Μπορεί γενικά σε αθλητικό επίπεδο οι Ολυμπιακοί Αγώνες να είναι η μεγαλύτερη γιορτή παγκοσμίως, όμως σε ποδοσφαιρικό επίπεδο κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι αυτό που τραβάει τα βλέμματα των ποδοσφαιρόφιλων, όπως και οι διοργανώσεις της εκάστοτε ηπείρου (Euro, Copa America κτλ.). Το ποδοσφαιρικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων προσφέρεται κυρίως ως μια ευκαιρία ανάδειξης ταλέντων από τα μικρότερα κλιμάκια των εθνικών ομάδων (άλλωστε υπάρχει και σχετικός περιορισμός σε συμμετοχή μεγάλων παικτών ηλικιακά), που αργότερα θα στελεχώσουν την εθνική ανδρών της κάθε χώρας. Με την ευκαιρία της έναρξης της γιορτής του Ρίο, το FourFourTwo του gazzetta.gr παρουσιάζει πέντε περιπτώσεις σπουδαίων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι σε Ολυμπιακούς Αγώνες έκαναν ντεμπούτο σε μεγάλη διοργάνωση με την εθνική ομάδα της χώρας τους.

Ερνάν Κρέσπο
Σε ένα φιλικό απέναντι στην Βουλγαρία, τον Φεβρουάριο του 1995, είχε αγωνιστεί όλο κι όλο με την εθνική ανδρών της Αργεντινής ο Ερνάν Κρέσπο, ώσπου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, το 1996, βρέθηκε στην αποστολή της «αλμπισελέστε». Παρά τη νεαρή του ηλικία (21 ετών) ο Κρέσπο είχε από τότε τη μεγάλη αίσθηση του γκολ (το ’96 πήρε και τη μεταγραφή για την Πάρμα) και με έξι τέρματα αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά, μαζί με τον Βραζιλιάνο Μπεμπέτο. Ο Κρέσπο, φυσικά, ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στην πορεία της Αργεντινής μέχρι τον τελικό (δύο γκολ στον προημιτελικό, δύο γκολ στον ημιτελικό), όπου σκόραρε κιόλας. Έκανε το 2-1 υπέρ της Αργεντινής στο 50’ με πέναλτι, όμως στη συνέχεια η Νιγηρία έκανε την ανατροπή, νίκησε με 3-2 και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.

Τσάβι
Αφού είχε αγωνιστεί σε όλα τα κλιμάκια των μικρών εθνικών ομάδων της Ισπανίας, ο Τσάβι συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της εθνικής ομάδας της χώρας του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, το 2000. Τότε, ο Ισπανός χαφ ήταν μόλις 20 ετών και αποτέλεσε έναν από τους στυλοβάτες των «φούριας ρόχας» στην πορεία τους μέχρι τον τελικό. Ο Τσάβι αγωνίστηκε και στα 90 λεπτά όλων των αγώνων της Ισπανίας στο τουρνουά, πετυχαίνοντας δύο γκολ. Ένα στον πρώτο αγώνα και στη νίκη των Ισπανών επί της Νότιας Κορέας με 3-0 και άλλο ένα στον τελικό απέναντι στο Καμερούν (2-2), που κρίθηκε στη διαδικασία των πέναλτι (και εκεί βρήκε δίχτυα) υπέρ της αφρικανικής ομάδας. Μετά το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000, ο Τσάβι έκανε ντεμπούτο στην εθνική ανδρών της χώρας του λίγους μήνες μετά, οδηγώντας τη στην κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου μετά από μερικά χρόνια.

Κάρλες Πουγιόλ
Όπως ο συμπαίκτης και συνοδοιπόρος του, Τσάβι, είχε αγωνιστεί κι αυτός με τη σειρά του στις μικρές εθνικές ομάδες της χώρας του, πριν συμπεριληφθεί στην αποστολή της εθνικής Ισπανίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, το 2000, σε ηλικία 22 ετών. Στο ξεκίνημα του τουρνουά, ο Πουγιόλ δε βρισκόταν στις βασικές επιλογές του Ινιάκι Σάεθ, όμως στη συνέχεια του τουρνουά εξελίχθηκε σε βασικός και αναντικατάστατος στην άμυνα της εθνικής του ομάδας. Μετά το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ο Κάρλες Πουγιόλ πήρε «προαγωγή» για την εθνική ανδρών της Ισπανίας, κάνοντας ντεμπούτο - μαζί με τον Τσάβι – στις 15 Νοεμβρίου 2000, στη φιλική ήττα με 2-1 από την Ολλανδία. Και φυσικά, αργότερα, σάρωσε κι αυτός τους τίτλους με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του.

Άνχελ Ντι Μαρία
Μέλος της εθνικής Αργεντινής U-20, που το 2007 κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων στον Καναδά. Το 2008, ο Ντι Μαρία κλήθηκε να αγωνιστεί με την «αλμπισελέστε» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και ήταν αυτός που την οδήγησε μέχρι το χρυσό μετάλλιο. Μπορεί στη φάση των ομίλων να είχε «σιγήσει», όμως στα νοκ-άουτ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Στον προημιτελικό, με δικό του γκολ στην παράταση, έδωσε τη νίκη-πρόκριση με 2-1 στην Αργεντινή, απέναντι στην Ολλανδία, ενώ στο μεγάλο τελικό, ήταν ο μοναδικός σκόρερ στο 1-0 επί της Νιγηρίας. Μετά το δεύτερο συνεχόμενο χρυσό μετάλλιο της «αλμπισελέστε» σε Ολυμπιακούς Αγώνες (είχε προηγηθεί και αυτό στην Αθήνα το 2004), ο Ντι Μαρία κλήθηκε στην εθνική ανδρών τον Σεπτέμβριο του 2008, για το φιλικό απέναντι στην Παραγουάη. Έκτοτε, είναι βασικό μέλος του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του.

Όσκαρ
Είχε παίξει μόνο σε κάποια φιλικά παιχνίδια με την εθνική Βραζιλίας, πριν κληθεί το 2012 να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, με την εθνική ομάδα της χώρας του. Λίγες ημέρες πριν, είχε ολοκληρωθεί και η μεταγραφή του στην Τσέλσι, με τον Όσκαρ να αγωνίζεται σε όλα τα παιχνίδια της «σελεσάο» στο ολυμπιακό τουρνουά. Στα πέντε βασικός και αναντικατάστατος και μόλις σε ένα (το τελευταίο των ομίλων που η Βραζιλία είχε ήδη προκριθεί) μπήκε ως αλλαγή. Πέτυχε ένα γκολ και μαζί με τον Νεϊμάρ οδήγησαν την ομάδα του Μάνο Μενέσες μέχρι τον τελικό. Εκεί, η Βραζιλία ηττήθηκε από το Μεξικό με 2-1 και αρκέστηκε στην κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου, με τον Όσκαρ να είναι από τότε και μέχρι σήμερα βασικό μέλος της «σελεσάο».

Υ.Γ. Πολλοί νομίζουν πως και για τον Νεϊμάρ το πρώτο μεγάλο τουρνουά με την εθνική Βραζιλίας ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου το 2012, όμως ο νυν άσος της Μπαρτσελόνα είχε αγωνιστεί και στο Κόπα Αμέρικα το 2011.