Η τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου είχε αρκετά δράματα και μία μεγάλη έκπληξη: την παραχώρηση του Τζακ Γουίλσιρ από την Άρσεναλ στην Μπόρνμουθ με τη μορφή δανεισμού. Τα τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα για τον Άγγλο μέσο και το μήνυμα του Βενγκέρ είναι ξεκάθαρο: οι κανονιέρηδες είναι καλύτερα χωρίς εκείνον. Είναι κάτι που ο Γουίλσιρ αντιμετωπίζει για πρώτη φορά στην καριέρα του.

Ο Κίγκαν είπε ότι το μονοπάτι ενός παίκτη προς το μεγαλείο πάντα χρειάζεται μία «μικρή απόρριψη». Αυτό ακριβώς περιλαμβάνει η μεταγραφή του Γουίλσιρ. Για όλο το ταλέντο του, όμως, και το timing η ερώτηση για το τι του έχει συμβεί είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Good luck, @JackWilshere https://t.co/XSW8leYMEV

— Arsenal FC (@Arsenal) August 31, 2016

Η καριέρα του, λοιπόν, βρισκόταν ήδη σε πτωτική πορεία ή η καθίζηση ήταν εντελώς ξαφνική; Γιατί η μεταγραφή ήρθε πολύ ξαφνικά. Από τη μία πλευρά τα τελευταία δύο χρόνια έχει ξεκινήσει μόλις 10 φορές. Τη σεζόν 2011-12, που ακολούθησε την καλύτερη στην καριέρα του, δεν βρέθηκε ούτε για ένα δευτερόλεπτο στο γήπεδο. Οι δυσκολίες του καλύπτουν απόλυτα τον όρο «μακροχρόνιες».

Μόλις έξι μέρες νωρίτερα, όμως, είχε παίξει στη νίκη της Άρσεναλ με την Γουότφορντ, δείχνοντας ότι είναι έτοιμος για τη μεγάλη επιστροφή. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα ήταν στην αποστολή του Χόγκσον για το EURO, παρά το γεγονός ότι και η προηγούμενη σεζόν ήταν γεμάτη προβλήματα. Έπαιξε, μάλιστα, στα 3 από τα 4 ματς των Λιονταριών στα τελικά. Πριν το τουρνουά ο Γουίλσιρ έλεγε ότι οι τραυματισμοί ανήκουν στο παρελθόν. «Νιώθω και πάλι υγιής. Ο Βενγκέρ το ξέρει, θα με παρακολουθεί και είναι στο χέρι μου να δείξω τι μπορώ να κάνω», έλεγε. Μετά από αυτό, μιλούσε για διεκδίκηση του πρωταθλήματος με την Άρσεναλ.

​

Μετά από έναν χρόνο μιζέριας, φαινόταν και πάλι φως στο τέλος του τούνελ. Ξαφνικά, όμως, μόλις 3 εβδομάδες μετά το ξεκίνημα της σεζόν, βρήκε τον εαυτό του ξανά σε παρόμοια θέση με τον Ιανουάριο του 2010, όταν σε ηλικία 18 ετών έφυγε δανεικός για την Μπόλτον, ώστε να πάρει χρόνο συμμετοχής. Εκείνη η κίνηση του άλλαξε το μέλλον. Μετά από 6,5 χρόνια, όμως, δεν μπορείς να πεις το ίδιο.

Η αποχώρηση του Γουίλσιρ μπορεί να είναι μόνο προσωρινή, όμως είναι ανησυχητική. Ο Βενγκέρ πάντα ξέρει πότε είναι η καλύτερη στιγμή, για να αφήσει έναν παίκτη να φύγει. Το 2010 ο Γουίλσιρ έδειχνε το ταλέντο του στην προετοιμασία της Άρσεναλ, όμως δεν έφτασε ποτέ εκεί που όλοι περίμεναν.

SNAPSHOT: From arrival to signing, @JackWilshere is an #afcb player for the season! pic.twitter.com/XhPrbcLH8W

— AFC Bournemouth (@afcbournemouth) August 31, 2016

Στο ποδόσφαιρο υπάρχει η τάση να περιμένουμε πολλά από νεαρούς παίκτες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα παικτών, που χτυπήθηκαν από τραυματισμούς και η καριέρα τους πήγε πίσω. Υπάρχουν εκείνοι που έπεσαν θύματα της εξωγηπεδικής τους ζωής και εκείνοι που μάλλον είχαν πρόβλημα «νοοτροπίας».

Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις παικτών, όπου δεν είναι ξεκάθαρο τι έφταιξε. Ο Γουίλσιρ είχε παίξει σε δύο μεγάλα τουρνουά και είχε κερδίσει δύο τίτλους πριν κλείσει τα 25 του. Μάλλον έχει στοιχεία και από τις τρεις παραπάνω κατηγορίες, χωρίς να ανήκει ξεκάθαρα σε κάποια από αυτές. Σίγουρα οι τραυματισμοί είχαν το μεγαλύτερο τίμημα. Εξαιτίας τους έχει χάσει 154 παιχνίδια, αριθμός σχεδόν ίδιος με τις συμμετοχές του (157) στο ίδιο διάστημα.

​

Το στατιστικό είναι εντυπωσιακό, καθώς δεν του επέτρεψε ποτέ να ξαναβρεί ρυθμό. Ακόμη, όμως, και έτσι ο συνδυασμός τραυματισμών και εξωγηπεδικής ζωής δεν καλύπτει πλήρως την πτώση του Γουίλσιρ, καθώς στην ηλικία του το σώμα του είναι πιο εύκολο να ανακάμπτει. Στις σεζόν που ήταν υγιής είναι και πάλι δύσκολο να βρεις ένα παιχνίδι, στο οποίο η παρουσία του ήταν επιβλητική στη μεσαία γραμμή.

Μόλις πέρυσι ο Τσάβι τον είχε χαρακτηρίσει «το μέλλον του αγγλικού ποδοσφαίρου». Και πάλι, όμως, ο Καταλανός μιλούσε για το μέλλον και όχι το παρόν, κάτι που μοιάζει να είναι η κατάρα του Γουίλσιρ...