Λένε πως σε μία ομάδα η άμυνα ξεκινά από την επίθεση και το «ανάποδο». Σε μεγάλο βαθμό ισχύει. Βασικά σε απόλυτο, καθώς τα χρόνια έχουν αλλάξει και οι απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου είναι διαφορετικές από ότι πριν από 10 ή και 20 χρόνια. Στον ΠΑΣ λοιπόν έχουν καταφέρει φέτος να συνεχίζουν τις από πέρσι υψηλές πτήσεις, έχοντας ένα καλοδουλεμένο σύνολο.

Στο Αγρίνιο ο Μαμπουλού ήρθε από τον πάγκο και πήρε το ματς, με την Λάρισα MVP ήταν ο Κόντε, στην Κέρκυρα «καθάρισε» ο Βιδάλ και γενικά κάθε φορά υπάρχει και ένας άλλος πρωταγωνιστής. Εκείνο όμως που μένει... σταθερό είναι η καλή αμυντική λειτουργία. Μόνο με τον Παναθηναϊκό... χάλασε, αλλά αυτό συνέβη μετά την αποβολή του Πασχαλάκη στο 22'. Μέχρι τότε οι «πράσινοι» δεν έβρισκαν τον δρόμο για τα καρέ της ομάδας. Η οποία αυτή τη στιγμή είναι η μόνη της Σούπερ Λιγκ που δεν έχει δεχθεί γκολ. Σε τρία παιχνίδια της στους Ζωσιμάδες έχει δύο νίκες, μία ισοπαλία και επιμέρους σκορ 7-0, ενώ αν προσθέσει κάποιος και το ματς Κυπέλλου με την Ξάνθη όπου κέρδισε με 1-0, το σχετικό σερί μεγαλώνει.

Ας δούμε με πινελιές τους λόγους που ο «Αγιαξ της Ηπείρου» κατέχει αυτό το ρεκόρ.

*Στα Γιάννινα έχουν πολύ μεγάλο βαθμό ομοιογένειας. Στο 3-5-2 του Πετράκη, υπό κανονικές συνθήκες η βασική τριάδα των στόπερ είναι οι Μιχαήλ, Τζημόπουλος, Μπέριος. Οι τρεις τους ξέρουν πότε... βήχει ο άλλος. Παίζουν μαζί από το 2012, όταν και αφίχθηκε ο τελευταίος στην πόλη και βρήκε εκεί τους άλλους δύο. Ο πρώτος δεν χρειάζεται συστάσεις καθώς είναι γέννημα-θρέμμα του ΠΑΣ, ενώ ο δεύτερος από χαφ έχει εξελιχθεί σε έναν πολύ καλό κεντρικό αμυντικό. Μάλιστα όταν ο «κάπτεν» αντιμετώπισε στην αρχή της σεζόν πρόβλημα τραυματισμού, στο κέντρο της άμυνας τον αντικατέστησε ο Σκόνδρας που διανύει την τέταρτη σεζόν του στην ομάδα. Αρα και αυτός ξέρει πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα.

*Ο παράγοντας ομοιογένεια αφορά και τις άλλες γραμμές, πλην της επίθεσης. Π.χ. στα μπακ όπου ο Ναδάλες είναι στην ομάδα από το 2014, άρα συνεργάζεται άψογα και με τους τρεις πίσω, αλλά και με τα «παλιά» χαφ όπως τον Λίλα και τον Ακόστα. Μέχρι ο Ισπανός να τραυματιστεί. Στον αντίποδα ο Μπουκουβάλας που είναι «νέος» μπήκε στην ενδεκάδα μετά την 3η αγωνιστική. Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια και στα πρώτα ματς της σεζόν, ξεκινούσε ο Καρανίκας. Ο 28χρονος αρχικά εγκλιματίστηκε πλήρως και μετά έγινε βασικός.

*Η παρουσία του Γιάκου και η έλευση του Ζάιρο. Ο μεν πρώτος δεν θυμίζει σε τίποτα το αμούστακο παιδί των παλαιότερων ετών και πλέον... μεγάλωσε. Ο Πετράκης δούλεψε μαζί του και ενώ σε 4-2-3-1 έπαιζε συνήθως πίσω από τον φορ και... χάνονταν, πλέον το 3-5-2 και ο ελεύθερος ρόλος που έχει στον άξονα δείχνει να του ταιριάζει. Εχει πνευμόνια και πρεσάρει. Ο δε δεύτερος αποτέλεσε την τελευταία χρονικά προσθήκη του ΠΑΣ, αλλά ήταν ακριβώς αυτό που έλειπε. Δεν είναι τυχαίο πως μόλις ενσωματώθηκε πλήρως δεν ξεκινάει στην επίθεση το δίδυμο των Κόντε-Μαμπουλού, αλλά συνήθως εκείνος με τον Ισπανό φορ.

Ο 24χρονος Βραζιλιάνος κάνει αυτό που αναφέραμε στον πρόλογο. Ως δεύτερος στράικερ πρεσάρει ψηλά και δεν είναι τυχαίο το εξής. Αν και έχει ξεκινήσει βασικός μόνο στα τέσσερα από τα επτά ματς της σεζόν στο πρωτάθλημα, είναι τέταρτος «κλέφτης» της ομάδας πίσω από Περιστερίδη, Μπέριο και Κοζορώνη. Γιατί πιέζει ψηλά. Είπαμε...Η άμυνα ξεκινά από την επίθεση. Και όλα αυτά με τον Λίλα να έχει παίξει μόνο δύο ματς μέχρι στιγμής. Εχει «χάσει» τα τρία λόγω τιμωρίας και τα δύο μετά από έναν τραυματισμό που είχε. Ο Αλβανός στα δύο που αγωνίστηκε (αμφότερα εντός με Λάρισα, Πλατανιά) ήταν εκ των κορυφαίων και μόλις μπει σε ρυθμό, τότε ο άξονας θα «δυναμώσει» ακόμη περισσότερο.