Το μυστικό της Γιουβέντους

Στις 8 Σεπτεμβρίου ο γηραιότερος σύλλογος του κόσμου πάτησε πρώτος το ολόφρεσκο χορτάρι. Το «Juventus Stadium» που είχε ξεκινήσει να χτίζεται από τον Μάρτιο του 2009, είχε φορέσει τα καλά του και υποδεχόταν τη Νοτς Κάουντι. Το ματς εκείνο για τα εγκαίνια έληξε χωρίς νικητή, αλλά κανείς οπαδός της Γιουβέντους δεν ασχολήθηκε με το 1-1. Απαντες ζούσαν το όνειρο τους και περισσότερο απ’ όλους καμάρωνε η οικογένεια Ανιέλι, που πλέον είχε για την ομάδα της ένα ολόδικο της υπέροχο στολίδι, εκεί όπου άλλοτε στεκόταν το παλιό, μα θρυλικό «Delle Alpi. Εκείνη η μέρα σηματοδοτούσε το ότι η Vecchia Signora άλλαζε επίπεδο και επέστρεφε στο να γίνει αφεντικό, μπαίνοντας σε μία καινούργια εποχή απ’ όλες τις απόψεις.

Το ενδιαφέρον όμως στο συγκεκριμένο θέμα δεν έχει να κάνει με τη γενικότερη σημασία του να έχεις δικό σου ένα τόσο ξεχωριστό γήπεδο από εμπορική-οικονομική σκοπιά. Αυτό που έχει σημασία τη δεδομένη στιγμή, είναι η αγωνιστική δυναμική που έχει προσδώσει στο club, οδηγώντας το με τον πιο τέλειο τρόπο στη μετάβαση από την επιστροφή από τη Serie B και το τέλος του Calciopoli, στις ημέρες των τεσσάρων διαδοχικών Scudetti και καθ’ οδών για το πέμπτο. Ναι, η έδρα της Γιούβε αποδεικνύεται το μεγαλύτερο όπλο της. Το μόνο δεδομένο είναι ότι τρεις μέρες μετά το φιλικό με τη Νοτς Κάουντι ακολούθησε το πρώτο επίσημο. Ο Στέφαν Λίχσταϊνερ έβαλε το νικητήριο 1-0 κόντρα στην Πάρμα και όλα πήραν τον δρόμο τους.

Στις τέσσερις προηγούμενες σεζόν και μαζί και σε αυτή που διανύουμε, η Γιούβε έχει ηττηθεί συνολικά μόλις τρεις φορές μέσα στο σπιτικό της. Το 2011-’12, όταν δηλαδή και επέστρεψε στους τίτλους έπειτα από πέντε ζόρικα χρόνια, σημείωσε 13 νίκες και έξι ισοπαλίες, δίχως να αλωθεί η έδρα της. Η επόμενη περίοδος (2012-’13) ήταν βασικά εκείνη που της πείταξε κάπως το εντός έδρας image. Οι 14 νίκες και οι τρεις ισοπαλίες δεν ήταν άσχημη επίδοση, μα οι δύο ήττες από την Ιντερ (1-3) και τη Σαμπντόρια (1-2) χάλασαν κάπως το έργο. Ωστόσο, το 2013-’14 ήρθε το τέλειο 19-0-0 και όλα διορθώθηκαν στο άριστο για τους Γιουβεντίνους.

Ακολούθησε το περσινό 16-3-0, για να φτάσουμε στο φετινό 10-2-1. Οπου η μία ήττα ήρθε στην πρεμιέρα από την Ουντινέζε (0-1). Με 72 νίκες, 14 ισοπαλίες και μόλις τρεις ήττες, η οικογένεια Ανιέλι μπορεί να αισθάνεται κάτι περισσότερο από δικαιωμένη για το έργο της. Και για να το δούμε ακόμα πιο σφαιρικά, σε όλες τις διοργανώσεις έχει ηττηθεί ακόμα δύο φορές. Ηταν το 0-2 από τη Μπάγερν για το Champions League (2012-’13) και το 1-2 από τη Φιορεντίνα πέρσι για το Copa Italia.

Τέλεια λοιπόν τα επιτεύγματα και τα ρεκόρ του -one of a kind- Τζίτζι Μπουφόν. Φοβερή η λειτουργία της άμυνας των τριών που έχει ως συνέπεια την τρίτη καλύτερη επίδοση ανασταλτικά στα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης ή ακόμα και ο Πολ Πογκμπά που κοστολογείται με τριψήφιο αριθμό. Μα είναι η γηπεδάρα που βγάζει μαγικά νούμερα και που εγγυάται την επιτυχία. Τώρα είναι το κοινό, η ακουστική, το feeling, το δέος που προκαλεί ή οτιδήποτε άλλο που δεν μπορούμε να σκεφτούμε; Ποιος ξέρει. Και για να πούμε την αλήθεια, ποιος νοιάζεται…

Follow me: @jorgekaraman