολο που υπηρετεί στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα.

Hυπόθεση πέρασε γενικά απαρατήρητη από τα Μέσα Ενημέρωσης, ιδίως τα ηλεκτρονικά. "Το δέρμα του θύματος έχει λάθος χρώμα", παρατήρησε σαρκαστικά δημοσιογράφος μεγάλου ιδιωτικού καναλιού. "Το ίδιο και το δέρμα των δραστών".

Η κατάσταση της Μ.Ντ. παραμένει κρίσιμη».

**********

Η είδηση είναι φυσικά φανταστική. Η Μεσερέτ Ντεφάρ ζει και βασιλεύει και -χωρίς υπερβολή- τον κόσμο κυριεύει.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αφαιρέστε καλύτερα τη λέξη «φυσικά». Το μακάβριο σενάριο –ζητώ συγγνώμη απ’όσους τρόμαξαν χωρίς λόγο- θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα ανά πάσα στιγμή στους δρόμους της παραδομένης στους κάθε λογής κακοποιούς Αθήνας.

Ποιος θα σώσει την Ολυμπιονίκη, αν της τύχει το κακό το συναπάντημα, τη βραδιά που θα βγουν παγανιά οι εκ πεποιθήσεως εγκληματίες της νεοναζιστικής λαίλαπας; Τα χρυσά της μετάλλια, μήπως; Η ανύπαρκτη αστυνομία; Τα κούφια ευχολόγια του Τσίπρα; Τα κανάλια της ανυπέρβλητης υποκρισίας; Ποιος;

Όταν είδα στην τηλεόραση την γλυκύτατη Ντεφάρ να αφιερώνει το χρυσό Ολυμπιακό της μετάλλιο στην Ελλάδα κρατώντας σφιχτά στα σχεδόν καχεκτικά χεράκια της μία εικόνα της Παναγίας και του Θείου Βρέφους, προσευχήθηκα μέσα μου –εγώ ο άθεος- να προστατεύουν αυτήν και τους ομοίους της η Παναγία, το Θείο Βρέφος και όποιος άλλος Θεός καταδέχεται να κοιτάξει της Ελλάδας τους κολασμένους.

Ξένους και Έλληνες, λαθραίους και λιγότερο λαθραίους, αθώους και λιγότερο αθώους. Η ζωή είναι πια λαχείο στην ψωροκώσταινα του 2012. Η μικροσκοπική Ντεφάρ, που μοιάζει με ατάιστο ζητιανάκι των φαναριών, θα ήταν ένα πολύ εύκολο θύμα.

Χρήσιμο είναι να θυμόμαστε, ότι μερικές φορές ο εγκληματίας γίνεται εγκληματίας από τη φτώχεια και από την πείνα. Τέτοιους είχαμε πάντα και θα αποκτήσουμε ακόμα περισσότερους όσο δεν μπορούμε να βρούμε λύση στο βασανιστικό πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.

Για τους εγκληματίες εκ πεποιθήσεως, όμως, δεν υπάρχει δικαιολογία ούτε άλλοθι. Η ανοχή της κοινωνίας μας προς τους «άριους» μαχαιροβγάλτες της νύχτας και οι τετρακόσιες χιλιάδες ψήφοι στην κοινοβουλευτική έκφραση της πιο ακραίας Δεξιάς είναι η μεγαλύτερη ντροπή σε έναν τόπο που έφτασε, πια, στον πάτο του βαρελιού. Ενα έγκλημα εκ πεποιθήσεως.