Γαλλία και Ελβετία πήραν την πρόκριση για τους «16», καθώς γνώριζαν ότι η ισοπαλία θα ήταν αρκετή, για να τις βολέψει και τις δύο. Η βραδιά στη Λιλ ήταν κάπως παράξενη, καθώς οι ομάδες έπαιξαν χειρότερα από αυτό που μπορούν.

Οι γηπεδούχοι είχαν ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση και ο Ντεσάν έκανε αλλαγές, μόνο που αυτή τη φορά ήταν περισσότερο λόγω rotation παρά λόγω απόγνωσης. Σε σχέση με το παιχνίδι με την Αλβανία, έμειναν στον πάγκο 5 παίκτες και από τους αντικαταστάτες του μόνο ο Πογκμπά κατάφερε να εντυπωσιάσει.

Στο πρώτο ημίχρονο ο Πογκμπά έκανε 4 σουτ. Τα 2 ήταν εντός εστίας, ενώ τα άλλα 2 σταμάτησαν στο δοκάρι. Αυτή τη φορά οι συμπαίκτες του του έδιναν περισσότερο την μπάλα με την ελπίδα ο μέσος της Γιουβέντους να δημιουργήσει κάτι καλό.

Από την άλλη, οι Ελβετοί, που δεν έχουν σε καμία περίπτωση το βάθος των τρικολόρ, έκαναν μόλις 1 αλλαγή, με τον Εμπολό να παίρνει τη θέση του Σεφέροβιτς στην κορυφή. Οι αυτοματισμοί βγήκαν, ενώ οι συνεργασίες ήταν εξαιρετικές. Αν και η Γαλλία είχε τις πιο καθαρές ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο, η Ελβετία είχε τις περισσότερες πάσες.

Από το 45' μέχρι το 60', οι Ελβετοί ανέβασαν στροφές και είχαν τον έλεγχο. Ο Σακίρι σε ρόλο 10αριού ήταν πολύ καλός και τις περισσότερες φορές έψαχνε τον Εμπολό. Σε αυτά τα 15' οι Ελβετοί είχαν 99 πάσες σε σχέση με τις 33 των Γάλλων.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για τον Γκρανίτ Τσάκα, που είναι το βαρόμετρο των Ελβετών. Μετά τα πρώτα δύο παιχνίδια στο τουρνουά, μόνο ο Τόνι Κρόος έχει κάνει περισσότερες. Αυτή τη φορά, ο Τσάκα ήταν και πάλι ο κορυφαίος πασέρ με 94, από τις οποίες οι 84 έφτασαν στον αποδέκτη τους. Ο Πογκμπά, ο κορυφαίος της Γαλλίας σε αυτόν τον τομέα, είχε λιγότερες από τις μισές.

Πολλές από τις πάσες του Τσάκα, μάλιστα, ήταν στο 1/3 της επίθεσης. Από αυτό φαίνεται και ο τρόπος ανάπτυξης της Ελβετίας, με τους Σακίρι και Τζεμαϊλί να προωθούνται συνεχώς. Το ίδιο έκαναν, όπως συνηθίζουν, οι Λίχσταϊνερ και Ροντρίγκες, ενώ πολλές φορές στην επίθεση βρέθηκε μέχρι και ο Σερ.

Παρόλα αυτά, για όλες τους τις πάσες, οι Ελβετοί δεν έκαναν και πολλά πράγματα επιθετικά. Σε όλο το ματς δεν είχαν ούτε μία προσπάθεια εντός εστίας! Στο δεύτερο ημίχρονο, μάλιστα, δεν είχαν καν τελική προσπάθεια. Με απλά λόγια, υπάρχει θέμα στην τελική προσπάθεια.

Ο Εμπολό έδειξε δείγματα του ταλέντου του, όμως δεν είναι ακόμα σε θέση να ηγηθεί επιθετικά της Ελβετίας και τελικά έδωσε τη θέση του στον Σεφέροβιτς, που επίσης δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά. Όπως πολλές ομάδες στο τουρνουά, οι Ελβετοί είναι καλοί στη δημιουργία, όχι όμως και στην τελική προσπάθεια.

Και η Γαλλία τα πηγαίνει καλά με τη δημιουργία. Ένας μέσος, μάλιστα, είναι ο πρώτος της σκόρερ. Ο Παγιέ μπήκε ως αλλαγή, για να αποθεωθεί από το κοινό σε μία πόλη που γνωρίζει πολύ καλά. Είχε σκοράρει στα δύο πρώτα ματς και θα μπορούσε να φτάσει τα 3 γκολ, αν το δοκάρι δεν του χαλούσε τα σχέδια μετά την υπέροχη πάσα του Σισοκό.

Ο Παγιέ έμοιαζε ο μοναδικός, που θα μπορούσε να αλλάξει το 0-0, καθώς ο Πογκμπά στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν το ίδιο καλός, δεν έκανε ούτε σουτ, ενώ περιορίστηκε σε πιο παθητικό ρόλο από τους Ελβετούς.

Και αυτό θα είναι μεγάλο πρόβλημα για την Γαλλία. Ίσως να φταίει το rotation, ίσως η πίεση, όμως η ομάδα του Ντεσάν δεν δείχνει να έχει πλάνο, ώστε να είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες των καλύτερων παικτών της. Είναι μία τακτική, που είχε φέρει τίτλους στο παρελθόν. Υπάρχει μία αίσθηση ότι θα δούμε τις πραγματικές δυνατότητες των τρικολόρ στα νοκ άουτ. Θα πρέπει να περιμένουμε, για να δούμε αν αυτό ισχύει...