Πόλος έλξης των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών συλλόγων έχει γίνει η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών, που ξεχώρισαν φέτος με τη φανέλα της Ατλέτικο Μαδρίτης σε Ισπανία και Ευρώπη. Δεν ήταν άλλωστε λίγο το γεγονός πως οι παίκτες του Ντιέγκο Σιμεόνε μπήκαν σφήνα ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, κατακτώντας την Πριμέρα Ντιβιζιόν, ούτε ότι έφτασαν μια ανάσα (για την ακρίβεια δύο λεπτά) από την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ.

Χορός δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ έχει στηθεί γύρω από τους «ροχιμπλάνκος» και η διοίκηση του συλλόγου καλείται να κάνει το καλύτερο δυνατό για την ομάδα, αλλά και τα... ταμεία της!

Η Τσέλσι έχει βαλθεί να γίνει «νέα Ατλέτικο» καθώς ο Ζοζέ Μουρίνιο (για την ακρίβεια ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς) δίνει 90 εκατομμύρια ευρώ για τον Ντιέγκο Κόστα, 24 εκατομμύρια για τον Φιλίπε Λουίς, ενώ είναι κοντά στην απόκτηση του Τιάγκο, που μένει ελεύθερος, και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή θελήσει να φέρει πίσω στο Λονδίνο τον Τιμπό Κουρτουά, ο οποίος της ανήκει και αγωνίζεται δανεικός στους Μαδριλένους.

Την ίδια ώρα, η Μπαρτσελόνα φέρεται να ετοιμάζει πρόταση για τον Κόκε, ενώ οι «μπλαουγκράνα» και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ετοιμάζονται να δώσουν μάχη (και μαζί 20 εκατομμύρια ευρώ) για να κάνουν δικό τους το βραζιλιάνο κεντρικό αμυντικό, Μιράντα.

Και τι κάνει σε αυτή την περίπτωση η διοίκηση της Ατλέτικο; Βάζει μια... κορδέλα στους ποδοσφαιριστές της και τους προσφέρει απλόχερα στους αντιπάλους της γεμίζοντας τα ταμεία της με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ;

Η μια λογική λέει ναι. Οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές ενδεχομένως να βρίσκονται στο pick της καριέρας τους και ένα deal αυτή τη χρονική στιγμή είναι ό,τι καλύτερο για την εταιρεία. Γιατί είναι σχεδόν απίθανο η ποδοσφαιρική αξία κάποιων εξ αυτών να παραμείνει το ίδιο υψηλή και στην επόμενη μεταγραφική περίοδο. Και όσο κι αν αυτό «χαλάει» ορισμένους, οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι ανώνυμες εταιρείες και έχουν αυτόν τον τρόπο σκέψης (βλέπε Πόρτο).

Από την άλλη όμως, η Ατλέτικο Μαδρίτης εκπροσώπησε φέτος κάτι διαφορετικό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Μια «ρομαντική» πλευρά, θα έλεγε κανείς, όπου τα χρήματα δεν έπαιξαν κανένα ρόλο. Κι αν η διοίκηση αποφασίσει να αποδομήσει το ρόστερ, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι η ομάδα θα μπορέσει να φανεί και του χρόνου εξίσου ανταγωνιστική. Γιατί μπορεί με τα χρήματα που θα εισπράξει, να αποκτήσει εξίσου ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, όμως θα μπορέσει ο Σιμεόνε να τους «δέσει» από την πρώτη χρονιά;

Τεράστιο λοιπόν το δίλημμα για τους «ροχιμπλάνκος». (Μοσχο)πουλάς τα αστέρια σου, γεμίζεις τα ταμεία σου και φτιάχνεις μια ομάδα από την αρχή ή διατηρείς τον κορμό, προκειμένου να παραμείνεις στο ίδιο επίπεδο και την επόμενη χρονιά; Ιδού η απορία.