Ο τέλειος παγκίτης για τη Ρεάλ (vid)

Εχει ξεπράσει τα 40 και ακόμα έχει αυτό το baby face. Ο «Δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο», όπως εξακολουθούν να τον αναπολούν στο «Ολντ Τράφορντ», σημείωσε 126 γκολ σε 366 συμμετοχές με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ, μα εξ αυτών ένα είναι που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των οπαδών της: το νικητήριο στον μεγάλο τελικό του «Καμπ Νόου» το 1999.

Στα 11 χρόνια (1996-'07) που βρέθηκε στο σύλλογο, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο σπουδαίο «Θέατρο των ονείρων» του. Ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο πέτυχε κάτι ακόμα πιο σπουδαίο, καθώς ερχόταν ως κομπάρσος για να σώνει διαρκώς την παράσταση και στο φινάλε να βάζει τους οπαδούς να τραγουδούν το λατρεμένο τους «One Gunnar Solskjær, there's only one Gunnar Solskjær».

Ούτε μία ούτε δύο, αλλά 28 φορές ορμώμενος από τον πάγκο, κάτι που συνέβη σε 150 ματς, ο Νορβηγός γύρισε χαμένο ματς υπέρ των Κόκκινων Διαβόλων και έτσι είναι αλήθεια τον θυμόμαστε όσοι είχαμε την τύχη να απολαμβάνουμε Premier League εκείνη την εποχή. «Ρε το… κωλόπαιδο τι έκανε πάλι!» σκόφτονταν άπαντες σιωπηλά ή φωναχτά κάθε φορά που έφερνε τα πάνω κάτω. Και εκεί που έλεγες σίγουρος πως αντίστοιχο φαινόμενο δεν θα εμφανιστεί άλλη φορά, έσκασε ο Χαβιέρ Ερνάντες, για να στήσει εσξίσου εντυπωσιακά στατιστικά.

Παρακολουθώντας τα καμώματα του Μεξικανού αισθανόσουν να ζεις ένα ακόμα... διαβολικό deja vou. Baby face έρχεται από τον πάγκο, για να ξενερώσει όλους τους αντιπάλους της Μάντσεστερ. Πόσο συνηθισμένο γεγονός και πραγματικά πως στο καλό γινόταν να βρίσκει τέτοιους επιθετικούς ο Σερ Αλεξ και να στήνει αυτή την ιδιαίτερη παράδοση ανατροπών; Ο σχετικός λογαριασμός του Τσιτσαρίτο με γκολ από τον πάγκο έφτασε τα 17 τεμάχια, αλλά σε λιγότερα ματς από τον Σόλσκιερ, μόλις 69 (τον ακολουθούν Γκιγκς με 10 σε 161 και Σκόουλς με 9 σε 141)!

Η αλήθεια είναι πως η καριέρα του σημειώνει έντονη πτώση. Την πρώτη χρονιά του μπήκε φουριόζος και έβαλε 20 γκολ. Την επόμενη όμως με μόλις 12 γκολ και μέτριες εμφανίσεις φάνηκε να υποφέρει από αυτό που οι Αγγλοι ονομάζουν «Σύνδρομο της 2ης χρονιάς» (σ.σ.: οι πρωτοεμφανιζόμενοι που τα πηγαίνουν καλά, δεν δικαιολογούν το ντόρο τους την επόμενη χρονιά). Από την περασμένη περίοδο ξεκίνησε έντονα η κουβέντα για την πώληση του, για να φτάσουμε στην τωρινή –σχεδόν βέβαιη μετακόμιση του στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» (σ.σ.: όταν γραφόταν τούτο το κείμενο περνούσε ιατρικά στη Μαδρίτη και απέμεναν μόνο οι ανακοινώσεις).

Σίγουρα ο Μεξικανός επιθετικός δεν είναι επιπέδου Ρεάλ. Για μένα το καλύτερο θα ήταν να έχουν κρατήσει τον Αλβαρο Μοράτα. Ο νεαρός Ισπανός θα δεχόταν αδιαμαρτύρητα το ρόλο του αναπληρωματικού του Καρίμ Μπενζεμά και θα είχαν να λένε και ότι έχουν ένα παιδί από τα σπλάχνα τους. Μάλιστα ο Μοράτα φαίνεται να βγάζει μεγαλύτερη δυναμική από τον Ερνάντες. Ωστόσο, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, ο δανεισμός του Τσιτσαρίτο θα δώσει πολλές λύσεις.

Με τα νούμερα που αναφέραμε πιο πάνω, θα είναι ο ιδανικός για να έρχεται μία στο τόσο από τον πάγκο, για να βάλει ένα γκολάκι ή να ανοίξει τις άμυνες. Το πρόβλημα με την περίπτωση του όμως είναι το τι θα συμβεί εάν ο Μπενζεμά τραυματιστεί. Τα νούμερα του Τσιτσαρίτο όταν ξεκινάει στην 11άδα δεν είναι εξίσου εντυπωσιακά με όταν έρχεται από τον πάγκο… Τότε μάλλον θα φανεί πως οι Μαδριλένοι ίσως θα έπρεπε να είχαν κάνει κάποια άλλη επιλογή…

* Στην απίστευτη ανατροπή της Σοσιεδάδ φάνηκε ο λάθος σχεδιασμός και η απουσία ενός καθαρού αμυντικού μέσου. Οσοι παικταράδες και να παίζουν στη Ρεάλ, εάν δεν έχει κάποιον να κόβει στο κέντρο, θα πάθει και άλλα τέτοια κάζα στη χρονιά. Ακόμα και ο Λουζί Γκουστάβο που ακούστηκε, έτσι όπως είναι τα πράγματα, θα βοηθούσε!

* Κορυφαία επίδοση του Σόλσκιερ και όλων των εποχών στο Νησί ως αλλαγή, ήταν τα τέσσερα γκολ στο 8-1 επί της Νότιγχαμ Φόρεστ!

Follow me: @jorgekaraman