Το θαύμα της Αρμίνια

Μόλις μετά τη 2η αγωνιστική τη σεζόν 2007-08 ο Ερνστ Μίντεντορπ είχε ανακηρύξει μόνος του την Αρμίνια «Bayern-Jäger», «Κυνηγό της Μπάγερν». Η ομάδα του με 4 βαθμούς ήταν στην 4η θέση, όμως μετά από περίπου 3 μήνες απολύθηκε. Εκείνη τη σεζόν η Αρμίνια κατάφερε στο τέλος να μείνει στην Bundesliga, όμως κατά κάποιον τρόπο συμπτωματικά είχε ξεκινήσει και η αντίστροφη μέτρηση για τα προβλήματα των επόμενων ετών.

Μέχρι την κορύφωση του δράματος τον περασμένο Μάιο. Στα μπαράζ της παραμονής για τη δεύτερη κατηγορία η ομάδα του Μπίλεφελντ βρήκε απέναντί της την Ντάρμσταντ. Όλοι πίστευαν ότι μετά την εκτός έδρας νίκη με 3-1 η Αρμίνια τα είχε καταφέρει. Στα πιο συναρπαστικά μπαράζ, όμως, στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου τίποτα δεν είχε τελειώσει... Νίκη με το ίδιο σκορ για τους φιλοξενούμενους στο δεύτερο ματς και παράταση. Εκεί, οι Arminen μείωσαν σε 2-3, όμως στο 122’ ήρθε η ψυχρολουσία και το 2-4. Για να γίνουν ακόμη χειρότερα τα πράγματα, μάλιστα, οι γηπεδούχοι είχαν δοκάρι μετά από λίγα δευτερόλεπτα…

Δάκρυα, απογοήτευση, λύπη. Το ένδοξο παρελθόν της Bundesliga είχε ξεφτίσει για τα καλά. Ο Μάιερ είχε αναλάβει τον Φεβρουάριο του 2014, όμως αποδείχθηκε ότι ήταν ήδη αργά για να αποφευχθεί το μοιραίο. Παρά τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, όμως, δεν εγκατέλειψε το καράβι. «Μείναμε εντυπωσιασμένοι», τόνισε ο CEO Μάρκους Ούλιχ για την παραμονή του 56χρονου τεχνικού. Στα λόγια του πρώτου μετά τον οδυνηρό υποβιβασμό συνοψίζεται και η ίδια η ταυτότητα της Αρμίνια. Η ιδιοσυγκρασία της. «Έχουμε το δικό μας dna στην Αρμίνια, που είναι από αίμα, ιδρώτα και δάκρυα».

Η ανασύνταξη γύρω από την εξαιρετική δουλειά των δυο τους φέρνει την ομάδα πολύ κοντά στην επιστροφή της στη δεύτερη κατηγορία, όμως η πορεία που κλέβει φέτος τις εντυπώσεις είναι εκείνη στο Κύπελλο. Πρώτα ήταν η Χέρτα, στη συνέχεια η Βέρντερ και στο τέλος η Γκλάντμπαχ. Η Αρμίνια έχει φτάσει όλες κι όλες 3 φορές στην ιστορία της στα ημιτελικά και μετά το 2005 και το 2006 το κάνει φέτος, παίζοντας στην 3η κατηγορία!

Το sold out ήταν δεδομένο. Ο κόσμος έσπρωξε την Αρμίνια στον θρίαμβο. Η εξέλιξη ήταν δραματική, όπως άλλωστε αρμόζει τελευταία στους γηπεδούχους. Σε κάθε κερδισμένη μπάλα ο κόσμος πανηγύριζε σαν γκολ, ενώ οι οπαδοί αποφάσισαν δειλά να εκδηλώσουν ακόμη και τα όνειρά τους για ευρωπαϊκή έξοδο, κάτι που φυσικά είναι απίθανο. Αλλά ποιον πειράζει;

Ο Μπρίνκμαν είχε βρεθεί πριν αρκετά χρόνια στο «Άνφιλντ». Όχι ως παίκτης, αλλά ως απλός θεατής. «Αυτό που έκαναν σήμερα οι οπαδοί μας ήταν πολύ κοντά σε αυτό που είχα βιώσει στην Αγγλία. Αυτές είναι οι στιγμές για τις οποίες δουλεύουμε κάθε μέρα», σχολίασε. «Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα», είπε ο γκολκίπερ Σβόλοβ.

Ο προπονητής της Γκλάντμπαχ, Λουσιέν Φαβρ, και ο τεχνικός διευθυντής, Μαξ Έμπερλ, παραδέχθηκαν την ανωτερότητα των γηπεδούχων και τους έδωσαν συγχαρητήρια. Η Αρμίνια δεν κέρδισε μόνο τη συμπάθεια, αλλά και τον θαυμασμό. «Είχαμε πλάνο και θέλαμε να μην επιτρέψουμε την Γκλάντμπαχ να παίξει γρήγορα», τόνισε ο Φλόριαν Ντικ.

Το τελευταίο πέναλτι βρήκε τους οπαδούς να λούζονται από μπύρες και τους παίκτες να τρίβουν τα μάτια τους και να χρειάζονται λίγο χρόνο, πριν αρχίσουν να πανηγυρίζουν μαζί τους. Μόνο ένας έλειπε, ο Νόρμπερτ Μάιερ, ο οποίος ήταν ο μοναδικός που διατήρησε την ψυχραιμία του. «Δεν είμαι καθηγητής να κάθομαι και να σας εξηγώ πως κερδίσαμε», είπε στην κάμερα. «Φεύγω. Πάω σπίτι να δω το ματς της Ντιναμό Δρέσδης που έχω γράψει», μουρμούρισε για την επόμενη αντίπαλο της ομάδας του.

Νέοι ήρωες γεννήθηκαν φέτος στο Μπίλεφελντ, ακόμη και αν το ταξίδι σταματήσει στα τέλη του Απρίλη, όταν η Αρμίνια θα υποδεχθεί την Βόλφσμπουργκ. Από τον γκολκίπερ Σβόλοβ μέχρι τον Φλόριαν Ντικ. «Είχαμε 4 εκτελεστές. Είπα αν δεν θέλει κανένας να το χτυπήσει, θα το κάνω εγώ», αποκάλυψε ο τελευταίος. Για μία ομάδα με τεράστια οικονομικά προβλήματα και χρέος 25 εκατ. ευρώ στην τρίτη κατηγορία, τα έσοδα που μέχρι τώρα έχουν ξεπεράσει τα 2 εκατ. ευρώ μπορούν να οδηγήσουν στο επόμενο βήμα.

«Η διοργάνωση έχει μεγάλη σημασία για την πόλη, τον σύλλογο και την ομάδα», σχολίασε ο Μάιερ, όμως το μοναδικό που άλλαξε για τον ίδιο ήταν η επίσκεψή του στον φούρνο της γειτονιάς την επόμενη μέρα. «Δεν πλήρωσα τίποτα», αποκάλυψε. Αυτή ήταν όσο παράξενο και αν ακούγεται η καλύτερη ανταμοιβή.

«Oh, wie ist das schön», «Ω, πόσο ωραίο είναι», τραγουδούσαν οι οπαδοί της Αρμίνια και η ελπίδα του καλύτερου μέλλοντος έχει αλλάξει τα πάντα. Φαίνεται, άλλωστε, και στη δήλωση του αθλητικού διευθυντή, Σαμίρ Αράμπι, που άλλαξε λίγο την φράση του Ούλιχ. «Στο μέλλον ελπίζω να είναι αίμα, ιδρώτας και δάκρυα χαράς». Μένει να δούμε αν το φετινό θαύμα θα έχει και συνέχεια.

Follow me @entanovasilis