Πάολο Μαλντίνι, Φραντσέσκο Τότι, Αντρές Ινιέστα, Λιονέλ Μέσι, Ράιαν Γκιγκς. Εκτός από το πλούσιο ποδοσφαιρικό τους ταλέντο, οι φίλαθλοι έχουν έναν ακόμη λόγο για να τους θαυμάζουν. Το γεγονός πως αγωνίστηκαν ή αγωνίζονται ακόμα σε μία και μόνο ομάδα. Δε δελεάστηκαν ποτέ από τα δεκάδες εκατομμύρια που τους προσέφεραν άλλοι σύλλογοι, μένοντας πιστοί στη μεγάλη τους αγάπη. Στην πλειοψηφία των οπαδών αυτό αρέσει, αφού επικρατεί ο συναισθηματισμός, οι αθλητές όμως είναι επαγγελματίες και κοιτούν το οικονομικό τους συμφέρον (πολλές φορές όχι άδικα). Ωστόσο, κάποιοι από αυτούς μπήκαν στο «μάτι του κυκλώνα», όχι επειδή έφυγαν από μία ομάδα, αλλά γιατί ο επόμενος σταθμός της καριέρας τους ήταν η αιώνια αντίπαλος. Κάποιοι το έκαναν για καθαρά αγωνιστικούς λόγους, όμως στο μυαλό των φιλάθλων κάθε φορά αυτό γινόταν μόνο για τα χρήματα. Γι’ αυτό και τους αποκαλούσαν «Ιούδα». Σίγουρα, πάντως, το έκαναν για πολύ περισσότερα από... 30 αργύρια, που το έκανε ο πραγματικός.

Λουίς Φίγκο
Όταν γίνεται αναφορά σε ποδοσφαιρική «προδοσία», ο πρώτος παίκτης που έρχεται στο μυαλό όλων δεν είναι άλλος από τον Λουίς Φίγκο. Το καλοκαίρι του 2000, ο Πορτογάλος άσος αποφάσισε να αποχωρήσει από την Μπαρτσελόνα για λογαριασμό της μισητής αντιπάλου της, Ρεάλ Μαδρίτης, έναντι 62 εκατομμυρίων ευρώ (ποσό-ρεκόρ για την εποχή). Η πρώτη επίσκεψη του Φίγκο στο Καμπ Νου, ως αντίπαλος, ήταν για εκείνον μία από τις χειρότερες βραδιές της ζωής του. Στις εξέδρες υπήρχαν πανό, που έγραφαν τις λέξεις «προδότης», «Ιούδας» και πολλά άλλα, ενώ κάθε φορά που ο Πορτογάλος ακουμπούσε την μπάλα, το γήπεδο σειόταν από τις αποδοκιμασίες εναντίον του. Το αποκορύφωμα ήταν σε κάθε κόρνερ, που επιχειρούσε να εκτελέσει, καθώς οι φίλοι της Μπαρτσελόνα του πετούσαν από αναπτήρες, πορτοκάλια και μπουκάλια, μέχρι κινητά τηλέφωνα και μία... γουρουνοκεφαλή.

Μάριο Γκέτσε
“Persona non grata” είναι μέχρι σήμερα για τους οπαδούς της Ντόρτμουντ ο Γερμανός μεσοεπιθετικός. Αιτία η απόφασή του να πάει στην Μπάγερν Μονάχου το 2013. Μάλιστα, το γεγονός πως η μεταγραφή ανακοινώθηκε πριν τον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης εξόργισε ακόμα περισσότερο τους φιλάθλους της Μπορούσια, οι οποίοι έκαιγαν τότε φανέλες του και τον αποκαλούσαν «Ιούδα». Μόνο ο Γιούργκεν Κλοπ έσπευσε να τον προστατεύσει, λέγοντας πως ο Γκέτσε ήθελε να αγωνιστεί υπό τις οδηγίες του Γκουαρντιόλα. Και η σύμπτωση; Στην επιστροφή του στο Βεστφάλεν με τη φανέλα της Μπάγερν, σκόραρε εναντίον της παλιάς του ομάδας.

Ρόμπιν Φαν Πέρσι
Ήταν το αγαπημένο παιδί της εξέδρας στο Εμιρέιτς για μία οκταετία. Όταν όμως αποφάσισε να φύγει από την Άρσεναλ, η αγάπη μετατράπηκε σε θυμό. Το 2012 ο Φαν Πέρσι αποφάσισε να αποχωρήσει από το Λονδίνο και να μετακομίσει στο Μάντσεστερ, για λογαριασμό της Γιουνάιτεντ. Όπως υποστήριξε τότε ο Ολλανδός, αυτό το έκανε προκειμένου να κατακτήσει την Πρέμιερ Λιγκ. Και στο Ολντ Τράφορντ τα κατάφερε από την πρώτη του κιόλας σεζόν, με τον ίδιο να είναι και ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.

Σολ Κάμπελ
Για εννέα χρόνια ήταν ένα από τα σύμβολα της εξέδρας του Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Είχε δηλώσει, μάλιστα, ότι δε θα αγωνιζόταν ποτέ στην αιώνια αντίπαλο της Τότεναμ, την Άρσεναλ. Το καλοκαίρι του 2001, οι «πετεινοί» του πρότειναν νέο συμβόλαιο, που θα τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο ποδοσφαιριστή της ομάδας, με τον Κάμπελ να διαβεβαιώνει πως ήταν θέμα χρόνου να υπογράψει. Ωστόσο, ο Άγγλος αμυντικός αποφάσισε όχι μόνο να αποχωρήσει από το σύλλογο, αλλά να ενταχθεί και στους «κανονιέρηδες», καθώς ήθελε να αγωνιστεί σε ομάδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Αμέσως μετατράπηκε σε «Ιούδα» για τους φίλους της Τότεναμ, οι οποίοι έβγαλαν συνθήματα εναντίον του, που τα τραγουδούσαν σε κάθε παιχνίδι της ομάδας τους και όχι μόνο όταν αντιμετώπιζαν τον Κάμπελ.

Άσλεϊ Κόουλ
Οι φίλοι της Άρσεναλ έκαναν λογοπαίγνιο με το ονοματεπώνυμό του μετά τη μεταγραφή του στην Τσέλσι το καλοκαίρι του 2006. Τον αποκάλεσαν “Cash-ley Cole”, αφού τα χρήματα ήταν ο λόγος (σύμφωνα με τους ίδιους) που πήγε στους «μπλε». Εκείνη την εποχή έγινε γνωστό πως ο Κόουλ είχε... θυμώσει πάρα πολύ με την προσφορά των 55 χιλιάδων λιρών εβδομαδιαίως που του έκανε η Άρσεναλ, αν και λίγες ημέρες αργότερα αποκαλύφθηκε πως είχε ήδη συμφωνήσει με την Τσέλσι, έναντι 90 χιλιάδων λιρών την εβδομάδα.

Κάρλος Τέβες
Μπορεί στα δύο χρόνια παρουσίας του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να τα σήκωσε... όλα, όμως ποτέ του ο Κάρλος Τέβες δεν ένιωσε πως έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Έτσι, όταν το καλοκαίρι του 2009 ολοκληρωνόταν ο διετής δανεισμός του από την Γουέστ Χαμ, οι εκπρόσωποι του Αργεντινού επιθετικού ενημέρωσαν τη διοίκηση της Γιουνάιτεντ πως ο ποδοσφαιριστής τους δεν επιθυμούσε να συνεχίσει την καριέρα του στο Ολντ Τράφορντ. Παρά τις φήμες που τον ήθελαν να παίρνει μεταγραφή για την Λίβερπουλ, ο Τέβες παρέμεινε στο Μάντσεστερ, για λογαριασμό της μισητής συμπολίτισσας Σίτι.

Άλαν Σμιθ
Το αγαπημένο παιδί των φίλων της Λιντς, που μέσα σε λίγο διάστημα μετατράπηκε σε «Ιούδα». Ο υποβιβασμός της ομάδας το 2004, σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα (αν και ο ίδιος δε διεκδίκησε ποτέ τα χρωστούμενα) ήταν οι λόγοι, που ουσιαστικά οδήγησαν τον Άλαν Σμιθ μακριά από το Έλαντ Ρόουντ και συγκεκριμένα στο Ολντ Τράφορντ. Αν και αργότερα αποκαλύφθηκε πως η Λιντς... έσπρωξε τον παίκτη στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία ήταν η μόνη που έδινε «ζεστά» επτά εκατομμύρια λίρες, εντούτοις οι οπαδοί της Λιντς δεν του συγχώρησαν ποτέ την έκφραση «δε θα πάω ποτέ στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ», που είχε πει παλαιότερα ο ίδιος.

Μο Τζόνστον
Θρησκευτικός «πόλεμος» παραλίγο να προκληθεί στα τέλη της δεκαετίας του ’80 για χάρη του Σκωτσέζου επιθετικού. Ο Μο Τζόνστον αγωνίστηκε στην Σέλτικ από το 1984 έως το 1987, όταν και πήρε μεταγραφή για τη γαλλική Ναντ. Δύο χρόνια αργότερα αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του και παρά το γεγονός πως δήλωνε ότι η Σέλτικ είναι η μόνη ομάδα που ήθελε να αγωνιστεί, εντούτοις υπέγραψε με την αιώνια αντίπαλο, Ρέιντζερς. Αυτή η μεταγραφή προκάλεσε γενικό ξεσηκωμό στη Γλασκώβη, καθώς υπήρχε «άγραφος κανόνας» που... απαγόρευε σε Καθολικούς (όπως ο Τζόνστον) να αγωνιστούν στη Ρέιντζερς, οι οπαδοί της οποίας έκαιγαν τα κασκόλ τους και απειλούσαν να επιστρέψουν τα εισιτήρια διαρκείας τους. Από την άλλη, οι φίλοι της Σέλτικ αποκαλούσαν «Ιούδα» τον Μο Τζόνστον. Με τον καιρό, ο Σκωτσέζος επιθετικός αγαπήθηκε από τους φιλάθλους της Ρέιντζερς, ιδίως μετά το γκολ του στο πρώτο του ντέρμπι εναντίον της παλιάς του ομάδας.

Νικ Μπάρμπι
Παίκτης της Έβερτον για μία τετραετία, αποφάσισε το 2000 να αφήσει το Γκούντισον Πάρκ και να μετακινηθεί λίγο παραπέρα, στο Άνφιλντ. 6 εκατομμύρια λίρες δαπάνησε τότε η Λίβερπουλ για να τον κάνει δικό της, με τον ίδιο να γίνεται ο πρώτος παίκτης μετά τον Ντέιβ Χίκσον το 1959, που πήγε από τα «ζαχαρωτά» στους «κόκκινους». Πλήγμα για τους φίλους της Έβερτον δεν ήταν μόνο η μεταγραφή του Άγγλου μέσου στη μισητή συμπολίτισσα, αλλά και το γεγονός πως ο Νικ Μπάρμπι σκόραρε στο πρώτο μεταξύ τους ντέρμπι.

Ρονάλντο
Ο Βραζιλιάνος πρόκειται για... ειδική περίπτωση, σε σχέση με τους προηγούμενους. Αν και αγαπήθηκε πολύ από την πλειοψηφία του ποδοσφαιρικού κοινού, ο Ρονάλντο έγινε μισητός στην εξέδρα ούτε μία, ούτε δύο, αλλά τρεις φορές. Αγωνίστηκε τόσο σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης, όσο και σε Ίντερ και Μίλαν. Ωστόσο, το κερασάκι στην τούρτα ήρθε στο τέλος της καριέρας του, στην πατρίδα του. Ενώ για μεγάλο διάστημα ανάρρωνε από τον τραυματισμό του και προπονούταν ταυτόχρονα με την Φλαμένγκο, μόλις ανάρρωσε επέλεξε να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με την Κορίνθιανς. «Φαινόμενο» μέχρι και στις μεταγραφές ο Βραζιλιάνος...