Ρονάλντο, εσύ… ημίθεε

«Τέταρτο γένος έπλασεν ο Δίας, πιο δίκαιο και πιο ανδρείο, το θείο το γένος των ηρώων που τους λεν ημίθεους. ο Δίας τους έφερε στα πέρατα της γης. Και ζούνε αυτοί μ’ απίκραντη στα στήθη τους ψυχή μέσα στων μακαρίων τα νησιά. Μακάριοι ήρωες αυτοί». Ετσι λυρικά είχε στο μυαλό του και παρουσίαζε τους ημίθεους ο Ησίοδος, ο δεύτερος μετά τον Ομηρο σπουδαιότερος ποιητής της αρχαιότητας. Εάν προσπαθήσουμε να δώσουμε ποδοσφαιρική υπόσταση σε αυτόν τον ορισμό, στη θέση των ηρώων θα τοποθετούσαμε τους κορυφαίους. Μόνο που όσο τρανοί και αν είναι οι σημερινοί σούπερ σταρ της μπάλας, παραμένουν τρωτοί και δεν μπορούν να γίνουν Θεοί των γηπέδων.

Πρόκειται για μία πραγματικότητα που ο Κριστιάνο παραγνώρισε στον εαυτό του. Στο δικό του το μυαλό αναμφίβολα έχει εξυψωθεί στα ουράνια του αθλήματος. Νομίζει πως είναι άτρωτος. Πως η γυμναστική, ο μόχθος στην προπόνηση ομαδική και ατομική, τον έκαναν να βρίσκεται σε μία ξεχωριστή κατηγορία μόνος του. Πως μπορεί να παίζει για πάντα, δίχως ανάσα, ξεκούραση, προφύλαξη. Ξέχασε όμως πως ακόμα και κοτζάμ Αχιλλέας είχε μία αδυναμία. Κάπως έτσι λοιπόν έφτασε στον ημιτελικό με τη Σίτι να βρεθεί εκτός 11άδας στο Champions League για πρώτη φορά από τον Απρίλιο του 2014.

Θυμάμαι ότι το συζητούσαμε πριν από περίπου ένα μήνα και στο γραφείο στο gazzetta. «Δεν υπάρχει λόγος να παίζει όλα τα ματς μέχρι το φινάλε. Θα του βγούνε θέματα. Από κούραση μέχρι τραυματισμό», ήταν η μία άποψη, με τον εξής αντίλογο: «Ο Κριστιάνο, όπως και όλοι αυτοί στο επίπεδο του ξέρουν να ξεκουράζονται και να προστατεύουν τον εαυτό τους μέσα στα παιχνίδια». «Ναι, αλλά τι θα γίνει εάν τον χτυπήσει κάποιος άλλος;», έκλεινε η κουβέντα χωρίς απάντηση. Τελικά δεν τον τραυμάτισε άλλος. Ο Πορτογάλος την πάτησε από μόνος του. Επειδή αυτό που έχει πάθει στα πλάγια του τετρακέφαλου στο 90’, για το δικό του μυϊκό σύστημα σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: τράβηγμα κόπωσης!

«Δεν είναι παιδί. Γνώριζε ότι το πιο σωστό για κείνον, αλλά και για την ομάδα θα ήταν να ξεκουραστεί». Από τρελό ή από μικρό όπως ο Καζεμίρο μαθαίνεις την αλήθεια. Αυτό το για την ομάδα που είπε λοιπόν ήταν πολύ σοβαρό. Ο Ρονάλντο δεν ήταν σε ματς της Ρεάλ στον θεσμό για δεύτερη φορά σε αυτά τα 38 ματς που έχει από τότε που μεταγράφηκε εκεί το 2009. Μόνο σε εκείνη την ήττα (2-0) στο Ντόρτμουντ δεν είχε δώσει το παρών (σ.σ.: στον πάγκο, αλλά δεν μπήκε). Με αυτόν όμως γενικότερα σε όλες τις διοργανώσεις, η Βασίλισσα νικάει στο 71% των αγώνων της. Χωρίς αυτόν το ποσοστό μειώνεται σημαντικά στο 50%! Μιλάμε για τεράστια διαφορά για να το ρισκάρει να χάνει τα μεγάλα ραντεβού.

«Επρεπε να τον κρατήσω εκτός», έλεγε εκ των υστέρων ο Ζινεντίν Ζιντάν. Ακόμα και ο Γάλλος όμως παρόλο που το φοβόταν ότι θα συμβεί, δεν τον κράτησε, ούτε καν τον τράβηξε ποτέ στον πάγκο. Υπέκυψε κι εκείνος, όπως κι όλος ο οργανισμός της Ρεάλ στην μεγαλομανία του CR7, η οποία αγγίζει ή και ξεπερνάει τα όρια της ποδοσφαιρικής ματαιότητας. Τα ρεκόρ, τα γκολ, αυτός ο εγωισμός που έχει όμως να κάνει μόνο με τον εαυτό του. Ο Ρονάλντο ήθελε να παίξει σε όλα τα ματς της σεζόν μέχρι και τις καθυστερήσεις, να βγει πρώτος σκόρερ σε όλες τις διοργανώσεις, βοηθώντας φυσικά και την ομάδα του να κατακτήσει τους τίτλους της.

Μόνο που αυτό με την ομάδα κάπως το χάνει. Ενώ τη βοηθάει όσο κανείς, τώρα την θέτει σε κίνδυνο για λάθος αιτίες. «Πρώτα ΕΓΩ και μετά η Ρεάλ, η κάθε Ρεάλ». Το γνωρίζουν άπαντες πως έτσι του βγαίνει. Το παρατηρείς εύκολα στο παιχνίδι, στους πανηγυρισμούς του. Μέχρι το σημείο που βρίσκεται στο γήπεδο, αυτό δεν ενοχλεί ή τουλάχιστον το προσπερνούν οι συμπολεμιστές του. Όταν όμως τους αφήνει στην κρίσιμη μάχη χωρίς τον ηγέτη τους, όπως συνέβη και στο κρίσιμο παιχνίδι με τη Ράγιο, τότε αναμφίβολα έχει κάνει ένα τεράστιο λάθος.

Οσο χαζομάρα ωστόσο κι αν είναι από μία άποψη, τόσο ταιριαστό παραμένει με την ψυχοσύνθεση ενός εθισμένου με την πάρτη του και με τη μπάλα. Ετσι είναι όμως ο Ρονάλντο και εννοείται πως αυτός ο εγωισμός είναι που τον έχει κάνει να ξεχωρίζει. Χωρίς αυτόν θα ήταν ένα ακόμα ένας παικταράς. Με τη βοήθεια του ΕΓΩ του όμως έχει καταφέρει και συμπεριλαμβάνεται στους ημίθεους όλων των εποχών…

* Και πρόπερσι τα ίδια έκανε και έφτασε στον τελικό της Λισσαβώνας σκασμένος. Και μην ξεγελιέστε που έβαλε το πέναλτι και πανηγύρισε σαν τρελός στο φινάλε, σε όλο το παιχνίδι ήταν εξαφανισμένος!

Follow me: @jorgekaraman