Αν δεν ήταν η Λέστερ, θα είχε κάνει... χαμό!
«Τρελάθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω... Πήγα γρήγορα στη φυσούνα για να ηρεμήσω και ξαναβγήκα στο γήπεδο για να καθίσω στον πάγκο. Ήταν φοβερό αυτό που συνέβαινε εκείνη τη στιγμή...».
Σε αυτά τα λόγια του Σλάβεν Μπίλιτς αποτυπώνεται μεγάλο μέρος της φετινής, εξαιρετικής σεζόν που διανύει η Γουέστ Χαμ.
Η τρομερή εξέλιξη του αγώνα του Σαββάτου απέναντι στην Έβερτον στο «Γκούντισον Παρκ» και το γεγονός πως ακόμα και ο Κροάτης τεχνικός δεν είχε λόγια για να το περιγράψει, τρόπο για να το γιορτάσει και χρειαζόταν να τον ... τσιμπήσει κάποιος για να δει ότι ήταν αληθινή όλη αυτή η τρελή ανατροπή των 12 λεπτών από το 2-0 στο τελικό 2-3 για τα «σφυριά», αποτελούν ακόμα μια στιγμή τρέλας.
Κάτι ανάλογο των όσων ζουν οι οπαδοί της Λέστερ βιώνουν και αυτοί της Γουέστ Χαμ κι ας μη βλέπουν την ομάδα τους να διεκδικεί τίτλο. Διεκδικεί, όμως, σεβασμό, κερδίζει τις εντυπώσεις και σημειώνει... limit up στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει και υπολογίζεται πλέον από τους υπόλοιπους συλλόγους της Πρέμιερ Λιγκ.
Και μπορεί να βοήθησε τρομερά η αποβολή του Κέβιν Μιραλάς στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα στο Μέρσεϊσαϊντ, με τον Βέλγο να έχει πάρει πολύ γρήγορα δύο κίτρινες κάρτες, μπορεί η Έβερτον να έχει... ιστορικό φέτος με τα χαμένα παιχνίδια στα οποία έχει προηγηθεί και τα έχει κάνει μαντάρα στη συνέχεια, αλλά δεν μειώνεται η σπουδαιότητα του αποτελέσματος που πήραν οι Λονδρέζοι στο «Γκούντισον Παρκ».
Το ρίσκο που πήρε ο Σλάβεν Μπίλιτς αλλάζοντας τον σχηματισμό της ομάδας του, μειώνοντας τους στόπερ (είχε ξεκινήσει το ματς με τρεις κεντρικούς αμυντικούς) και ρίχνοντας στον αγωνιστικό χώρο τον Άντι Κάρολ, έκανε πιο επιθετική τη Γουέστ Χαμ που έστελνε μπαλιές στην περιοχή των «ζαχαρωτών», για να έρθουν με κεφαλιές τα δύο γκολ της ισοφάρισης προτού φέρει τελείως τούμπα το παιχνίδι ο Ντιμίτρι Παγιέτ με το πλασέ από τη μαγική ασίστ του Ντιαφρά Σακό με την τακουνιά.
Βέβαια, αν ο Ρομέλου Λουκάκου είχε ευστοχήσει στο πέναλτι που κέρδισε η Έβερτον και από το οποίο θα μπορούσε να πάρει προβάδισμα τριών τερμάτων, το πιο πιθανό θα ήταν να μη γυρνούσε ποτέ το παιχνίδι, βάσει λογικής αλλά και των λεγομένων του προπονητή των «σφυριών». Όμως, γι' ακόμα μια φορά ήξερε πως έπρεπε ν' αποδώσει τα του Καίσαρως τω Καίσαρι και να μιλήσει για την υπερπροσπάθεια των ποδοσφαιριστών του που το πάλεψαν μέχρι το φινάλε.
«Στο ημίχρονο τους είπα ότι μπορούσαμε ν' ανατρέψουμε το 1-0 που είχε διαμορφωθεί τότε, γιατί είχαμε και το αριθμητικό πλεονέκτημα. Τους έκανα να καταλάβουν ότι δεν είχε τόση πολλή σημασία πλέον να είμαστε εντυπωσιακοί στην τελική προσπάθεια, αλλά αποτελεσματικοί όταν φτάναμε στην αντίπαλη περιοχή, ώστε να πετύχουμε τα γκολ που χρειαζόμασταν» δήλωσε ο Σλάβεν Μπίλιτς για τα λόγια από τα οποία ξεκίνησε η αντεπίθεση της ομάδας του στην επανάληψη του Σαββατιάτικου αγώνα.
Έπειτα από αυτή τη νίκη, η οποία ήταν η πρώτη της Γουέστ Χαμ στο «Γκούντισον Παρκ» από τον Δεκέμβριο του 2005, η ομάδα του Λονδίνου, εκμεταλλευόμενη και την ήττα (1-0) της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τη Γουέστ Μπρομ, το απόγευμα της Κυριακής, βρίσκεται μόνη στην 5η θέση της βαθμολογίας, στο +2 από τους «κόκκινους διαβόλους» και απέχει έναν βαθμό από την πρώτη τετράδα, αν και η Μάντσεστερ Σίτι έχει ματς λιγότερο.
Μπορεί το ... γνωστό τραγουδάκι για τον Παγιέτ να είναι εκείνο που ακούγεται περισσότερο από κάθε άλλο σύνθημα (We’ve got Payet, Dimitri Payet! I just don’t think you understand. He’s Super Slav's man, he’s better than Zidane), η αλήθεια είναι ότι δεν πρέπει να μειώνεται η προσφορά παικτών όπως είναι οι Νομπλ (για τον οποίο ο Μπίλιτς δηλώνει τρελαμένος με την ποιότητα και την ωριμότητα στο παιχνίδι του), Κουγιατέ και Κρέσγουελ.
Κάτι πολύ σημαντικό, στο οποίο δεν δόθηκε τόσο πολλή σημασία για κάποιο λόγο, είναι πως στα μέσα της περασμένης εβδομάδας, η Γουέστ Χαμ ήταν εκείνη που σταμάτησε το σερί των έξι νικών της Τότεναμ, επικρατώντας 1-0 στο μεταξύ τους παιχνίδι στο «Boleyn Ground», υψώνοντάς της το stop στην ευκαιρία που είχε για να βρεθεί στην κορυφή, έστω και στην υπεροχή της ισοβαθμίας με τη Λέστερ! Τεράστιο αποτέλεσμα, ακόμα μια μεγάλη νύχτα στο «σπίτι» της ομάδας, το οποίο φέτος κλείνει τις πόρτες του για να μετακομίσει ο σύλλογος στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου, όμως, άπαντες στις τάξεις της Γουέστ Χαμ ονειρεύονται κι ελπίζουν σε συνέχεια των σπουδαίων, φετινών ημερών μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος.
Την τελευταία φορά, πάντως, που η ομάδα έφτασε πολύ ψηλά στη βαθμολογία και τερμάτισε στην 3η θέση, η οποία είναι και η καλύτερη της ιστορίας της μέχρι στιγμής, ήταν τη σεζόν 1985-1986, με τον Τζορτζ Λάιαλ. Ο Τόνι Κότι είχε πετύχει τότε 20 γκολ, ενώ ο Φρανκ ΜακΆβενι είχε ολοκληρώσει την αγωνιστική περίοδο με 26 τέρματα!
