Του Αντώνη Σαούλη

Δανειστήκαμε τον τίτλο από την «Sport». Η καταλανική εφημερίδα μετά το Αρσεναλ-Μπαρτσελόνα όπου ο Μέσι σκόραρε και τα δύο τέρματα αλλά είχε τρέξει τα λιγότερα χιλιόμετρα από τους άλλους εννιά συμπαίκτες του (περισσότερα μόνο από τον Τερ Στέγκεν!) «πάτησε» πάνω στο γεγονός και έγραψε πως «οι ιδιοφυΐες περπατάνε».

Τόνιζε μάλιστα ότι έχει τρέξει 33 χιλιόμετρα λιγότερα από τον Ρονάλντο στην διοργάνωση ενώ ακόμα και ο ίδιος αυτοσαρκάστηκε στην flash interview λέγοντας ότι «έπαιξα σαν αναπληρωματικός», με την Sport να καταλήγει πως «το περπάτημα είναι για τις ιδιοφυίες».

Πολύ πριν τον Μέσι υπήρχε ένας ποδοσφαιριστής που είχε αναφερθεί στην... σημασία του περπατήματος μέσα στο γήπεδο. Για την ακρίβεια είχε τονίσει πως δεν χρειαζόταν να καταπίνεις τα χιλιόμετρα σαν άλλος δρομέας. Απλά θα έπρεπε να ξέρεις τη σωστή θέση στον σωστό χρόνο. Την εποχή του βασιλιά Ραούλ στην Ρεάλ υπήρχε κι ένας πρίγκιπας. Ο Χοσέ Μαρία Γκουτιέρες. Για κάποιος στην Μαδρίτη ο «Βασιλιάς της Πάσας». Για εμάς ένας ποδοσφαιριστής που αγνοείται στο modern football.

«Για να παίξεις ποδόσφαιρο δεν είναι απαραίτητο να τρέξεις 30 χιλιόμετρα. Πρέπει απλά να ξέρεις να είσαι σωστά μέσα στο γήπεδο. Στην θέση σου». Τάδε έφη Γκούτι. Μία από τις πιο... παρεξηγημένες ποδοσφαιρικές ιδιοφυΐες. Ποτέ δεν είχε τα φώτα στραμμένα πάνω του σε αντίθεση με άλλους παίκτες της εποχής αλλά ο ρόλος του στην Ρεάλ ήταν καθοριστικός.

Δέχτηκε πολλές κριτικές (κυρίως για την εξωγηπεδική του ζωή) αλλά ουδείς αμφισβήτησε το ταλέντο του.

Ποιος μπορεί να το κάνει άλλωστε. Επαιξε για 15 σερί σεζόν στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ολοκλήρωσε την πορεία του στους «μερένγκες» με 542 παιχνίδια (!) 77 γκολ και 15 τίτλους. Οι τρεις από τους 15 ήταν Τσάμπιονς Λιγκ!

ΟΙ... ΘΕΪΚΕΣ ΤΟΥ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ
Ποτέ δεν θα μπει στις καλύτερες 11αδες. Πάντα οι περισσότεροι θα τον ξεχνάνε. Υπήρχαν (και υπάρχουν) πολύ καλύτερα 10αρια από αυτόν. Ομως δεν τον πολυνοιάζει κιόλας. Εκανε (και με μεγάλη επιτυχία) καριέρα στο πιο δύσκολο κλαμπ στον κόσμο. Την Ρεάλ Μαδρίτης. Είδε σέντερ φορ ολκής να υποκλίνονται στη κλάση του και στην θεϊκή του πάσα.

Ο Ρονάλντο (ένας είναι ο Ρονάλντο) είχε παραδεχθεί πως την καλύτερη πάσα από όλους τους συμπαίκτες που είχε κατά καιρούς την είχε ο Γκούτι. Ναι! Πάνω από Ροναλντίνιο, Ριβάλντο, Ζιντάν και Φίγκο!

Την καλύτερή του πάσα όμως την έδωσε στον Μπενζεμά. Την βάφτισαν «το τακουνάκι του Θεού». Οι φίλαθλοι στο «Ριαθόρ» έγιναν μάρτυρες ποδοσφαιρικής τέχνης. Η φανέλα με το «14» βγήκε τετ-α-τετ στον Αρανθούμπια και ενώ όλοι πίστευαν ότι θα τελειώσει την φάση αυτός αποφάσισε να κάνει τακουνάκι στον Μπενζεμά ο οποίος απλά έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα.

Το εντυπωσιακό με την περίπτωσή του ήταν πως είχε κάνει επίσης μια ασίστ με τακουνάκι στον Ζιντάν πολύ έξω από την περιοχή και με πολλούς παίκτες μπροστά του! Μια πρώτη... μορφή από το «τακουνάκι του Θεού».



Αγγελος και διάβολος μαζί. Οπως το τατού στο χέρι του. «Γίνεσαι ένα μικρός άγγελος με αυτούς που αγαπάς. Ομως ο διάβολος βγαίνει πιο συχνά...», είχε πει ενώ μεγάλος ντόρος είχε γίνει με τα ξενύχτια του. Και γι' αυτό είχε μια απάντηση. «Εάν δεν βγω τώρα που είμαι νέος πότε θα βγω; Δεν μπορώ να με φανταστώ να βγαίνω ραντεβού στα 60 μου».

ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΙΔΙΟΦΥΙΑ
Ο Γκούτι εν τέλει ήταν μια παρεξηγημένη ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα. Που ουδέποτε του αποδόθηκαν αυτά που του άξιζαν. Παρά το γεγονός ότι ήταν μόνιμο στέλεχος στις μικρές Εθνικές, στην Ανδρών έπαιξε μόλις 14 παιχνίδια (με τρία γκολ).

Δεν έπαιξε σε κανέναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ (και η Ρεάλ έπαιξε σε τρεις στο διάστημα που αγωνιζόταν). Πήρε το μετάλλιο του νικητή αλλά το ότι δεν αγωνίστηκε ήταν μια χαρμολύπη για τον ίδιο.

Ισως εάν γινόταν τραγουδιστής σε ροκ μπάντα να μην ήταν τόσο υποτιμημένος. «Θα ήθελα να ήμουν τραγουδιστής της rock n' roll», είχε πει ο Χοσέ Μαρία. Για όσο ρόκαρε πάντως στην «Βασίλισσα» ήταν απόλαυση. Και στους πρίγκιπες δεν πάνε τα τατού, τα ξενύχτια και οι ροκιές. Ισως και γι' αυτό να έγινε μια παρεξηγημένη ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα.