Μια σειρά χρήσιμη, ωφέλιμη για τη ζωή σου

Ενα σαββατοκύριακο χωρίς πολύ ποδόσφαιρο είναι μια καλή ευκαιρία για σειρές. Κι επειδή οι μέρες με βρήκαν να συγκλονίζομαι με μια, βρήκα μεγάλο νόημα για να μοιραστώ την εμπειρία μαζί σας και να την προτείνω, την σειρά, ως μια παραπάνω από καλή ιδέα για ψυχαγωγία, η οποία στην πραγματικότητα είναι ο ορισμός της ωφέλιμης επικοινωνίας με μηνύματα που έχουν ουσιαστικά και βαθιά νοήματα.

Το “A Million Little Things” είναι μια αμερικάνικη σειρά, στον πρώτο της κύκλο, που έκανε πρεμιέρα τον περασμένο Σεπτέμβριο στο ABC. Μια σειρά που χαρακτηρίζεται ως οικογενειακό δράμα, ή και dramedy, διότι είναι το είδος της σειράς που επιτυγχάνει όλα τα συναισθήματα: γελάς ή και ξεκαρδίζεσαι με το χιούμορ, βαραίνεις πολύ με τα μηνύματα, συγκινείσαι. Και σκέφτεσαι, διαρκώς σκέφτεσαι. Συνειδητοποιείς, φιλοσοφείς, κι ύστερα, όταν περάσουν τα 41' λεπτά και ολοκληρωθεί το επεισόδιο κουβεντιάζεις, με τους ανθρώπους σου και με τον εαυτό σου. Κάνεις δουλειά. Σε βάζει να κάνεις δουλειά, πολλή δουλειά.

Το “A Million Little Things” είναι η ιστορία μιας παρέας που χάνει έναν φίλο, ο οποίος αυτοκτονεί. Στη διάρκεια των 10 επεισοδίων που έχουν προβληθεί μέχρι σήμερα οι επτά φίλοι αναζητούν τα αίτια της αυτοκτονίας του φίλου τους. Και μέσα από αυτά τα επεισόδια ο δημιουργός της σειράς, ο 45αρης DJ Nash, μιλά για την αυτοκτονία, για τον καρκίνο, για την κατάθλιψη, για τον αλκοολισμό, για τις εξωσυζυγικές σχέσεις, για το διαζύγιο, για το πώς μεγαλώνουν παιδιά με χωρισμένους γονείς, για το πώς μεγαλώνουν παιδιά που έχουν χάσει τον πατέρα, για τις οικογενειακές σχέσεις, και για την φιλία. Και όλα αυτά τα επιτυγχάνει χάρη σε ένα σενάριο που σε κάνει να θέλεις να πατήσεις αμέσως το κουμπί για να δεις το επόμενο επεισόδιο, αλλά και χάρη στην ικανότητα του ίδιου και των συνεργατών του στη συγγραφή του σεναρίου να σε χαλαρώνουν με το χιούμορ των πρωταγωνιστών προτού σου ρίξουν την επόμενη μπουνιά στο στομάχι.

Αν έχεις δει την “Εθνική Ελλάδος” του Γιώργου Καπουτζίδη και την ένιωσες ως δώρο της τηλεόρασης προς εσένα, τότε μπήκες αμέσως στο νόημα του “ A Million Little Things” και ξέρεις αν πρέπει ή όχι να τη δεις. Μάλιστα αν σκοπεύεις να το κάνεις μέσα από την CosmoteTV, που την προβάλει στην Ελλάδα, τότε βιάσου, διότι τα πρώτα 10 επεισόδια θα “πέσουν” στο τέλος Ιανουαρίου.

Δεν πρόκειται για την αρτιότερη παραγωγή που έχεις δει. Πιθανόν να διακρίνεις την νευρικότητα ηθοποιών, σκηνοθέτη και σεναρίου στα πρώτα δύο επεισόδια, ενδεχομένως τα πρώτα της λεπτά να σου δημιουργήσουν την εντύπωση ότι πρόκειται για μια αμερικανιά. Δεν είναι όμως. Κι είμαι παραπάνω από βέβαιος για αυτό μετά από μια μικρή ψηφιακή συνομιλία που είχα με τον DJ Nash, που βρίσκει νόημα να απαντά σε μηνύματα από έναν Ελληνα δημοσιογράφο στην στιγμή της απογείωσής του, δεδομένου ότι το ABC έφτασε να του παραγγείλει επιπλέον 5 επεισόδια και να τελειώσει τον πρώτο κύκλο στα 17· δεν έχω ιδέα αν θα πάει για δεύτερο, αλλά ήδη το εύχομαι. Σε μια πρόχειρη έρευνα επιβεβαίωσα την κυρίαρχη αίσθηση που με διακατείχε κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης των επεισοδίων: ο δημιουργός γράφει βιωματικά, κι όπου δεν γράφει βιωματικά γράφει με απόλυτο σεβασμό προς τα προβλήματα που αγγίζει, και το κάνει με επιστημονική καθοδήγηση. Δεν εμπορεύεται αυτοκτονία, κατάθλιψη, καρκίνο και διαζύγια για να πλουτίσει. Γράφει για να επικοινωνήσει και να βοηθήσει, όπως αποδεικνύει η δράση που έχει ήδη αναπτύξει βοηθώντας οργανισμούς σαν το “give an hour”, αλλά και όπως φαίνεται από τα ψηφιακά μηνύματα που δέχονται ο ίδιος και οι πρωταγωνιστές της σειράς στα social media.

Ναι, είναι σινεμά, έχει δραματουργία, αλλά έχει και πολλή ουσία, διότι βάζει πολύ ρεαλισμό στα θέματα που πραγματεύεται. Στον βαθμό που μπορώ βιωματικά να κρίνω, πρόκειται για κινηματογραφική αλλά και συγχρόνως ρεαλιστική απεικόνιση και ανάλυση δοκιμασιών που σου βάζει η ζωή. Κι όλα αυτά είναι δοσμένα για να γίνουν εύπεπτα, για να σε ενθαρρύνουν να ανοιχτείς και να μιλήσεις για ό,τι σε ζορίζει, για να σπάσουν στερεότυπα και ταμπού, για να βοηθήσουν. Είχα πολύ καιρό να δω μια χρήσιμη σειρά, που θα φροντίσει για κάτι παραπάνω από την ψυχαγωγία μου ή μόνο για να με βοηθήσει να πάρω το μυαλό μου από τις σκέψεις της καθημερινής φθοράς. Με σόκαρε η διαπίστωση ότι το ABC βρήκε επιχειρηματικό νόημα να στηρίξει μια τέτοιας φύσης σειρά. Χάρηκα τόσο πολύ που υπάρχει, κι ας ξέρω ότι δεν θα εξελιχθεί ποτέ σε “game of thrones” και δεν θα γίνει “must see” σειρά.

Η σειρά είναι μια πραγματική αντανάκλαση της ψυχής του δημιουργού της, βγάζει το ποιον του ανθρώπου της. Ο DJ Nash, ένας standup κωμικός που άφησε τη Νέα Υόρκη και πήγε στο Los Angeles για να κυνηγήσει το όραμά του να γίνει σεναριογράφος κωμωδίας, έφτιαξε μια σειρά για να μιλήσει για τα βιώματά του: στα 12 του είδε τον πατέρα του να τυφλώνεται και τους γονείς του να παίρνουν διαζύγιο. Αυτός ήταν ο κορμός του σεναρίου της πρώτης του σειράς (Growing Up Fisher, 2014). Το “A Million Little Things” του προέκυψε ως ένας τρόπος για να βγάλει από μέσα του όσα ένιωσε όταν έχασε έναν φίλο του, που αυτοκτόνησε. Ανάμεσα στους συνεργάτες του στη συγγραφή είναι άνθρωποι που παλεύουν με τον καρκίνο, με την κατάθλιψη, με τον αλκοολισμό.

Συχνά ζηλεύω τα ξένα και στεναχωριέμαι που δεν συμβαίνουν και στην Ελλάδα. Σε αυτή την υπόθεση δεν ζηλεύω ακριβώς, παρά μόνο εύχομαι να γράψει σύντομα μια νέα σειρά ο Γιώργος Καπουτζίδης, ή να εμφανιστεί κάποιος άλλος που θα καταφέρει να γράψει ανθρώπινα και να δημιουργήσει μια χρήσιμη σειρά, η οποία θα πείσει ένα κανάλι να την χρηματοδοτήσει. Μέχρι τότε θα ψάχνω για το επόμενο ή το προηγούμενο “A Million Little Things”, όπως είναι το “Τhis Is Us”.Διότι ευτυχώς οι Αμερικάνοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι μπορούν και αυτές, οι “γεμάτες” σειρές να βρουν τέτοια απήχηση που να γίνουν “εμπορικές” και να τους φέρουν λεφτά.