1. Τιερί Ανρί (Άρσεναλ, 2007-08)

Όταν ο Τιερί Ανρί σκόραρε στις καθυστερήσεις τον Φεβρουάριο του 2007 στο ματς της Άρσεναλ με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είναι μάλλον το τελευταίο που όλοι θυμούνται στο Λονδίνο από τον Γάλλο. Έξι μήνες νωρίτερα η Άρσεναλ είχε μετακομίσει στο Emirates, που σύμφωνα με τη διοίκηση και τον Αρσέν Βενγκέρ σήμαινε νέα εποχή δύναμης για τους κανονιέρηδες.

Τον Ιούνιο εκείνου του έτους, όμως, ο αρχηγός και πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου αποφάσισε να υπογράψει στην Μπαρτσελόνα, που είχε ξοδέψει 25 εκατ. λίρες. Η τελευταία του χρονιά στο Λονδίνο ήταν σύμφωνα με κοντινούς ανθρώπους στον σύλλογο, η τελευταία του χειρονομία, προκειμένου τα εισιτήρια διαρκείας να είναι πολλά στο νέο γήπεδο.

Η Άρσεναλ, όμως, κατάφερε να ξεπεράσει εκείνη την απώλεια. Ένα νεαρό σε ηλικία ρόστερ βγήκε από τις σκιές και έκανε εκπληκτικά πράγματα. Ο Φάμπρεγας έλαμψε στον ρόλο του ηγέτη, ενώ ο Γκαλάς ήταν αρχηγός όνομα και πράγμα. Η Άρσεναλ κέρδισε τα 7 από τα 8 ματς χωρίς τον Ανρί στο ξεκίνημα και βρέθηκε στο +6 στην κορυφή τα Χριστούγεννα.

Μία δημόσια διένεξη με τον Γκαλάς, όμως, και ο φρικιαστικός τραυματισμός του Εντουάρντο τον Φεβρουάριο στο ματς με την Μπέρμιγχαμ, που σηματοδότησε και την κατάρρευση της Άρσεναλ. Καμία άλλη φορά από τότε, δεν έφτασαν οι κανονιέρηδες τόσο κοντά στον τίτλο.

2. Τζίμι Φλόιντ Χάσελμπαϊν (Λιντς, 1999-2000)

Ο Χάσελμπαϊν ήταν κάτι σαν το μαύρο πρόβατο στις ημέρες του Ντέιβιντ Ο Λίρι στη Λιντς. Σε μία ομάδα γεμάτη πιτσιρίκια, ο Ολλανδός ήταν ήδη ένας σταρ. Η αποχώρησή του το καλοκαίρι του για την Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν σημαντική, καθώς πετύχαινε 1 γκολ ανά 2 ματς. Η απειλή για τον Ο Λίρι ήταν μεγάλη, καθώς πολλοί φοβόντουσαν ότι τα γκολ δε θα αναπληρώνονταν.

Οι φόβοι, όμως, αποδείχθηκαν αβάσιμοι. Σχεδόν έναν χρόνο μετά το γκολ του Χάσελμπαϊν, που έφερε τη νίκη στο ματς με την Άρσεναλ, ο Μάικλ Μπρίτζες σκόραρε επί της Έβερτον, για να εξασφαλίσει την έξοδο της Λιντς στο Champions League. Εκείνο το γκολ ήταν το 21ο στη σεζόν για τον Μπρίτζες, που κάλυψε και με το παραπάνω το κενό.

3. Κίερον Ντάιερ (Ίπσουιτς, 1999-2000)

Στα τέλη του 1998 η Ίπσουιτς τη στιγμή που ετοιμαζόταν να επιστρέψει στην Premier League, όλος ο θόρυβος γινόταν γύρω από το όνομα του Κίερον Ντάιερ. Ο 20χρονος Άγγλος έκανε πράγματα και θαύματα και τη διαφορά στην ομάδα του.

Το καλοκαίρι του 1999, όμως, αποχώρησε για τη Νιούκαστλ, αφού η Ίπσουιτς τα είχε καταφέρει. Όχι μόνο αυτό, αλλά προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στη ζωή χωρίς το μεγάλο της αστέρι, κάνοντας εκπληκτική σεζόν. Με τον Μάρτιν Ρόιζερ να κάνει απίστευτα πράγματα, τερμάτισε στην 4η θέση!

4. Πατρίκ Βιεϊρά (Άρσεναλ, 2005-06)

Είναι δύσκολο να μην καταλάβεις την κίνηση του Πατρίκ Βιεϊρά να αφήσει την Άρσεναλ για την Γιουβέντους το καλοκαίρι του 2005. Αφού τα προηγούμενα χρόνια ο Γάλλος είχε αρνηθεί πολλές προτάσεις, αποφάσισε έφτασε η ώρα για κάτι νέο στην καριέρα του.

Βέβαια, στην πορεία των κανονιέρηδων για τον τελικό του Champions League, τον βρήκαν μπροστά τους στα προημιτελικά και τον έστειλαν στο σπίτι του… Δυστυχώς για την Άρσεναλ, το όνειρο στον τελικό με την Μπαρτσελόνα δεν εκπληρώθηκε.

Τα τελευταία 5 χρόνια της παρουσίας του Ρόι Κιν στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σηματοδότησαν την πιο δυνατή περίοδο του συλλόγου. Τη στιγμή που οι κόκκινοι διάβολοι είχαν διακόψει την πορεία της Άρσεναλ στην κορυφή και είχαν να αντιμετωπίσουν τα πρώτα χρόνια της Τσέλσι του Αμπράμοβιτς, ο Κιν αποφάσισε να ανακοινώσει την αποχώρησή του μέσω του MUTV.

Είχε ήδη παίξει το τελευταίο παιχνίδι με τον σύλλογο, ενώ η διοίκηση αποφάσισε να κόψει το κομμάτι της συνέντευξης, στο οποίο αναφερόταν στο επεισόδιο με τον Ρίο Φέρντιναντ μετά από ένα ματς με την Μίντλσμπρο. Η σχέση του με την τεχνική ηγεσία είχε ήδη φθαρεί. Όλοι είχαν φοβηθεί ότι η αποχώρησή του για την Σέλτικ θα είχε βαρύ τίμημα για την Γιουνάιτεντ, όμως ο Σερ Άλεξ βρήκε για ακόμη μία φορά τη λύση. Τρεις σερί τίτλοι ακολούθησαν τη φυγή του μεγάλου αρχηγού.