Ο τελευταίος Αυτοκράτορας

Στα χρόνια που είχε το κουμάντο της Ρώμης (117-138), ο Ανδριανός κατόρθωσε να γίνει ένας από τους κορυφαίους αυτοκράτορες της. Στην Ιταλία ακόμα και σήμερα τον μνημονεύουν για το έργο του και την ηγεμονία του που εξασφάλισε μία μεγάλη ειρηνική περίοδο. Καθώς λοιπόν ο Αντριάνο Λέιτε Ριμπέιρο άρχισε να επιβάλει το δικό του κουμάντο στη Σέριε Α’, με βάση το όνομα που κουβαλούσε, μοιραία του δόθηκε και το σχετικό παρατσούκλι.

Μόνο που ο Βραζιλιάνος κάθε άλλο παρά ηγεμόνας εν καιρώ ειρήνης υπήρξε. Οσο απίστευτος παίκτης και αν ήταν, οι γκολάρες του έχουν μείνει στη μνήμη όλων πολύ λιγότερο απ’ την απογοήτευση που προκάλεσαν τα σκάνδαλα και η παρακμή του. Δυστυχώς, τα ντουζένια του είχαν ελάχιστη διάρκεια. Γιατί εάν εκείνος είχε επιλέξει να είναι αθλητής-ποδοσφαιριστής, τώρα θα τον μνημονεύαμε ως έναν από τους κορυφαίους φορ γιατί όχι και όλων των εποχών.

Μετακομίζοντας το 2001 στην Ιντερ από τη Φλαμένγκο αντί 14 εκατ. ευρώ, κανείς δεν ικανοποιήθηκε με το ξεκίνημα του. Ούτε ο δανεισμός του στη Φιορεντίνα ήταν κάτι ιδιαίτερο. Η διετία του (2002-’04) όμως στην Πάρμα (τον αγόρασε αντί 9 εκατ.) αποτέλεσε το έναυσμα για να τρελάνει κόσμο και κοσμάκη. Κάθε τέρμα που σημείωνε ήταν πιο «μπρουτάλ» πιο… αρσενικό από το προηγούμενο. Δεν ήταν ο τύπος του φορ που τα έβαζε πάνω στη γραμμή. Τα περισσότερα γκολ ήταν ολόδικα του. Δεν έπεφτε κάτω, δεν τον κουνούσες με τίποτα και όταν αποφάσιζε να σουτάρει, ο πορτιέρο το έβλεπε το βράδυ σε ριπλέι.

Η Ιντερ τον κάλεσε πίσω, πλήρωσε 24 εκατ. και τον είδε να κάνει την απόλυτη εκτίναξη του. Το 2004-’05 και αφού οδήγησε τη Σελεσάο στην κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα, άγγιξε την κορυφή του. Με 40 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις έμοιαζε ανίκητος, αδύνατον να τον μαρκάρει σέντερ μπακ. Ποιος δεν θυμάται το ασύλληπτο τεμάχιο του κόντρα στην Ελλάδα στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών το καλοκαίρι του 2005; Γενικότερα σε εκείνη τη διοργάνωση με πέντε γκολ και ως MVP βίωσε το ζενίθ του. Από εκεί μετά θα ξεκινούσε η κάθοδος που δεν θα είχε γυρισμό.

Ο θάνατος του πατέρα του ήταν το πρώτο σημάδι. Ο Αντριάνο πήρε ξαφνικά κιλά και εμφανίστηκε το 2005-’06 με προγούλι. Τρεις φορές όχι απλά άργησε, αλλά δεν πήγε καν για προπόνηση. Τα ξενύχτια πλέον είχαν ενταχθεί στην καθημερινή ρουτίνα του. Δεν θα γινόταν ποτέ ξανά καλός. Ούτε καν μέτριος. Ούτε καν απλά κανονικός ποδοσφαιριστής. Εκτοτε θα μετέφερε το παχουλό κορμί του σε ομάδες της Βραζιλίας, αλλά και τη Ρόμα, όπου πέρασε για οκτώ μήνες (2010-’11) κόστισε πέντε εκατ. σε μισθό και σε πέντε αγώνες δεν έβαλε καν γκολ.

Τελευταία φορά λοιπόν που έπαιξε έστω κάτι ελάχιστο, ήταν ένα χρόνο νωρίτερα, το 2010, όταν με τη Φλαμένγκο έβαλε 19 γκολ σε 32 αγώνες. Μα και εκεί μαντάρα τα έκανε. Και εκεί που σημείωσε τότε δύο διαδοχικά χατ τρικ (το πρώτο σε ένα ντέρμπι με τη Φλουμινένσε που έληξε 5-3) και οδήγησε σε παροξυσμό τις πωλήσεις της φανέλας του, το άρρωστο DNA του ήρθε και πάλι να κυριαρχήσει. Τα ξενύχτια, η απίστευτη μπάκα και τα ερωτικά σκάνδαλα επανήλθαν σε καθημερινή βάση. Τότε ήταν που παραλίγο να βρεθεί και στη φυλακή. Μεθυσμένος μαζί με τέσσερα κορίτσια ένα βράδυ στο Ρίο ντε Τζανέιρο, πήρε το πιστόλι του σωματοφύλακα του και πυροβολούσε. Μία σφαίρα λίγο έλειψε να σκοτώσει μία γυναίκα. Για κάποιο λόγο όμως τη γλύτωσε.

Όχι όμως και την καριέρα του. Αυτή δεν σωνόταν πλέον με τίποτα. Μετά τη Ρόμα ακολούθησε το… τίποτα. Το 2012 στη Φλαμένγκο δεν έπαιξε ούτε ματς, το 2013 το παράτησε εντελώς, για να εμφανιστεί ξανά το 2014. Τι έκανε τότε με την Ατλέτικο Παραναένσε; Επαιξε μία φορά. Το τελευταίο του γκολ δηλαδή το έβαλε το 2011 και τώρα επιστρέφει. Ναι, ο Αντριάνο στα 33 του θέλει να παίξει. Του έδωσε την ευκαιρία η Miami United FC που συμμετέχει στο δεύτερο πρωτάθλημα των Η.Π.Α. Μία ομάδα στην οποία εμπλέκονται διοικητικά και οι Πάολο Μαλντίνι, Αλεσάντρο Νέστα.

Παραδόξως, ο Αντριάνο εκεί εμφανίστηκε χωρίς πολλά κιλά. Θα μπορέσει όμως να κλοτσήσει ξανά το τόπι; Αυτό μάλλον αποκλείεται. Ένα μήνα πριν υπογράψει άλλωστε πλήρωσε 30.000 ευρώ και έστησε φιέστα με τους φίλους του και 18 εκδιδόμενες κυρίες του Ρίο. Λογικό. Ετσι κυλάει η ζωή του, αυτά είναι τα πάθη του. Και είναι κρίμα που δεν έχουμε τίποτα πιο ενδιαφέρον να γράψουμε για την αθλητική καριέρα του. Εάν έπαιζε ανάλογα με τις απεριόριστες δυνατότητες του, θα μιλάγαμε για τον ένα και μοναδικό Αυτοκράτορα…

Follow me: @jorgekaraman