Όλοι δίνουμε τον αγώνα μας, καθημερινά. Παλεύουμε, γελάμε, χαιρόμαστε, χαλιόμαστε, κλαίμε, απογοητευόμαστε. Μια εναλλαγή συναισθημάτων. Αυτό λέγεται ζωή. Αλήθεια όμως τι είναι η ζωή; Η ζωή είναι οι επιλογές μας και όσες δεν τολμήσαμε ποτέ να στηρίξουμε κάτω από τον φόβο της αποτυχίας.

Τα καλά πράγματα στην ζωή δεν είναι θέμα τύχης αλλά ευκαιρίες που προέκυψαν διότι εμείς θελήσαμε ή παλέψαμε για αυτές. Ο εύκολος δρόμος στη ζωή δεν είναι επιλογή... Να είσαι περήφανος για αυτό που αντιπροσωπεύεις, να το αγαπάς και να το ακολουθείς με πάθος, λέει ένας καλός μου φίλος. Αυτό ακριβώς είναι ο Πανιώνιος. Η δύσκολη επιλογή, η διαφορετικότητα, αυτό που κάνει αυτή την πόλη και αυτή την κάστα ανθρώπων να διαφέρει από όλους τους άλλους.

Μερικές φορές, πρέπει να φτάσεις στο πιο δύσκολο σημείο για να μάθεις κάτι για τη ζωή, που δεν μπόρεσες να το μάθεις σε κάποια άλλη στιγμή, με κάποιο πιο εύκολο τρόπο. Στον Πανιώνιο το έμαθαν καλά όταν πριν από λίγα χρόνια έφτασαν στο απόλυτο μηδέν. Και κάπου εκεί αποφάσισαν ότι η ήττα δεν θα είναι επιλογή.

Τρία χρόνια τώρα (και ας ανακάλυψαν φέτος οι πανηγυρτζήδες το πόσο υπέροχο είναι να παρακολουθείς αυτή την ομάδα) στην Πλατεία συμβαίνουν καθημερινά θαύματα. Θαύματα και υπερβάσεις που έχουν φέρει την ομάδα να είναι το ναρκωτικό που ψάχνεις για να γεμίσεις την κενή σου ζωή.

Το χθεσινό πάρτι με 8.000 φίλους της ομάδας να τραγουδάνε μισή και μία ώρα μετά το τέλος του αγώνα με την ΑΕΚ είναι από εκείνες τις στιγμές που δεν τις αλλάζεις ούτε με δέκα πορείες. Γιατί αυτό είναι αυτός ο σύλλογος, ο διαφορετικός, ο μποέμ ο πολύ μεγαλύτερος από την μιζέρια της κλίκας του ΠΟΚ.

Το αν η ομάδα αυτή καταφέρει στο τέλος να κάνει το θαύμα και να πάρει το πρωτάθλημα, αλήθεια είναι δευτερεύoν. Γιατί αυτό που καταφέρνει αυτή η ομάδα, η τεράστια παρακαταθήκη που θα αφήσει για τις επόμενες γενιές Πανιώνιων που φτιάχνει δεν συγκρίνεται με τίποτα υλικό.

Γι αυτό αν αγαπάτε τα παιδιά σας φέρτε τα μια βόλτα στη Νέα Σμύρνη και δεν θα χάσατε!