Τσέλσι: Πέντε σημάδια αντεπίθεσης

Τα επόμενα ματς είναι το λιγότερο κρίσιμα για την Τσέλσι και τον Ζοσέ Μουρίνιο. Εκτός έδρας με την πολύ δυνατή φέτος Γουέστ Χαμ, καπάκι League Cup με την Στόουκ στο αφιλόξενο «Μπριτάνια», μάχη με την Λίβερπουλ του Κλοπ στο Λονδίνο και υποδοχή της Ντιναμό Κιέβου η οποία θα κρίνει πολλά για τη συνέχεια του Champions League. Μια σειρά αγώνων που μπορούν να δώσουν ώθηση στην προσπάθεια ανάκαμψης των «Μπλε» ή να τους φτάσουν στο τέλμα. Η πρόκληση μοιάζει ιδανική για τον Ζοσέ.

Η Τσέλσι δεν νίκησε στο Κίεβο την Ντιναμό, ωστόσο ο Μουρίνιο βρήκε θετικές ενδείξεις στο παιχνίδι. «Γινόμαστε και πάλι συμπαγείς, αποκτούμε μέρος της αλληλεγγύης μας, της προσπάθειας, της τακτικής πειθαρχίας», υποστήριξε, με σαφή ωστόσο πρόθεση να δείξει ότι χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά για να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο και να βγάλει ξανά στο παιχνίδι της τα στοιχεία εκείνα που πέρυσι την κράτησαν στην κορυφή. Διαφαίνονται ωστόσο κάποια θετικά σημάδια, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει με βεβαιότητα ότι οι «Μπλε» θα ξαναβρούν άμεσα ρυθμό.

Ο «δικός» του φορ

Η επιστροφή του Ντιέγκο Κόστα είναι ένα από αυτά. «Αν είχαμε 11 Ντιέγκο Κόστα που να έβγαζαν τέτοιο πάθος θα ήμασταν στην κορυφή της Premier League; Όχι, επειδή έτσι θα έβρισκαν έναν τρόπο να τους τιμωρήσουν όλους», είχε πει ο Special One σε μία από τις πολλές φετινές του αιχμές προς την FA, φέρνοντας ως παράδειγμα ωστόσο το πάθος και την μαχητικότητα του επιθετικού του. Ο Κόστα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα μετά τη συμπεριφορά του στο ματς με την Άρσεναλ. Ξεκάθαρα δεν ξεκίνησε καλά τη χρονιά, ενώ ο ίδιος είχε παραδεχθεί ότι γύρισε από τις διακοπές του με παραπανίσια κιλά και όχι στην κατάσταση που επιθυμούσε. Το «κακό παιδί» όμως των «Μπλε» είναι ο ιδανικός παίκτης Μουρίνιο. Έχει το εύκολο γκολ, τον τσαμπουκά, τα physical στην επίθεση, το πρέσινγκ, το σπάσιμο νεύρων του αντίπαλου και τις βοήθειες όταν η ομάδα του δεν έχει τη μπάλα.

Επίσης, εμπνέει τους συμπαίκτες του: «Ο Ντιέγκο αγαπά τη μάχη και μας δίνει κίνητρο. Όταν παίζεις στο πλάι του πρέπει να τα δίνεις όλα. Το βλέπεις σε κάθε φάση, δίνει και τη ζωή του για κάθε μπάλα. Για εμάς, τους παίκτες, είναι πολύ καλό να παίζουμε μαζί του», είχε πει ο Εντέν Αζάρ. Στο παιχνίδι με την Άστον Βίλα, όπου η Τσέλσι επέστρεψε στις νίκες, ήταν εκείνος που κυνήγησε μια φαινομενικά χαμένη φάση, έκανε τον Γκούζαν να μην σιγουρέψει την πάσα του και τελικά να κλέψει ο Γουίλαν και να σερβίρει στον Κόστα το γκολ. Ξεκάθαρα, όπως και άλλοι παίκτες φέτος, δεν είχε σχέση με τον εαυτό του στο ίδιο διάστημα της περσινή σεζόν. Είναι εντελώς διαφορετικό όμως να είναι σταθερά εκείνος το «εννιάρι» του Ζοσέ. Και δείχνει να επιστρέφει ορεξάτος.

Η ενέργεια και τα στημένα

Ή απλά... ο Γουίλιαν. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτός στην τριπλέτα πίσω από τον φορ. Στην αναμέτρηση με την Ντιναμό το δοκάρι του στέρησε την ευκαιρία να πετύχει το 5ο φετινό γκολ του από στημένη φάση, ωστόσο στα προηγούμενα πέντε παιχνίδια του είχε τέσσερα τέρματα και μία ασίστ. Εκτός του ότι αποτελεί σπεσιαλίστα στα στημένα, δίνοντας αρκετές φορές λύσεις από απόσταση, ο Γουίλιαν έχει εκπληκτική ενέργεια και είναι από τους λίγους που βγάζει στο χορτάρι το μαχητικό πνεύμα που θέλει ο Ζοσέ Μουρίνιο. Καλύπτει συνεχώς χώρους, παίρνει πρωτοβουλίες και δουλεύει πολύ με και χωρίς τη μπάλα. Μολονότι δεν έχει τη δημιουργικότητα και την κλάση του Αζάρ, στο παρατεταμένο ντεφορμάρισμα της Τσέλσι είναι εκείνος που στέκεται στο ύψος του.

Το focus στην άμυνα

Αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ο Ζοσέ Μουρίνιο το αναγνωρίζει και το δουλεύει συνεχώς. Ψάχνει τρόπους να σταθεροποιήσει την λειτουργία της αμυντικής του γραμμής και κατ' επέκταση ολόκληρης της ομάδας όταν δεν έχει τη μπάλα. Στο παιχνίδι με την Άστον Βίλα έβαλε τον Μπαμπά στην εξίσωση, διατηρώντας τον Ζουμά στο κέντρο, παρτενέρ του Τέρι. Με την Ντιναμό Κιέβου έφερε τον Γάλλο δεξιά, με τον Αθπιλικουέτα αριστερά και τους Τέρι-Κέιχιλ ξανά στο κέντρο της άμυνας. Ο Ιβάνοβιτς που σε ορισμένα ματς στο ξεκίνημα έμοιαζε με... παλαίμαχο, έχει τεθεί εκτός πλάνων. Προφανώς, το θέμα δεν είναι μόνο της τετράδας. Η δυσλειτουργία του άξονα και η απώλεια της αξιοθαύμαστης συνοχής στη μεσαία γραμμή αφήνει την τελευταία ζώνη εκτεθειμένη. Ωστόσο, πιθανόν ούτε ο ίδιος να μην πίστευε την τόσο κακή κατάσταση συγκεκριμένων μονάδων. Στα πρώτα άσχημα αποτελέσματα, προσπαθούσε με αλλαγές στο μεσοεπιθετικό κομμάτι να «ξυπνήσει» την Τσέλσι, κάνοντας και ανάλογες δηλώσεις σχετικά με την περσινή και την φετινή επιθετική συγκομιδή. Τελευταία όμως, με την δουλειά και το ψάξιμο στην άμυνα, προσπαθεί να βρει και πάλι την αγαπημένη του σταθερά πριν να είναι αργά. Το μηδέν παθητικό σε δύο σερί ματς είναι ένα πρώτο θετικό σημάδι.

Μάτιτς και Αζάρ

Η κακή κατάσταση του Μάτιτς ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για την ανεπαρκή αμυντική λειτουργία. Ο Σέρβος δεν θύμιζε με τίποτα τον περσινό anchorman που αποτελούσε τη βάση του οικοδομήματος. Έτρεχε και για τους συμπαίκτες του, επιτρέποντάς τους να αφοσιωθούν στο δημιουργικό κομμάτι, ακολουθούσε πιστά τις οδηγίες, δεν άφηνε χώρους, δεν έχανε τάκλιν. Φέτος ήταν σαν να βλέπουμε διαφορετικό παίκτη. Σαν να είναι δύο χρόνους πίσω σε σχέση με τον περσινό εαυτό του. Επειδή όμως δεν ξέχασε... ξαφνικά να παίζει τη θέση, ήταν δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα ανεβάσει στροφές, ακόμα κι αν δεν φτάσει ποτέ τα περσινά του στάνταρ. Στο ματς με την Σαουθάμπτον ο Μουρίνιο τον έκανε αλλαγή στην αλλαγή και πολλοί πίστεψαν ότι έχασε τελείως την εμπιστοσύνη του σε αυτόν. Δεν ήταν όμως έτσι. Απέναντι στην Άστον Βίλα τον κράτησε στον πάγκο και τον έβαλε στο δεύτερο μέρος, όπου ήταν θετικός. Με την Ντιναμό επέστρεψε στην 11άδα και θύμισε κάτι από τον παλιό καλό Μάτιτς. Εξαιρετική εμφάνιση που θα μπορούσε να συνδυαστεί με γκολ και ήταν ό,τι έπρεπε για την ψυχολογία του στο κρίσιμο αυτό κομμάτι της σεζόν.

Όσον αφορά τον Αζάρ; Ο Βέλγος εμφανίζεται έτοιμος να αλλάξει ομάδα στο τέλος της χρονιάς λόγω της σχέσης του με τον Μουρίνιο, ωστόσο στο ρεπορτάζ της Equipe τη δεδομένη στιγμή δεν χρειάζεται να δοθεί επιπλέον βάση. Ο Βέλγος έμεινε στον πάγκο στο ματς με την Άστον Βίλα, με τον Πορτογάλο να απαιτεί την βελτίωσή του στο αμυντικό κομμάτι, αλλά χρίστηκε ξανά βασικός στο Κίεβο, όπου έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι. Η χρησιμοποίηση των Πέδρο και Γουίλιαν απέναντι στους «βίλανς» έδωσε στον Μουρίνιο περισσότερες επιστροφές, τρεξίματα και πίεση. Απέναντι στην Ντιναμό και όσο περνούσε ο χρόνος, ο Αζάρ γινόταν όλο και περισσότερο απειλητικός, έβρισκε εμπιστοσύνη στις κινήσεις του και είχε δοκάρι. «Είμαι σίγουρος ότι τους επόμενους μήνες θα δούμε και πάλι τον παλιό Εντέν Αζάρ της περσινής σεζόν», προέβλεψε ο Τζέιμι Κάραγκερ. Η κλάση του είναι αναμφισβήτητη και μια πιθανή αντεπίθεση της Τσέλσι, χρειάζεται το ταλέντο και τα δημιουργικά του προτερήματα.

Η παρουσία του Μπέγκοβιτς

Το καλοκαίρι, όταν διαβάζαμε τα ρεπορτάζ πως οι εβδομαδιαίες απολαβές του Ασμίρ Μπέγκοβιτς θα φτάνουν τις 75.000 λίρες, απορούσαμε με τον τόσο υψηλό μισθό κάποιου που δεδομένα θα ήταν δεύτερος, πίσω από τον world class Κουρτουά. Ωστόσο, μετά τον τραυματισμό του Βέλγου και τη... μη παρουσία του Τσεχ, ο Ασμίρ Μπέγκοβιτς αποδεικνύει ξανά πως αποτελεί αναπληρωματικό που άνετα έπαιζε βασικός στο μεγαλύτερο ποσοστό των ομάδων της Αγγλίας και του Champions League. Χωρίς να έχει κάποιο χτυπητό μειονέκτημα και έχοντας δείξει σε βάθος χρόνου την επάρκειά του σε επίπεδο Premier League, ήταν η καλύτερη κίνηση τερματοφύλακα που μπορούσε να γίνει από Αγγλία. Παρότι η γενικότερη αμυντική αστάθεια επηρέασε φέτος και τον Κουρτουά, στο άκουσμα της είδησης της απουσίας του μέχρι τον Ιανουάριο πολλοί πάγωσαν. Ωστόσο, η παρουσία του τερματοφύλακα της εθνικής Βοσνίας συνδυάστηκε με τα clean sheets και δείχνει ικανή να στηρίξει την αμυντική βελτίωση των «Μπλε» στο άμεσο μέλλον.

O 28χρονος κίπερ μπορεί να βάλει το λιθαράκι του στην αμυντική ισορροπία, το καθαρό μυαλό και την καλύτερη επικοινωνία στην περιοχή του. Τη δεδομένη στιγμή, τα στοιχεία αυτά είναι που χρειάζεται περισσότερο η Τσέλσι για να πετύχει το comeback που ψάχνει από την αρχή της σεζόν...