Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Η Λάρισα γνώρισε την Κυριακή την ήττα με 2-1 στο Αγρίνιο παραμένει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς εκτός έδρας νίκη στη Σούπερ Λιγκ. Για την ακρίβεια 2.403 ημέρες! Ηταν 11 Απριλίου του 2010 όταν οι «βυσσινί» κέρδισαν στη Νέα Σμύρνη τον Πανιώνιο με 3-0. Αυτό έμελλε να είναι και η τελευταία τους επιτυχία στην κατηγορία μακριά από τον κάμπο. Την επόμενη σεζόν (2010/11) που γνώρισαν την υποβιβασμό δεν κέρδισαν εκτός, όπως και φέτος. Συνολικά σε αυτό το διάστημα έχουν δώσει 19 ματς μακριά από το Αλκαζάρ και το AEL FC Arena. Σε αυτά έχουν αποσπάσει επτά ισοπαλίες και έχουν γνωρίσει 12 ήττες.

Πλέον οι «βυσσινί» καλούνται να αντιμετωπίσουν μία «κατάρα». Η οποία έχει «διπλή» ανάγνωση. Το πρώτο διάστημά της, εκείνο της περιόδου που στο τέλος «έχασε» τη «μάχη» της παραμονής, μπορεί να δικαιολογηθεί από τους παράγοντες «πίεση», «άγχος» και ως έναν βαθμό «περιορισμένες δυνατότητες». Για αυτό άλλωστε υποβιβάστηκε.

Το δεύτερο όμως, αυτό της τρέχουσας σεζόν, επί του παρόντος έχει μόνο έναν χαρακτηρισμό. «Ατολμία». Η ΑΕΛ έχει παίξει ως τώρα σε Κέρκυρα, Λιβαδειά, Γιάννινα και Αγρίνιο. Ο απολογισμός της είναι ένας βαθμός, επιμέρους σκορ 2-9 και μόλις 24 τελικές. Δηλαδή κατά μέσο όρο «βγάζει» έξι σε κάθε εκτός έδρας αναμέτρησή της. Αριθμός πάρα μα πάρα πολύ μικρός. Αγωνίζεται με ως επί το πλείστον αμυντικούς προσανατολισμούς, δίνει χώρο στον αντίπαλο και αυτό «πληρώνει». Από την στιγμή που δεν είναι ομάδα – με βάση την ως τώρα εικόνα της – που μπορεί να «κλέψει» το αποτέλεσμα. Οσα έχει πάρει, είναι με στρωμένη μπάλα. Οχι «ταμπούρι». Δεν είναι τυχαίο πως σε καμία φετινή της έξοδο και μόνο σε μία από τις 19 που αγνοεί τη νίκη, έχει ανοίξει το σκορ. Σε όλες τις άλλες... περιμένει το μοιραίο να συμβεί. .