«Ορθιος» και «παρών» φωνάζει ο Ηρακλής, που συνεχίζει να παλεύει κόντρα σε όλα και να διεκδικεί μία θέση στον... ήλιο της Σούπερ Λιγκ της επόμενης σεζόν. Ο Γηραιός το Σάββατο δεν ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό και μετά το 1-1 που έφερε με τους «πράσινους», συνέχισε το θετικό του σερί κόντρα στους κατά τεκμήριο «μεγάλους» της κατηγορίας.

Αν και ομάδα που «παλεύει» για την παραμονή της, σε διάστημα λίγων εβδομάδων δεν έχασε κατά σειρά από ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και «τριφύλλι», δείγμα ότι είναι... φτιαγμένος και για τα δύσκολα. Μάλιστα στα τρία αυτά ματς είχε ισάριθμες διαφορετικές προσεγγίσεις, καθώς ο Σάββας Παντελίδης μετέτρεψε τους Θεσσαλονικείς σε ποδοσφαιρικούς «χαμαιλέοντες», που προσάρμοσαν επιτυχώς το παιχνίδι τους «πάνω» σε εκείνο των αντιπάλων τους. Ετσι το credit μεγαλώνει, τόσο για τον έμπειρο κόουτς όσο και για τους παίκτες του. Πάμε λοιπόν να... αποκωδικοποιήσουμε επιγραμματικά τον αγωνιστικό προσανατολισμό του Γηραιού σε αυτά τα παιχνίδια....

Αρχής γενομένης με εκείνο κόντρα στην Ενωση, όπου έληξε ισόπαλο 2-2. Οι «κιτρινόμαυροι» μετά τις προσθήκες του Ιανουαρίου έχουν αλλάξει προφίλ και είναι πολύ επικίνδυνοι μόλις φτάνουν στα αντίπαλα καρέ. Πλέον διαθέτουν αποτελεσματικότητα και ο Παντελίδης ήθελε να εκμηδενίσει αυτόν τον κίνδυνο. Ετσι λοιπόν ο Ηρακλής ανέβασε τις γραμμές του ψηλά και για όσους θυμούνται, προσπαθούσε να πρεσάρει μίνιμουμ στα 3/4 του γηπέδου.

Βέβαια αυτό είναι αδύνατο για την οποιαδήποτε ομάδα να το κάνει για 90 λεπτά, όμως σχεδόν σε ολόκληρη την αναμέτρηση η άμυνα του Γηραιού ξεκινούσε αρκετά μακρυά από την εστία του Χουάντερσον, με σκοπό να μην επιτρέψει στην Ενωση να φτάνει εύκολα κοντά σε αυτή. Οι Θεσσαλονικείς πίεσαν, σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν και μάλιστα στο τέλος, θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει.

Με τον ΠΑΟΚ αντίθετα η ομάδα είχε εντελώς διαφορετικό λουκ. Σε αυτό το ματς έδωσε «χώρο» στον αντίπαλο και υπήρχε σαφής προσανατολισμός να μπλοκάρει τον Μπίσεσβαρ, έτσι ώστε ο 29χρονος να μην παίξει κάθετα τη μπάλα και γενικότερα να μην είναι σε θέση να οργανώσει το παιχνίδι του «Δικεφάλου». Και μόνο το ότι σε εκείνη την αναμέτρηση ο Ολλανδός αντικαταστάθηκε στο 29', αποτυπώνει πώς το εγχείρημα πέτυχε απόλυτα. Ο Ηρακλής με το στυλ παιχνιδιού του «ανάγκασε» τον αντίπαλό του να παίζει με βαθιές μπαλιές και το τελικό 1-1 σε μεγάλο βαθμό τον αδικεί. Ετσι σε ακόμη έναν αγώνα πήρε άριστα σε τακτικό επίπεδο.

Πάμε τώρα με τον Παναθηναϊκό, όπου στα... παρά ένα άλλαξαν τα πλάνα του Παντελίδη. Ο οποίος προσανατολίζονταν σε διάταξη 3-5-2 με σκοπό να «σταματήσει» τον Κλωναρίδη, αλλά η απουσία του διαφοροποίησε το σκεπτικό του. Οι «πράσινοι» χωρίς τον 25χρονο... έχασαν «δύναμη» από τα άκρα, άρα η μεγάλη απειλή για τον Γηραιό προέρχονταν από το «τετράγωνο» Βιγιαφάνιες, Εμποκού, Λέτο, Μπεγκ που «πατάει» περιοχή, οπότε χρειάζονταν να παίξει πιο κλειστά και να μην επιτρέψει στους «πράσινους» να βάλουν τη μπάλα μέσα στο κουτί. Για αυτό και κατέβηκε με 4-2-3-1, όπου το πλάνο «χάλασε» μόνο για ένα διάστημα στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, όταν και υπήρξαν ρήγματα από τον άξονα. Ο Ηρακλής δεν απειλήθηκε από τα άκρα με σέντρες (το «τριφύλλι» είχε μόλις 2/21 εύστοχα γεμίσματα), αλλά κυρίως κατά μέτωπο. Ομως εκ νέου πήρε αποτέλεσμα, καθώς κράτησε την ισοπαλία.

Ετσι κόντρα στους τρεις εκ των τεσσάρων «μεγάλων» και σε διάστημα λίγων εβδομάδων, όχι μόνο δεν ηττήθηκε αλλά σε ορισμένα ματς (κυρίως με τον ΠΑΟΚ), θα μπορούσε να πάρει κάτι παραπάνω από τον έναν βαθμό. Χρησιμοποιώντας σε όλα διαφορετική τακτική, κάτι που του δίνει βαθμό «άριστα» στην προσέγγιση και «ανάγνωση» των αγώνων του.