Είχε κανείς ενδοιασμό για το ποιος θα ήταν ο τελικός νικητής; Ουδείς. Άπαντες γνώριζαν εκ των προτέρων ότι ο Λιονέλ Μέσι θα κατακτούσε στη Ζυρίχη την πέμπτη «Χρυσή Μπάλα» στην καριέρα του. Θα πει κανείς, γιατί δεν άξιζε να την πάρει; Φυσικά και άξιζε, όχι μόνο να την πάρει, αλλά μέχρι και να μετονομαστεί σε «Λιονέλ Μέσι» το βραβείο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της χρονιάς, μια και μοιάζει εξαιρετικά απίθανο κάποιος άλλος στο μέλλον να ξεπεράσει τα επιτεύγματα του Αργεντινού σούπερ σταρ των γηπέδων. Άλλο αυτό, όμως, και άλλο η... όλη εκδήλωση.

Κάθε χρόνο, ηχηρά ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου απουσιάζουν από το ετήσιο γκαλά της FIFA, δείχνοντας τη δυσφορία τους για την όλη διαδικασία. Είναι χαρακτηριστικό πως φέτος γύρισαν την πλάτη στην ψηφοφορία ο προπονητής (Αντόνιο Κόντε) και ο αρχηγός (Τζιανλουίτζι Μπουφόν) της εθνικής Ιταλίας, ενώ ο Λουίς Ενρίκε, που αναδείχθηκε καλύτερος προπονητής, δεν πήγε καν να παραλάβει το βραβείο του. Όπως και ο Μάνουελ Νόιερ, που βρισκόταν στην καλύτερη ενδεκάδα. Τι είναι όμως αυτό που «χαλάει» αυτό το γκαλά;

«Δίπολο» Μέσι-Ρονάλντο
Χωρίς αμφιβολία είναι οι δύο καλύτεροι ποδοσφαιριστές στον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Είναι όμως δυνατόν κάθε χρονιά οι δύο πρώτες θέσεις να είναι καπαρωμένες από Μέσι και Ρονάλντο; Τα τελευταία οκτώ χρόνια (από το 2008 έως και φέτος) οι δυο τους έχουν βρεθεί στο «1-2» επτά φορές. Μόνο το 2010, Ινιέστα και Τσάβι... χώθηκαν ανάμεσα τους. Στην ουσία, λοιπόν, πρόκειται για μια εκδήλωση που... βρέξει-χιονίσει στις δύο πρώτες θέσεις θα είναι ο Μέσι και ο Ρονάλντο, με το ενδιαφέρον να περιορίζεται στο ποιος θα είναι... τρίτος. Φέτος ήταν ο Νεϊμάρ, πέρσι ο Νόιερ, πρόπερσι ο Ριμπερί και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχει (επαναλαμβάνω) καμία αμφιβολία για την αξία τους, όμως δεν τα έχουν πάει όλες τις χρονιές εξίσου καλά. Γιατί να μην έχει τη δυνατότητα και κάποιος άλλος να πάρει το βραβείο;

«Χρυσή Μπάλα» των... επιθετικών
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου είναι το γκολ. Αυτό που όλοι θέλουν να πετύχουν και αυτό που ξεσηκώνει τον κόσμο. Είναι όμως μόνο το γκολ το ποδόσφαιρο; Όχι, φυσικά. Ποδόσφαιρο είναι, επίσης, ομαδικότητα, άμυνα, θυσία. Δεν είναι απαραίτητο ο πρώτος σκόρερ μίας ομάδας να αποτελεί και τον καλύτερο παίκτη της. Αντίθετα, το βραβείο της «Χρυσής Μπάλας» μπορεί να θεωρηθεί πλέον και ως ένα βραβείο για τους επιθετικούς ή έστω τους μεσοεπιθετικούς. Δεν είναι μόνο η τελευταία οκταετία με τους Μέσι και Ρονάλντο, αλλά και πιο παλιά. Τελευταίος αμυντικός που κατέκτησε τη «Χρυσή Μπάλα» ήταν ο Καναβάρο το 2006 και ο αμέσως προηγούμενος ο Μπεκενμπάουερ το 1976. Όσο για τερματοφύλακες; Μόνο ο Λεβ Γιασίν το 1963 έχει αναδειχθεί κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς. Παίκτες-θρύλοι, όπως ο Μαλντίνι, ο Καν ή ο Μπουφόν δεν τα κατάφεραν ποτέ. Θα μπορέσει άραγε ο Νόιερ στο μέλλον;

Ομαδικό, όχι ατομικό σπορ
Όπως πολύ σωστά έγραψε και ο Βασίλης Σαμπράκος, το ποδόσφαιρο δεν είναι... τένις. Είναι αδιανόητο - κατά τη γνώμη μου – οι ποδοσφαιριστές να πασχίζουν για την κατάκτηση της «Χρυσής Μπάλας», όσο θα έκαναν για την κατάκτηση ενός Τσάμπιονς Λιγκ ή ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, όμως στις δηλώσεις του ο Μέσι είχε απόλυτο δίκιο, λέγοντας πως τίποτα δε θα είχε καταφέρει χωρίς τους συμπαίκτες του. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα, ξεκινά από το Νο1 και τη θέση του τερματοφύλακα και φτάνει ως... τον Μέσι. Αν και η μεγαλύτερη αλήθεια που βγήκε από το στόμα του Αργεντινού στη Ζυρίχη ήταν πως «θα άλλαζα και τις 5 Χρυσές Μπάλες για ένα Παγκόσμιο Κύπελλο». Τι άλλο να πει ο άνθρωπος, που είναι ο πολυνίκης του θεσμού;

Επιλογές ΦΙΦΑ
Είναι γνωστό σε όλους πως η παγκόσμια ποδοσφαιρική ομοσπονδία έχει παιδιά και... αποπαίδια. Πάντοτε δείχνει τη «στοργή» της στους αγαπημένους της ποδοσφαιριστές, κάτι που φαίνεται και από τις επιλογές της. Είτε στην προεπιλογή, είτε στην καλύτερη ενδεκάδα. Είναι δυνατόν να μην είναι φέτος στην τελική 23αδα παίκτες όπως ο Μπουφόν, ο Τέβες ή ο Πίρλο, που οδήγησαν πέρσι την Γιουβέντους ένα βήμα από την κορυφή της Ευρώπης; Ή να απουσιάζει από την καλύτερη ενδεκάδα ο Λουίς Σουάρες και την ίδια ώρα να είναι μέσα ο Λούκα Μόντριτς, που έχασε μεγάλο μέρος της σεζόν; Οι επιλογές της FIFA ανέκαθεν σήκωναν μεγάλη συζήτηση. Όπως τότε που ο Ρόμπεν οδήγησε την Μπάγερν στο τρεμπλ και δε βρέθηκε καν στην τελική τριάδα.

Ποδόσφαιρο, όχι όσκαρ
Καλή η Αντονέλα Ροκούτσο του Λιονέλ Μέσι, ακόμη καλύτερη η Ιρίνα Σάικ τα προηγούμενα χρόνια στο πλευρό του Κριστιάνο Ρονάλντο. Όμως τι σχέση έχει το σκίσιμο στο φόρεμα της εκάστοτε κυρίας... του κυρίου με την μπάλα; Εκείνες τις απολαμβάνουμε κάθε φορά που τα... πετάνε για κάποια φωτογράφιση και τους συντρόφους τους κάθε φορά που πατούν το πόδι τους στον αγωνιστικό χώρο με τη φανέλα και το σορτσάκι. Όχι μέσα σε ένα άβολο και πολλές φορές κακόγουστο σακάκι (φέτος ο Πογκμπά, τις προηγούμενες χρονιές ο Μέσι). Γιατί ο κάθε ποδοσφαιρόφιλος προτιμά να βλέπει τη χειραψία Μέσι-Ρονάλντο πριν από κάποιο clasico και όχι μετά την ανάδειξη του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Ποδόσφαιρο θέλουμε, όχι όσκαρ. Αυτά είναι για τις ταινίες.