Ντέιβιντ Μπλατ, σ' ευχαριστώ πολύ!

Το μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο είναι, λέει η ιατρική, μια ομάδα διαταραχών που σχετίζονται με δυσλειτουργία και αναποτελεσματικότητα του μυελού των οστών και οδηγούν σε μειωμένη παραγωγή ενός ή παραπάνω τύπων των κυττάρων του αίματος. Στην περίπτωση της μητέρας μου, συναντηθήκαμε με αυτόν τον όρο περίπου πριν από έναν μήνα, όταν τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων έδωσαν μια πειστική απάντηση στην ερώτηση σχετικά με την αιτία της θρομβοπενίας (τα αιμοπετάλια βρίσκονται σε χαμηλότερη συγκέντρωση στο αίμα - κάτω από 50.000 ανά μικρολίτρο).

Τούτες τις μέρες συμπληρώνεται περίπου δίμηνο από την πρώτη ημέρα που άκουσα την μητέρα να μοιρολογεί με το “τι κακό με βρήκε ξαφνικά”. Εδώ και μέρες προσπαθούσα να βρω έναν πειστικό τρόπο για να της εξηγήσω πώς πρέπει να λειτουργεί στο εξής το μυαλό της προκειμένου να δημιουργήσει στον εαυτό της την προοπτική μιας καλύτερης ζωής από αυτή που κάνει από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή μας η θρομβοπενία και μας έφερε μπροστά στην ανακάλυψη του μυελοδυσπλαστικού συνδρόμου. Προσπαθούσα να της δημιουργήσω την νοοτροπία που αντιλαμβανόμουν ως κατάλληλη, και φυσικά αυτή στην οποία επιχειρούσαν και οι γιατροί να την βάλουν. Προσπαθούσα να την πείσω ότι δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να κοιτάζει πίσω, στο τι την βρήκε, αλλά μπροστά, στο τι μπορεί να κάνει η ίδια για να βελτιώσει τον οργανισμό της, την κατάστασή της, τη ζωή της. Μέχρι που ήρθε η επιλογή του Ντέιβιντ Μπλατ να γράψει ένα κείμενο για να μοιραστεί μαζί μας την νοοτροπία και τη στάση του απέναντι στην Πρωτοπαθή Προϊούσα Πολλαπλή Σκλήρυνση, την οποία άρχισε να αντιμετωπίζει πριν από λίγους μήνες.

Το πρωί άνοιξα αυτό το κείμενο και το έδωσα στη μητέρα μου για να το διαβάσει. Και τώρα γράφω αυτό το κείμενο προκειμένου να πω και δημοσίως το “ευχαριστώ” μου προς τον Αμερικανό προπονητή για αυτό το δώρο που έκανε προς τους ανθρώπους. Οχι μόνο τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα υγείας αλλά και προς τους ανθρώπους τους. Ο Μπλατ έδωσε το δικό του εγχειρίδιο, βγαλμένο από την μπασκετική προπονητική μεθοδολογία του αναφορικά με το πως να λύνεις και να ξεπερνάς τις δυσκολίες. Η δική του διαδικασία έχει τρία βήματα. 1) Ποιο είναι το πρόβλημα; 2) Γιατί συνέβη; 3) Πώς το διορθώνουμε; .

“Το να λυπάσαι τον εαυτό σου δεν σου προσφέρει τίποτα, αντιθέτως καλλιεργεί και ενθαρρύνει μια κατιούσα πορεία από την οποία είναι ακόμη πιο δύσκολο να ανέβεις”, έγραψε ο Μπλατ. Να αγιάσει το μυαλό του, να αγιάσουν και τα χέρια του, που την έγραψε αυτή την πρόταση. Ο Μπλατ δανείστηκε ένα απόφθεγμα του Τζον Γούντεν, “του καλύτερου προπονητή μπάσκετ όλων των εποχών”, το: “Τα πράγματα εξελίσσονται καλύτερα για τους ανθρώπους που κάνουν το καλύτερο όπως και να πάνε τα πράγματα”. Δεν θα μπορούσε εύκολα κανείς να εννοήσει τόσα πολλά με τόσο λίγες λέξεις. Μέρες τώρα προσπαθώ να πείσω τη μητέρα μου ότι δεν είναι άτυχη, που της συνέβη, αλλά τυχερή, επειδή είναι αντιμετωπίσιμο όλο αυτό που την βρήκε.

“Ήθελα να δώσω ένα παράδειγμα σε όποιον παλεύει στην ζωή και να δώσω ένα μήνυμα ότι ποτέ δεν πρέπει να παραδοθείς στην αυτολύπηση”, είπε ο Ντέιβιντ Μπλατ, εξηγώντας τον συλλογισμό πίσω από την επιλογή του να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα της υγείας του και την νοοτροπία με την οποία το αντιμετωπίζει. Δεν μπορώ να κάνω γενίκευση, αλλά στην δική μας περίπτωση ο Μπλατ πέτυχε τον στόχο του. Το παράδειγμά του μας βοήθησε πολύ να συνεννοηθούμε με τη μαμά μου. Δεν ξέρω πόσες καλές πράξεις έχει κάνει στα 60 χρόνια της ζωής του, αλλά αυτή σίγουρα είναι μια από τις καλύτερες. Κόουτς Μπλατ, ευχαριστούμε πολύ για το ανεκτίμητης αξίας δώρο που μας έκανες την Δευτέρα. Θα σου ευχόμουν καλή δύναμη, αλλά στην περίπτωσή σου είναι σαν να εύχομαι το αυτονόητο, δηλαδή αυτό που θαυμάζω στη στάση σου, την εσωτερική δύναμη. Εκατομμύρια άνθρωποι είμαστε στο πλευρό σου, ευχόμενοι να πάρεις αυτή τη νίκη.