Σε ηλικία 19 ετών γεύθηκε για πρώτη φορά τη μοναξιά της κορυφής του κόσμου, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο (50 μέτρα ύπτιο) στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ (2005). Έκτοτε, ο “χρυσός” κολυμβητής από τη Θεσσαλονίκη, έχει κατακτήσει άλλα πέντε σε Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, άλλο ένα χρυσό, το 2008 στο Αϊντχόφεν (στα 50 μέτρα ύπτιο) δύο αργυρά , το 2006 στη Βουδαπέστη (στα 50 μέτρα ύπτιο) και το 2008 (στα 100 μέτρα ύπτιο) κι ένα χάλκινο, το 2006 (στα 100 μέτρα ύπτιο). Όπως δηλώνει στο gazzetta.gr, όμως, το εφετινό που κατέκτησε χθες στο Ντέμπρετσεν της Ουγγαρίας, είναι το πιο σημαντικό της καριέρας του και όπως ίδιος προσθέτει, μόνο μ'ένα ολυμπιακό μετάλλιο στο Λονδίνο, θα μπορέσει να νιώσει μεγαλύτερη ικανοποίηση...

«Δεν έχω χαρεί περισσότερο!»

«Αυτή η πρωτιά αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιτυχίες στην καριέρα μου και κρύβει μία τεράστια ηθική ικανοποίηση, γιατί αυτή η χρονιά ήταν ίσως η δυσκολότερη που έχω περάσει ως αθλητής! Ήταν μακράν η χειρότερη από πλευράς προετοιμασίας γιατί αντιμετώπισα πολλά προβλήματα τόσο με την έλλειψη εγκαταστάσεων για να προπονηθώ όσο και με την πενιχρή οικονομική στήριξη της προσπάθειάς μου από την ομοσπονδία, λόγω των γενικότερων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ως χώρα... Ήταν μία χρονιά που άρχισε με τους χειρότερους οιωνούς, αλλά μετά το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, φαίνεται να εξελίσσεται πολύ καλύτερα... Πραγματικά χάρηκα με την ψυχή μου αυτή την πρωτιά», μας είπε αρχικά ο Έλληνας πρωταθλητής Ευρώπης στα 100 μέτρα ύπτιο, πριν οριοθετήσει το νέο του στόχο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου...

«Πρώτος στόχος ο τελικός!»

«Η Ολυμπιάδα αποτελεί σίγουρα τον μεγάλο στόχο της εφετινής χρονιάς και η βασική μου επιδίωξη έχει να κάνει με μία πρόκριση στον τελικό του αγωνίσματος... Αν τα καταφέρω, τότε θα έχω πετύχει μεγάλη και πολύ δύσκολη διάκριση, γιατί το επίπεδο του Ολυμπιακού τουρνουά είναι σαφώς πιο υψηλό από το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και όλοι οι μεγάλοι αθλητές προετοιμάζονται με στόχο μία επιτυχία στο Λονδίνο... Θέλω να τα πάω όσο καλύτερα μπορώ και αυτή η νίκη με γεμίζει με αισιοδοξία και μου ανεβάζει την ψυχολογία...», επεσήμανε ο 26χρονος Θεσσαλονικιός κολυμβητής με το μεγαλύτερο άνοιγμα χεριών στον κόσμο (2,30), που θέλει όσο τίποτε άλλο ένα ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά γνωρίζει τον βαθμό δυσκολίας της απόκτησής του...

«Έχουμε κάνει άλματα!»

«Είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο, γι' αυτό και ως στόχο θέτω την είσοδο στον τελικό... Από τη στιγμή που θα καταφέρω να πλασαριστώ στους 8 καλύτερους, τότε σε μία κούρσα, όλα γίνονται!», σχολίασε ο υψηλόσωμος Έλληνας πρωταθλητής που σήμερα θα “πέσει” στα 50 μέτρα ύπτιο (σ.σ.: δεν αποτελούν ολυμπιακό αγώνισμα) «με στόχο να καταρρίψω το ατομικό μου ρεκόρ και αν είναι δυνατόν να χαρίσω άλλη μία διάκριση στη χώρα μου... Μπορεί η ελληνική κολύμβηση να μην είναι από τις πρωταγωνίστριες στο διεθνές στερέωμα, ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, έχει κάνει άλματα και έχει ανέβει αρκετά επίπεδα! Δουλεύουμε σκληρά και ακολουθούμε τις εξελίξεις, στοχεύοντας στα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα», υπερθεμάτισε ο Άρης Γρηγοριάδης, που είχε στον πλευρό του, τον προπονητή του Χρυσάφη Βαγγελακάκη, τον σύλλογό του, τον Άρη Θεσσαλονίκης και στο μέτρο του δυνατού, την Κολυμβητική Ομοσπονδία (ΚΟΕ).

«Παίρνω δύναμη από την κρίση!»

«Η οικονομική κρίση, οι δύσκολες στιγμές που περνάει η πατρίδα μας και όλες οι αρνητικές ειδήσεις που διαβάζουμε και βλέπουμε καθημερινά, εμένα προσωπικά με γεμίζουν δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσω να προσπαθώ και μέσα από την προσπάθειά μου να εμπνεύσω τον απλό κόσμο που υποφέρει... Γι' αυτό και αφιέρωσα το μετάλλιο στη χώρα μου και τους συμπατριώτες μου», κατέληξε ο πρώτος Έλληνας κολυμβητής που φόρεσε χρυσό μετάλλιο (στα 50 μέτρα ύπτιο) σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου (το 2005 στο Μόντρεαλ).