Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά συνολικά 14 φορές έχουν αναμετρηθεί σε τελικό ευρωπαϊκών κυπέλλων ομάδες από την ίδια χώρα (δε συμπεριλαμβάνεται το Κύπελλο Εκθέσεων και το ευρωπαϊκό σούπερ καπ). Πέντε φορές ο «εμφύλιος» ήταν ιταλικός, δύο αγγλικός, δύο γερμανικός, μία πορτογαλικός και άλλες τέσσερις φορές ισπανικός. Δύο φορές η «ταυρομαχία» ήταν στο Τσάμπιονς Λιγκ και άλλες δύο φορές στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ. Λίγο πριν την αναμέτρηση της Ρεάλ με την Ατλέτικο, στον πέμπτο ισπανικό «εμφύλιο» σε τελικό, το FourFourTwo του gazzetta.gr γυρίζει το χρόνο πίσω και θυμίζει τις προηγούμενες τέσσερις αναμετρήσεις.

Τσάμπιονς Λιγκ

1999-00: Ρεάλ Μαδρίτης – Βαλένθια 3-0
Ήταν ο πρώτος «εμφύλιος» σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ ή Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ποτέ μέχρι τις 25/5/2000 δεν είχαν αναμετρηθεί σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης δύο ομάδες από την ίδια χώρα. Ο τελικός εξελίχθηκε σε παράσταση για ένα ρόλο, με την άπειρη Βαλένθια να λυγίζει στο Σταντ Ντε Φρανς από την σαφώς πιο έμπειρη Ρεάλ Μαδρίτης. Μοριέντες, ΜακΜάναμαν και Ραούλ ήταν αυτοί που διαμόρφωσαν το τελικό 3-0, που χάρισε στη «βασίλισσα» το όγδοο ευρωπαϊκό στέμμα της.

2013-14: Ρεάλ Μαδρίτης – Ατλέτικο Μαδρίτης 4-1 (παρ.)
Λίγα δευτερόλεπτα απέμεναν για να στεφθούν, στο Ντα Λουζ της Λισαβόνας, οι «ροχιμπλάνκος» πρωταθλητές Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Ο Σέρχιο Ράμος στις καθυστερήσεις ισοφάρισε το τέρμα του Γοδίν, παίρνοντας την μπουκιά από το στόμα των παικτών της Ατλέτικο. Στο έξτρα 30λεπτο, η ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε κατέρρευσε ψυχολογικά και σωματικά, με την Ρεάλ Μαδρίτης να φτάνει στο εντυπωσιακό 4-1, χάρις στα τέρματα των Μπέιλ, Μαρσέλο και Ρονάλντο (όλα στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης) και να φτάνει στο δέκατο κύπελλο πρωταθλητριών της ιστορίας της.

Κύπελλο ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ

2006-07: Σεβίλλη – Εσπανιόλ 2-2 (3-1 πεν.)
Από τον πρώτο ισπανικό «εμφύλιο» σε τελικό της συγκεκριμένης διοργάνωσης δε θα μπορούσε να λείπει η «βασίλισσα» του θεσμού. Στο Χάμπτεν Παρκ της Γλασκώβης, η Σεβίλλη ήθελε να υπερασπιστεί τον τίτλο, που είχε κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά απέναντι στην Μίντλεσμπρο. Η συμπατριώτισσά της, Εσπανιόλ, αποδείχθηκε πολύ σκληρό καρύδι (σε σχέση με το εύκολο 4-0 του τελικού της προηγούμενης σεζόν), με τις δύο ομάδες να αναδεικνύονται ισόπαλες με 1-1 (Αντριάνο-Ριέρα) στα πρώτα 90 λεπτά και 2-2 (Κανουτέ-Ζόνατας) στην παράταση. Οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν στη διαδικασία των πέναλτι, με τον τερματοφύλακα Αντρές Πάλοπ να γίνεται ο ήρωας της Σεβίλλης και να χαρίζει στους Ανδαλουσιανούς το τρόπαιο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.

2011-12: Ατλέτικο Μαδρίτης – Αθλέτικ Μπιλμπάο 3-0
Σε παράσταση για ένα ρόλο εξελίχθηκε ο τελικός στην Νασιονάλ Αρένα του Βουκουρεστίου. Η Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν πολύ ανώτερη από την Αθλέτικ Μπιλμπάο, με τον Ρανταμέλ Φαλκάο να εξελίσσεται στο απόλυτο πρωταγωνιστή του τελικού και της διοργάνωσης για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν. Μετά τα 17 τέρματα με την Πόρτο τη σεζόν 2010-11 (το ένα είχε κρίνει και τον τελικό κόντρα στην Μπράγκα), ο Κολομβιανός επιθετικός ολοκλήρωσε το Γιουρόπα Λιγκ της σεζόν 2011-12 με 12 γκολ, εκ των οποίων τα δύο σημειώθηκαν στον τελικό με την Αθλέτικ. Το θρίαμβο ολοκλήρωσε ο Ντιέγκο λίγο πριν το τέλος, με τον Ντιέγκο Σιμεόνε να νικά τον συμπατριώτη του Μαρσέλο Μπιέλσα στη μάχη των πάγκων και να κατακτά τον πρώτο του τίτλο ως προπονητής της Ατλέτικο Μαδρίτης.

Υ.Γ. Τη δεκαετία του ’60 είχαν πραγματοποιηθεί τρεις ακόμη ισπανικοί «εμφύλιοι» σε τελικούς, όλοι για το τότε Κύπελλο Εκθέσεων. Βαλένθια-Μπαρτσελόνα (1962), Σαραγόσα-Βαλένθια (1964) και Μπαρτσελόνα-Σαραγόσα (1966). Με BOLD οι νικήτριες.