Οι πολεμιστές του Μαουρίτσιο

Η είδηση εμφανίστηκε δύο μέρες πριν τον αγώνα με τη Μάντσεστερ Σίτι. Σύμφωνα με τους Times, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, ο Ποκετίνο έβαλε στην προετοιμασία μια άσκηση πάλης. Επέλεξε ένα καλά εκπαιδευμένο μέλος από το ιατρικό τιμ, το οποίο λόγω της σωματοδομής και της δύναμής οι ποδοσφαιριστές φώναζαν παλαιστή και τον έβαλε να παγιδεύσει με λαβή κάθε παίκτη ξεχωριστά, δίνοντάς τους ένα λεπτό για να ξεφύγουν από τη λαβή. Ο παίκτης που θα το κατάφερνε πιο γρήγορα, κέρδιζε. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η προσέγγιση των πολεμικών τεχνών δεν έμεινε μόνο στην προετοιμασία, καθώς ο Αργεντινός ενθαρρύνει τους ποδοσφαιριστές του να μάθουν τεχνικές πάλης και να παίρνουν μέρος σε μίνι μάχες, προκειμένου να βελτιώνουν την δύναμη του άνω κορμού και την καρδιαγγειακή λειτουργία τους.

Ανάλογες μεθόδους χρησιμοποιεί σε όλη του την καριέρα, καθώς συχνά εμπλουτίζει τις προπονήσεις με ασκήσεις πυγμαχίας δουλεύοντας όχι μόνο τη φυσική κατάσταση, αλλά και το μαχητικό τους πνεύμα. Πέρυσι, παρότι η Τότεναμ έκανε κοιλιά στη χειρότερη στιγμή και έμεινε εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος, γράφαμε για τους λόγους που ο Αργεντινός ήταν ο προπονητής της χρονιάς, καταφέρνοντας να αλλάξει συθέμελα τον σύλλογο, να παρουσιάσει ένα σύνολο με την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα, καθώς και με τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας. Ένα σύνολο ικανό να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο τα χρόνια που έρχονται.

Από το πρώτο λεπτό στην αναμέτρηση με την ομάδα του Μάντσεστερ, ήταν σαν να μπήκε στο χορτάρι μια ομάδα πολεμιστών. Η Σίτι στο πρώτο 20λεπτο δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Οι Σπερς έπεφταν σε όλο το γήπεδο για τάκλιν, έβγαζαν ενέργεια σε κάθε τετραγωνικό μέτρο του τερέν, πρέσαραν με τρόπο που ούτε ο Πεπ Γκουαρδιόλα, άριστος στην προετοιμασία του επόμενου αγώνα και τη μελέτη του αντιπάλου, δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει. Η Τότεναμ, έχοντας ήδη από πέρυσι την πιο physical και καλά γυμνασμένη ομάδα στην κατηγορία, έβαλε στη μηχανή της φέτος τον Γουανιγιάμα και τον Σισοκό, δύο ακόμα «θηρία», που δείχνουν να ταιριάζουν γάντι στην αγωνιστική φιλοσοφία του Ποκετίνο τόσο αμυντικά, όσο και στην κυκλοφορία και την ανάπτυξη. «Έδινε τον τόνο για 90 λεπτά, μάζευε κάθε ξεχωριστή αμφισβητούμενη πάσα», είπε ο Γκάρι Νέβιλ μετά το ματς για τον επιβλητικό Γουανιγιάμα, ο οποίος λειτούργησε ως κυματοθραύστης μπροστά από την άμυνα, αλλά και ως συντονιστής όταν η ομάδα του είχε τη μπάλα.

A brilliant first-half display from @VictorWanyama in the heart of our midfield... #COYS pic.twitter.com/LUg6Pur5CO

— Tottenham Hotspur (@SpursOfficial) October 2, 2016

Έχοντας δείξει σημάδια της αδυναμίας της όταν πιέζεται ψηλά τόσο στο πολύβοο Σέλτικ Παρκ, όσο και στο δεύτερο ημίχρονο με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όταν ο Μουρίνιο άλλαξε το αγωνιστικό του πλάνο, η Σίτι είδε την Τότεναμ να την... δαγκώνει και να την κρατά μακριά από το «κουτί», στερώντας της τον φυσικό τρόπο ανάπτυξης στην εποχή Γκουαρδιόλα. Ο μέσος όρος των 85% ολοκληρωμένων πασών έπεσε στο 65% στο πρώτο 45λεπτο της αναμέτρησης, για να τελειώσει στο 78.63%, χαμηλότερα από κάθε άλλο παιχνίδι των «Πολιτών». Τα «Σπιρούνια» έκαναν 647 σπριντ, περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα, σε κάθε άλλο φετινό ματς.

Στα πρώτα της έξι ματς η Σίτι μετρούσε 18 γκολ και οι καλά σχεδιασμένες επιθέσεις της έμοιαζαν πάντα ένα χρόνο μπροστά από τις αμυντικές αντιδράσεις. Όχι όμως και για τους Σπερς. Ο αρχηγός Γιορίς το έθεσε σαφέστατα: «Πέρυσι ήμασταν ήδη μια από τις καλύτερες άμυνες στο πρωτάθλημα, οπότε νομίζω ένα από τα βασικά μας στοιχεία είναι να είμαστε δυνατοί πίσω. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι είμαστε αμυντική ομάδα, σχεδόν το αντίθετο. Προσπαθούμε πολύ και έχουμε ρίσκο στο παιχνίδι μας, προσπαθούμε να παίζουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε στο γήπεδο, να βάζουμε πίεση», υποστήριξε.

Η υψηλή πίεση είναι το «κλειδί» στο παιχνίδι της Τότεναμ. Είναι διαφορετική από το gegenpressing της Λίβερπουλ, τόσο στη μεθοδολογία της όσο και στο τελικό αποτέλεσμα, αφού στη συνέχεια οι Σπερς χτίζουν διαφορετικά τις επιθέσεις τους, αποκτώντας πλήρη έλεγχο του παιχνιδιού και έχοντας στις προτεραιότητας το να κρατήσουν τον αντίπαλο μακριά από την περιοχή τους. Είναι, δηλαδή, απόλυτα επαρκείς στην άμυνα, χωρίς να παίζουν αμυντικά με την παραδοσιακή έννοια του όρου! Σε αυτό, μαζί με όλα τα υπόλοιπα, παίζει ρόλο και η δυναμική που έφερε η value for money μεταγραφή του Αλντερβάιρελντ πέρυσι για το κέντρο της άμυνας. Φέτος οι Λονδρέζοι έχουν δεχθεί μόλις τρία γκολ σε 7 ματς. Όλα από στημένες φάσεις! Το ένα από στημένο του Μπάρκλεϊ, το άλλο από πέναλτι και το τρίτο από κεφαλιά του Γκίμπσον της Μίντλεσμπρο μετά από εκτέλεση φάουλ. Και απέναντι στην μέχρι στιγμής πιο δύσκολη πρόκληση έδειξαν ότι το οικοδόμημά τους αντέχει.

Δείτε το πρέσινγκ της Τότεναμ πριν το πρώτο γκολ

High pressing from #Tottenham to the building of City (before 1-0) Pochettino wants to get the ball far from his box -#Bielsismo at London- pic.twitter.com/MTuqmugSVN

— Felipe Araya (@feliavr) October 3, 2016

Είναι εκπληκτικό το ότι ακόμα και οι αρτίστες, όπως ο Έρικσεν ή ο Λαμέλα, έχουν μεταμορφωθεί σε ανελέητα εργαλεία πρέσινγκ, βάζοντας συνεχώς τα πόδια τους στη φωτιά. Εκτέλεσαν στην εντέλεια το πλάνο του προπονητή τους και στο παιχνίδι της Κυριακής. Οι παίκτες της Σίτι δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα, ενώ ήταν χαρακτηριστικό το ότι και στις μονομαχίες, ακόμα και σε εκείνες με θεωρητικό χάντικαπ, οι γηπεδούχοι είτε βρίσκονταν κερδισμένοι, είτε περιόριζαν τον κίνδυνο στο ελάχιστο. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ τέτοιο σάστισμα από ομάδα του Γκουαρδιόλα σε αγώνα πρωταθλήματος και ανάλογη δυσκολία στην ανάπτυξη. Δεν είχε άλλη επιλογή, από το να παραδώσει τη μπάλα και να αφήσει τον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του.

Η Σίτι είχε προβλήματα σε όλες τις γραμμές, αλλά φάνηκε να το αισθάνεται περισσότερο στα ακραία μπακ και στην ανάπτυξη από την άμυνα. Ο Μπράβο και οι κεντρικοί αμυντικοί είχαν πάντα περιορισμένες επιλογές για τις πάσες τους, γεγονός που τους οδήγησε σε περισσότερες βαθιές μπαλιές από ό,τι συνήθως. Οι τοποθετήσεις τους όταν η μπάλα ήταν στημένη μπροστά στον τερματοφύλακα ή βρισκόταν στα πόδια του Στόουνς, δεν άφηναν άλλο περιθώριο στους Πολίτες από το να κάνουν αυτό που μισούν περισσότερο.

Ο Γκουαρδιόλα δεν είχε στη διάθεσή του τους Ντε Μπρόινε και Νολίτο, όμως και ο Ποκετίνο έπρεπε να σχεδιάσει τα πλάνα του χωρίς τον Ντεμπελέ και τον Κέιν. Ο Σον που έπαιξε στην επίθεση ήταν ιδανικός για τον τρόπο που η ομάδα του αντιμετώπισε την μέχρι στιγμής ασταμάτητη Σίτι, ενώ ο Άλι που έπαιξε πίσω του δημιούργησε πολλά προβλήματα ανάμεσα στις γραμμές. Ο Ρόουζ ήταν ακούραστος από τα αριστερά, αν και γενικά δεν υπήρξε μονάδα που να υστέρησε. Πέραν των υπόλοιπων, η Τότεναμ έδειξε ότι μπορεί και χωρίς τον Κέιν. Ο Σον έχει συμμετοχή σε οκτώ γκολ στα τελευταία του επτά ματς στο πρωτάθλημα (έξι γκολ, δύο ασίστ), δίνοντας διαφορετικές επιλογές επίθεσης και κινήσεων στο επιθετικό 1/3.

Η παράσταση της Τότεναμ ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς όλους ότι η υπόθεση τίτλος έχει ακόμα πολλά επεισόδια. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους πολεμιστές του Ποκετίνο, είναι να μην βγάλουν σημάδια κόπωσης ξανά στην τελική ευθεία. Είναι πάντως αρκετοί εκείνοι που παρακολουθούν από κοντά στην ομάδα και λένε ότι φέτος η δουλειά του Αργεντινού στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης είναι επικεντρωμένη στο να αποφευχθεί κάτι τέτοιο...