Όχι φυσικά γιατί περιμένω ότι μια μεταγραφή, όσο ποιοτική κι αν είναι, μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και να προσθέσει «πόντους» στο χαμηλών προδιαγραφών πρωτάθλημά μας. Μόνο σε μια περίπτωση μπορεί να πιστεύει κανείς κάτι τέτοιο. Μόνο αν είναι τόσο αφελής, όσο να καταπιεί αμάσητη την «πληροφορία» πως ο Πάμπλο Γκαρσία (ή, Παύλος Γροθίας) έπιασε τον Βρύζα και τον Δώνη και τους είπε «φέρτε τον Ντιόγκο στην ΠΑΟΚάρα, δεν μπορώ να ζήσω μακριά του».

Δεν θα αποκτήσει, λοιπόν, άλλο, αυξημένο ενδιαφέρον το πρωτάθλημά μας με μια μεταγραφή. Είτε αυτή είναι του Κατσουράνη στον ΠΑΟΚ είτε του Μέσι στον Πλατανιά. Τα παιχνίδια του ΠΑΟΚ, όμως, όντως θα αποκτήσουν άλλο «ειδικό βάρος». Και πάλι δεν αναφέρομαι στην ποιότητα, την κλάση ή τις όποιες δυνατότητες του Κατσουράνη στα 34 του. Μπορεί -θεωρητικά- να είναι ο πιο ποιοτικός ή, έστω, ένας από τους πιο ποιοτικούς παίκτες στο ρόστερ της ομάδας (εφόσον ανηφορίσει στην Τούμπα), μπορεί -κατά την ταπεινή μου γνώμη- να είναι ο πιο γρήγορος -στο μυαλό- παίκτης από αυτούς που αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα, ίσως -υπό προϋποθέσεις- σε κάποια ματς να μπορεί να κάνει τη διαφορά με τις επινοήσεις του, ωστόσο αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να κάνει τόσο ελκυστικά τα παιχνίδια μιας ομάδας. Αν αρκούσε, θα βλεπόταν και ο Παναθηναϊκός...

Άλλος είναι ο λόγος που περιμένω πώς και πώς να πάει να παίξει ο Κατσουράνης στον ΠΑΟΚ. Για να τον δω δίδυμο με τον Πάμπλο Γκαρσία. Όχι τόσο στον καθαρά αγωνιστικό τομέα, παρότι ο συνδυασμός της κλάσης δύο εκ των κορυφαίων -εν Ελλάδι- κεντρικών χαφ, σίγουρα αφήνει υποσχέσεις για ποδοσφαιρικές «ομορφιές». Ωστόσο, το ζητούμενο πιστεύω πως δεν είναι αυτά που μπορούν να «φτιάξουν» οι δυο τους, όσο εκείνα που μπορούν να χαλάσουν. Εξηγούμαι...

Φαντάζεστε τον -νέο στον ΠΑΟΚ- Κατσουράνη να ξεδιπλώνει όλη την ποδοσφαιρική του, ηγετική προσωπικότητα στο γήπεδο; Εννοείται πως δεν μιλάω για πάσες, κίνηση και άλλα άκρως αγωνιστικά. Για τις ...οδηγίες του, λέω. Για το πολύ «μπλα μπλα» προς τους συμπαίκτες του. Για το σηκωμένο δάχτυλο που δείχνει πού να πάνε και πού να μην πάνε. Για τις γκριμάτσες απογοήτευσης, για τις ειρωνικές αντιδράσεις, για τα μπινελίκια του. Για όλα αυτά που έγιναν μεγάλο θέμα στην Εθνική ομάδα, όταν το «παρασκήνιο» απέδιδε κάποιες εκ των ηχηρών αποχωρήσεων βασικών παικτών της, στο τεταμένο κλίμα εντός αποδυτηρίων, σε «κλίκες» και σε προσωπικές αντιπάθειες-κόντρες με έναν συγκεκριμένο διεθνή.

Τα ίδια ή περίπου τα ίδια «σενάρια» τα είδαμε να διαδραματίζονται και στον Παναθηναϊκό. Με τον Φερέιρα -δικαιολογημένα ή όχι- να φτάνει σε σημείο να απαιτήσει από τη διοίκηση να διώξει τον Κατσουράνη γιατί του χάλαγε τη συνταγή. Και με κάμποσους παίκτες να έχει προσωπικά μαζί του στη διάρκεια της συνύπαρξής τους στην Παιανία...

Αν, λοιπόν, έχει όντως βάση όλη αυτή η φημολογία(;) περί της προσωπικότητας του Κατσουράνη και κάτι από όλα αυτά ενοχλήσει τον Πάμπλο Γκαρσία, φαντάζεστε τι μπορεί να γίνει έτσι και «στραβώσει» ο Ουρουγουανός; Δεν είναι κανένας τυχαίος ο Πάμπλο. Από καμία άποψη. Παιχτάρα, ηγέτης, με εμπειρίες σε τεράστια κλαμπ όπως η Μίλαν και η Ρεάλ, με κάτι γκογκόβια «να» με το συμπάθιο, αμάσητος σε οποιαδήποτε κατάσταση, τσαμπουκάς, αγριεμένος εκ φύσεως, μαχαλόμαγκας, ο τύπος που είναι καλύτερα να έχεις φίλο παρά εχθρό, ο τύπος που εύχεσαι να μην είσαι εσύ αυτός που τον εκνεύρισε.

Ε, λοιπόν, αυτό θέλω να το δω. Τον Κατσουράνη να δίνει οδηγίες στον Πάμπλο με το δάχτυλο. Να του γκρινιάζει. Να του ρίχνει κανένα μπινελίκι ή να στραβώνει τα μούτρα μπροστά του. Εσείς δεν θέλετε;

Μέχρι να απολαύσουμε αυτή τη συνύπαρξη, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...