Μία «μεγάλη» ομάδα μέσα στο γήπεδο φαίνεται από τον τρόπο που διαχειρίζεται τα παιχνίδια της. Τι θέλουμε να πούμε. Εκτός αγωνιστικού χώρου το μέτρο σύγκρισης είναι οι τίτλοι, ο κόσμος, το ειδικό βάρος της φανέλας και άλλοι πολλοί παράμετροι. Στον ασβέστη ωστόσο «μετράει» το πώς συμπεριφέρεται σε κάθε ματς. Στην Ξάνθη μπορεί να μην έχουν την «οντότητα» του πρώην ΠΟΚ ή του ΠΑΟΚ, αλλά με βάση την εικόνα τους στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος, δικαιούνται να υποστηρίζουν πως είναι πλέον μία «μεγάλη» ομάδα. Το φινάλε του πρώτου γύρου τους βρήκε στο «+11» σε σχέση με πέρσι, όταν και μετά από 15 παιχνίδια έχουν 28 βαθμούς έναντι 17 που είχαν στα μισά της περασμένης χρονιάς. Η διαφορά είναι τεράστια και αν παρατηρήσει κάποιος από που προέρχονται οι επιπλέον πόντοι, θα κατανοήσει και γιατί στην Θράκη έχουν αλλάξει νοοτροπία και έκαναν βήματα μπροστά.

Η απόκλιση που υπάρχει δεν προήλθε επειδή η Ξάνθη κέρδισε τα παιχνίδια της με τους κατά τεκμήριο «μεγάλους», όπου πολλές φορές έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο σε τέτοιες αναμετρήσεις το αουτσάιντερ να... περιμένει και με μισή φάση να φτάνει στο γκολ. Αλλά γιατί η ομάδα του Λουτσέσκου επικράτησε στους αγώνες που θεωρητικά... έπρεπε να πάρει. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στις αναμετρήσεις που μπήκε με την ταμπέλα του φαβορί – κυρίως όταν εδραιώθηκε ψηλά και τότε υπήρξε ο «κίνδυνος» να μην αντέξει την πίεση – στο τέλος πανηγύρισε. Αρα έδειξε χαρακτήρα, ότι μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις και πώς δίκαια βρίσκεται εδώ που είναι.

Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αν και ορισμένες αναμετρήσεις του περσινού πρώτου γύρου έγιναν σε «ανάποδες» έδρες σε σχέση με τον περσινό, όμως η «σούμα» είναι ενδεικτική όλων των παραπάνω. Η Ξάνθη λοιπόν στα τέσσερα περσινά πρώτα παιχνίδια της με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ μάζεψε δύο βαθμούς, ενώ φέτος στα αντίστοιχα πήρε τέσσερις. Σίγουρα το σακούλι είναι στο plus, αλλά αυτό σημαίνει ακόμη πως συγκέντρωσε extra εννέα βαθμούς στα άλλα 11 παιχνίδια του πρώτου γύρου. Δηλαδή σε αυτά έκανε ουσιαστικά τρεις επιπλέον νίκες! Ο... χαρακτήρας που λέγαμε στην αρχή.

Π.χ. η Ξάνθη πέρσι με τις δύο ομάδες που έπεσαν (Πανθρακικό, Καλλονή) έφερε ισάριθμες ισοπαλίες. Φέτος με τους αντίστοιχους ουραγούς (Βέροια, Ηρακλή) «μετράει» το απόλυτο (2Χ2) με επιμέρους σκορ 5-0. Αυτό είναι ένα «δείγμα» ότι «καθαρίζει» τα κατά τεκμήριο «εύκολα» παιχνίδια. Αλλο παράδειγμα. Την περασμένη σεζόν η Βέροια ήταν εκείνη που τερμάτισε στην 14η θέση, μία πάνω από τον υποβιβασμό. Η Ξάνθη είχε μείνει με την «βασίλισσα» στο 1-1. Φέτος με την αντίστοιχη 14η, πήρε μία σχετικά άνετη νίκη (επί της Λάρισας). Πλέον αποτυπώνεται ανάγλυφα πως στο Ξάνθη Arena μπορούν να διαχειριστούν την ταμπέλα του φαβορί και να κερδίζουν τα παιχνίδια που «επιβάλλεται» να το κάνουν.

Βέβαια για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι και αγωνιστικά βελτιωμένοι. Οπως άλλωστε έχει συμβεί. Κυρίως στο επιθετικό σκέλος. Η Ξάνθη φέτος έχει το «εύκολο» γκολ, κάτι που της έλειψε πέρσι. Η επιλογή του Γιουνές αποδείχθηκε εξαιρετική, καθώς τα γκολ του Τυνήσιου έχουν «μεταφραστεί» σε πολύτιμους βαθμούς. Και επειδή στην μπάλα χρειάζεται και η ρέντα, στην Ξάνθη διαθέτουν και από αυτή. Το να είναι κάποια μακράν η πιο εύστοχη ομάδα του πρωταθλήματος (σκοράρει κάθε 5,2 τελικές) απαιτείται συνδυασμός ικανότητας και τύχης. Αμφότερα υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό.