Ποιος θα σώσει την Άστον Βίλα;

Η ήττα από την Σαουθάμπτον στο Λιγκ Καπ ήταν η πέμπτη συνεχόμενη για την ομάδα του Μπέρμιγχαμ σε όλες τις διοργανώσεις. Ο Κέβιν ΜακΝτόναλντ, που ανέλαβε υπηρεσιακός μετά το τέλος της συνεργασίας με τον περσινό σωτήρα Τιμ Σέργουντ στάθηκε στο μείζον θέμα της ψυχολογίας: «Η αυτοπεποίθηση είναι ένας μεγάλο ζήτημα. Σε κανέναν δεν αρέσει να είναι στον πάτο της βαθμολογίας. Οι παίκτες είναι πληγωμένοι για τον Τιμ, αλλά δεν μπορούμε να βυθιστούμε στην μεμψιμοιρία».

Πέρυσι, ο Σέργουντ όταν ανέλαβε από τα μέσα του Φεβρουαρίου και έπειτα δούλεψε μεταξύ άλλων και στο συγκεκριμένο κομμάτι, για να καταφέρει να απελευθερώσει τους παίκτες του. Ο Σκοτ Σινκλέρ είχε τονίσει ότι έδωσε κίνητρο εκ νέου σε όλους τους ποδοσφαιριστές και άλλαξε την ψυχολογία, όντας πολύ πιο επικοινωνιακός και εκφραστικός από τον προκάτοχό του.

Είχε όμως και τα κατάλληλα «στηρίγματα» για να ξεκινήσει την περσινή αντεπίθεση της Βίλα. Πρώτο και κυριότερο τον Κρίστιαν Μπεντέκε. Έβαλε κοντά στον Βέλγο επιθετικό περισσότερους περιφερειακούς παίκτες, του έδωσε εντολές να κινείται και έξω από το «κουτί» για να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του και τα κενά που μπορούσε να δημιουργήσει με τις κινήσεις του και εκείνος τον ευχαρίστησε ξεκινώντας να σκοράρει και πάλι κατά βούληση. Εκτός του νυν φορ της Λίβερπουλ, στις μέρες του Σέργουντ ανέβηκε πολύ ο Κλέβερλι και ο Ντελφ, μαζί με το ξεπέταγμα του Γκρίλις. Οι δύο πρώτοι δεν βρίσκονται πλέον στην ομάδα.

Στην... κατάσταση συναγερμού, ο 46χρονος μάνατζερ είδε το πλάνο του να δουλεύει. Φέτος, όμως, κλήθηκε να χτίσει την φετινή Βίλα βλέποντας τους παίκτες-κλειδιά του να χάνονται. Η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος που έδωσε ελπίδα στον κόσμο ναυάγησε. Οι 12 νέοι παίκτες που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι έδωσαν επιλογές, χωρίς όμως ο σχεδιασμός να συμβαδίζει με το πλάνο του manager. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο υπεύθυνος μεταγραφών Πάντι Ρέιλι και ο αθλητικός διευθυντής Χένρικ Άλμσταντ ήταν υπεύθυνοι για την διεύρυνση του ρόστερ με παίκτες χωρίς εμπειρία Premier League και το κυριότερο: Χωρίς τα χαρακτηριστικά για να αντικαταστήσουν τις πολύτιμες μονάδες που αποχώρησαν και κυρίως τον Ντελφ και τον Μπεντέκε.

Ο Σέργουντ ανακάτεψε πολλές φορές την τράπουλα. Άλλαξε τακτική πέντε φορές, δοκίμασε πρόσωπα και ρόλους. Περίμενε κάποια στιγμή η ομάδα του να ρολάρει, να καλυφτούν τα κενά με αλχημείες. Δεν τα κατάφερε. Μέσα σ' όλα, χτυπήθηκε και από τραυματισμούς. Το διαζύγιό ήταν θέμα χρόνου. Οι Βίλανς είναι καρφωμένοι στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, η ψυχολογία βρίσκεται στα τάρταρα και η επίδραση της αλλαγής προπονητή, που τουλάχιστον στα πρώτα ματς έχει θετική ψυχολογική επίδραση, δεν δείχνει να λειτουργεί. Απέναντι στη Σαουθάμπτον, δύο αδράνειες της άμυνας ήταν αρκετές. Για σημαντικό χρονικό διάστημα οι παίκτες του ΜακΝτόναλντ έβγαλαν σταθερότητα, αλλά προδόθηκαν ξανά. Δεν υπήρχε περίπτωση να επιστρέψουν.

Ο Ρεμί Γκαρντ όπως όλα δείχνουν συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες για να αναλάβει την αποστολή σωτηρίας, που μοιάζει περισσότερο με αποστολή αυτοκτονίας. Οι προπονητές που έχουν παράδοση στο να κρατούν ομάδες στην κατηγορία, ο Σαμ Άλαρνταϊς και ο Τόνι Πιούλις δεν είναι διαθέσιμοι, ο Χάρι Ρέντναπ ξεκαθάρισε ότι δεν αναλαμβάνει, ενώ ο Ντέιβιντ Μόιες, που ενδιέφερε επίσης πολύ, δεν δείχνει διατεθειμένος να αφήσει το πρότζεκτ της Σοσιεδάδ για έναν σύλλογο στο χείλος του υποβιβασμού. Η επιλογή του Γάλλου ως νούμερο ένα στόχου προκάλεσε ανάμικτες αντιδράσεις.

Ο Γκαρντ, έχοντας παίξει 3 χρόνια στην Άρσεναλ του Βενγκέρ, δείχνει διατεθειμένος να πάρει το ρίσκο που θα του ανοίξει την πόρτα στην Premier League. Στη Λιόν, κλήθηκε να δουλέψει σε περίοδο μετάβασης, καθώς ο σύλλογος είχε χάσει πολλούς παίκτες-κλειδιά (Γιορίς, Τουλαλάν, Πιάνιτς, Κάλστρομ) και αναζητούσε ένα ομαλό πέρασμα στην επόμενη μέρα. Αποδείχθηκε εξαιρετικός στην ανάδειξη και την καθιέρωση νέων παικτών και την υιοθέτηση ενός περισσότερο επιθετικού και ελεύθερου στιλ ποδοσφαίρου. Ηοt ονόματα όπως ο Λακαζέτ, ο Γκοναλόνς και άλλοι εξελίχθηκαν υπό τις οδηγίες του. Έδειξε έργο, δεδομένων και των μικρών μπάτζετ που είχε να διαχειριστεί, ενώ όταν σταμάτησε από τους λιονέ, ο σύλλογος ήταν αντίθετος. Εκείνος ήθελε ένα διάστημα διακοπής. Πολλοί έλεγαν για να αναζητήσει στη συνέχεια το προπονητικό του μέλλον στον Αγγλία.

Με τον Βενγκέρ είχε εξαιρετικές σχέσεις και το στιλ του έχει επηρεαστεί πολύ από αυτόν. Για την τωρινή συγκυρία της Βίλα, όμως, αποτελεί ρίσκο. Είναι ιδανικός για μεσομακπρόθεσμο πλάνο, δουλειά με ταλέντα, εξέλιξη στο χρόνο χωρίς την πίεση του υποβιβασμού. Επίσης, τη δεδομένη στιγμή, οι Βίλανς χρειάζονται ωμό ρεαλισμό στον πάγκο. Τους λείπουν οι παίκτες κλάσης, η ψυχολογία, η δημιουργία, ο τρόπος για να την εξασφάλιση άμεσων αποτελεσμάτων. Η αμυντική τους ανεπάρκεια δεν επιτρέπει ρίσκα που πιθανόν θα εξασφαλίσουν περισσότερους χώρους στον αντίπαλο, τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική στιγμή. Μια πιθανή σκέψη να βάλει στοιχεία... «Wengerball» στο παιχνίδι των φετινών claret and blues είναι μέχρι και ουτοπική. Προφανώς και αν αναλάβει θα προσαρμοστεί στα μέτρα του ρόστερ, προφανώς και έχει αρκετά θετικά στοιχεία, αλλά θα κληθεί να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που πέτυχε στη Λιόν.

Για κάποιους, μια επιλογή τύπου Νάιτζελ Πίρσον που πέρυσι κατάφερε με τρομερή αντεπίθεση να σώσει τη Λέστερ θα ήταν πιο safe. Τους δικούς του υποστηρικτές έχει και ο Ντουάιτ Γιορκ. Διαφορετικά προπονητικά προφίλ, που, με βάση όσα διαρρέονται, δεν δείχνουν αναζήτηση με συγκεκριμένα στάνταρ. Απλά να βρεθεί κάποιος που θα τραβήξει τον άσο από το μανίκι. Φέτος το έργο της παραμονής μοιάζει δυσκολότερο από ποτέ. Για πολλούς, έχει έρθει ο καιρός η Βίλα να πληρώσει τους κακούς σχεδιασμούς και τις σπασμωδικές κινήσεις των τελευταίων ετών. Μια λύση τύπου Γκαρντ ίσως αποδειχθεί ιδανική αν γίνει και φέτος η ολική ανατροπή και αποφευχθεί η Championship. Tις μέρες αυτές όμως το Άστον του Μπέρμιγχαμ μοιάζει υπερβολικά αφιλόξενο για επίδοξους σωτήρες...