Οι βάσεις στη Γερμανία

Όταν οι Γερμανοί αποφάσισαν να αλλάξουν σελίδα στο ποδόσφαιρο τους στα τέλη της δεκαετίας των 90s και μετά από αρκετές «σφαλιάρες» σε διεθνές και συλλογικό επίπεδο, στηρίχθηκαν πολύ στην ανάπτυξη των υποδομών. Οι ακαδημίες αποτέλεσαν έναν βασικό πυλώνα της εξέλιξης, με εκατοντάδες εκατομμύρια να ξοδεύονται σε εγκαταστάσεις και εκπαίδευση προπονητών. Παράλληλα, οι όροι αδειοδότησης έγιναν πιο αυστηροί, με το επίπεδο των ακαδημιών να αποτελεί πλέον προϋπόθεση. Οι σύλλογοι των δύο πρώτων κατηγοριών, έτσι, θέλοντας και μη προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα.

Σε ένα τέτοιο ποδοσφαιρικό περιβάλλον λοιπόν έφτιαξε τις ποδοσφαιρικές του βάσεις ο Χρήστος Αλμπάνης. Ένα παιδί που στα 15 του, έφυγε από το Α' τοπικό της Θεσσαλίας για να δοκιμαστεί στη Βέρντερ. Οι «πράσινοι» της Βρέμης ξεχώρισαν την περίπτωσή του από τα τόσα και τόσα παιδιά που αναζητούν την ποδοσφαιρική τους Ιθάκη στην αναβαθμισμένη Bundesliga και τον κάλεσαν ξανά. Πλέον, ήταν σίγουροι.

Ο πιτσιρικάς από τα Τρίκαλα είχε αυτό το κάτι, που τον άναψε το «πράσινο φως» για να ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της Βέρντερ. Ο Αλμπάνης έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και άλλαξε ολοκληρωτικά. Σε τακτικό, ποδοσφαιρικό επίπεδο, αλλά και σωματικά. Μέσα σε έξι μήνες «έβαλε» κιλά, άλλαξε όλη σωματοδομή του. Όχι φυσικά λίπους. Κιλά που τον έκαναν δυνατότερο στις μονομαχίες, χωρίς να χάσει σε ταχύτητα και εκρηκτικότητα. Πέρασε τρία χρόνια στον βορρά της Γερμανίας και στη συνέχεια πήγε για μια σεζόν στη δεύτερη ομάδα της Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Είχε έρθει η ώρα να υπογράψει το πρώτο του συμβόλαιο με ομάδα της Bundesliga.

Η Φράιμπουργκ ήταν εκείνη που τον επέλεξε. Για ένα χρόνο έκανε προπονήσεις σε συνθήκες πρώτης ομάδας στην μεγάλη κατηγορία της Γερμανίας και έπαιζε με τη δεύτερη ομάδα, παίρνοντας πολύτιμες εμπειρίες και «μεγαλώνοντας» ποδοσφαιρικά ακόμα περισσότερο. Το 2015 όμως θεώρησε πως ο κύκλος της Γερμανίας είχε κλείσει. Από τη μία η νοσταλγία και η ανάγκη για να βρεθεί ξανά κοντά στην οικογένεια και τους ανθρώπους που τόσα χρόνια ήταν μακριά, από την άλλη η ευκαιρία να επιστρέψει ως έτοιμος, πια, ποδοσφαιριστής, έγειραν την πλάστιγγα υπέρ του επαναπατρισμού.

Επιστροφή και τραυματισμός

Ο Αλμπάνης ήρθε στον Απόλλωνα για να καθιερωθεί, αλλαγμένος πλέον σε κάθε τομέα. Η παραμονή του για πέντε χρόνια στη Γερμανία δεν επηρέασε μόνο την καθαρά ποδοσφαιρική του ικανότητα, αλλά και την πνευματική. Οι συνθήκες τον ωρίμασαν πρόωρα, βελτίωσαν την διαδικασία λήψης αποφάσεων, ατσάλωσαν την προσωπικότητά του και τον έφεραν πίσω στην Ελλάδα γεμάτο όρεξη για δουλειά. Όμως η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια.

Τη σεζόν 2015-16 έπαιξε 7 ματς Πρωταθλήματος με τον Απόλλωνα και δύο Κυπέλλου, πριν ακούσει έναν παγωμένο Νοέμβρη αυτό το «κρακ» στο γόνατο που κάνει τα μάτια να κλείσουν και το μυαλό να ταξιδέψει αυτόματα στο χειρότερο σενάριο. Αυτό επιβεβαιώθηκε. Ο Καλαμπακιώτης εξτρέμ είχε υποστεί ρήξη χιαστού. Έχασε ολόκληρη τη σεζόν και ουσιαστικά, υπολογίζοντας το διάστημα μέχρι την έναρξη της προετοιμασίας, έμεινε εκτός για δέκα μήνες. Όμως είχε μάθει καλά πως να ξεπερνά τις δυσκολίες και από την πρώτη μέρα ήταν σίγουρος ότι θα επιστρέψει δυνατότερος.

Ξεχώρισε από πέρυσι

Στους περισσότερους παρατηρητές συστήθηκε φέτος ήδη από την προετοιμασία, με το γκολ που πέτυχε στο φιλικό με τον Παναθηναϊκό, όμως όσοι παρακολουθούσαν πέρυσι τον Απόλλωνα ήταν σίγουροι πως φέτος θα είναι η χρονιά του. Ήταν από τους πρωταγωνιστές της σεζόν της ανόδου στη Σούπερ Λιγκ, μέσα στις σταθερές αξίες και στους πρώτους σκόρερ. Τελείωσε τη χρονιά με 28 παιχνίδια 9 γκολ και 10 ασίστ στη Football League, βγάζοντας έναν εκπληκτικό ποδοσφαιρικό τσαμπουκά. Δυνατός, παίζοντας σε όλες τις θέσεις πίσω από τον επιθετικό, αλλά και στην κορυφή όταν χρειαστεί, με τεχνική κατάρτιση και αυξημένο βαθμό εργατικότητας όταν η ομάδα δεν έχει τη μπάλα. Η Γερμανία άφησε την σφραγίδα της και είναι χαρακτηριστικό ότι στη μεγάλη ανατροπή με τον ΠΑΣ Γιάννινα είχε τρία κλεψίματα, περισσότερα από κάθε άλλον. Aggressive, αλλά «καθαρός», όπως δείχνει και ο απολογισμός του στις κάρτες.

Μαζί με τα κλεψίματα είχε φυσικά με γκολ, με το οποίο κέρασε... τρεις βαθμούς για τα γενέθλιά του τον Απόλλωνα. Το καλοκαίρι, πάντως, θα μπορούσε να φύγει ελεύθερος, καθώς υπήρξε ενδιαφέρον από 2-3 ομάδες, όμως επέλεξε να ανανεώσει στην ομάδα που τον ανέδειξε στην Ελλάδα και να παλέψει μαζί της στη μεγάλη κατηγορία. Και αυτό λέει πολλά για το χαρακτήρα του.

Στα φετινά ματς της Σούπερ Λιγκ ξεκίνησε στον πάγκο, όμως όταν του δόθηκε η ευκαιρία την άρπαξε από τα μαλλιά. Η αλλαγή προπονητή συντέλεσε στο ομαδικό restart και όταν τα αποτελέσματα άρχισαν να βελτιώνονται, άλλαξε όλη η ψυχολογία του Απόλλωνα. Μαζί και του Αλμπάνη. Εκμεταλλευόμενος την μεγαλύτερη ελευθερία που εμφύσησε στο μεσοεπιθετικό κομμάτι ο Ζόραν Βούλιτς, ξεκίνησε να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες, οι οποίες του βγαίνουν. Απελευθερώθηκε τόσο αγωνιστικά, όσο και ψυχολογικά, γεγονός που έχει αντίκτυπο στο παιχνίδι του.

Συνεχής εξέλιξη

Ο Αλμπάνης είναι ήδη πρώτος σκόρερ της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» με τρία γκολ, έχοντας τις περισσότερες τελικές εντός περιοχής στο πρωτάθλημα, παρότι ουσιαστικά είναι εξτρέμ. Εξτρέμ, όμως, που του αρέσει να πατάει περιοχή, να συγκλίνει από τα αριστερά και να χρησιμοποιεί το «καλό» του πόδι είτε για να τελειώνει φάσεις, είτε για να δημιουργεί συνθήκες ανισορροπίας στην αντίπαλη περιοχή και να βοηθά έτσι τους υπόλοιπους μεσοεπιθετικούς.

Στα 23 του, ο μεσοεπιθετικός του Απόλλωνα δείχνει στα (μέχρι στιγμής) καλύτερά του. Έχει ήδη συγκεντρώσει αρκετά βλέμματα τριγύρω του και η ΑΕΚ είναι μία από τις ομάδες που παρακολουθεί την εξέλιξή του. Αν συνεχίσει έτσι, δεδομένα δεν θα είναι η μόνη...