Από τον Αϊνστάιν στον Σιμεόνε

* Το εν λόγω άρθρο γράφτηκε στις 3 Φεβρουαρίου. Δεν θα μπορούσα όμως να φτιάξω κάτι καλύτερο και περισσότερο αντιπροσωπευτικό για αυτό που πέτυχε η Ατλέτικο και γι αυτό το λόγο αποφάσισα να το αναρτήσω ξανά.

Το μυαλό του Αλμπερτ Αϊνστάιν μπορούσε να αντιληφθεί τον κόσμο μόνο μέσα από έναν τρελό εγκεφαλικό λαβύρινθο εξισώσεων. Κάπως έτσι σε κάποια αναλαμπή του διατύπωσε τη δική του θεωρία για το μυστικό της επιτυχίας σε όλους τους τομείς της ζωής. Σύμφωνα λοιπόν με τη δική του ερμηνεία των πραγμάτων: «Αν το Α είναι η επιτυχία, τότε ο μαθηματικός τύπος είναι Α=Χ+Υ+Ζ, όπου Χ ίσον δουλειά, Υ ίσον παιχνίδι και Ζ ίσον να κρατάς το στόμα σου κλειστό». Είμαι βέβαιος πως ο Ντιέγκο Σιμεόνε, ο οποίος σε συνέντευξη του έχει δηλώσει κάθε άλλο παρά βιβλιοφάγος, δεν γνωρίζει την εν λόγω θεωρία. Ωστόσο, με κάποιο μαγικό τρόπο έχει βρει την απόλυτη εφαρμογή της στην πράξη.

Χ=ΔΟΥΛΕΙΑ
Ξεκινώντας λοιπόν από το Χ, η δουλειά που ρίχνει είναι κάτι παραπάνω από εξόφθαλμη και δεν περιορίζεται μόνο στο τακτικό κομμάτι. Από τον Φαλκάο που πλέον έχει αποχωρήσει έως και τον Ντιέγκο που μόλις επέστρεψε, όλοι οι ποδοσφαιριστές του έχουν κατά καιρούς εξυμνήσει τον τρόπο με τον οποίο τους προσεγγίζει κάθε έναν ξεχωριστά και το πως καταφέρνει να τους επηρεάσει, να τους ξεσηκώσει, να τους δώσει το καλύτερο κίνητρο και αυτό μέσω μίας διαδικασίας που δεν σταματά ποτέ.

Υ=ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Οταν ανέλαβε, οι περισσότεροι σκέφτηκαν ότι ως κλασικός αμυντικός μέσος που σκύλιαζε να κάνει τάκλιν (φυσικά ήταν και εξαιρετικός με τη μπάλα) και φαινόταν πως ως μία από τις βασικές αρχές του παιχνιδιού του είχε το διαβόητο: «ή ο παίκτης ή η μπάλα», θα έφερνε αμυντικογενή φιλοσοφία. Οπως εξελίχτηκε η πορεία του όμως αυτά τα δύο χρόνια που βρίσκεται στον πάγκο της Ατλέτικο, αυτή ήταν η μισή αλήθεια. Οντως υπό τις οδηγίες του οι Ροχιμπλάνκος απέκτησαν εκπληκτική ανασχετική λειτουργία, αλλά η αγωνιστική λογική τους δεν σταμάτησε εκεί. Το «η άμυνα ξεκινάει από την επίθεση» βρίσκει την τέλεια διάσταση του μέσα από το απίστευτο πρέσινγκ που ξεκινάει από τον αρχι-matador, Ντιέγκο Κόστα, ο οποίος στην καλή μέρα του κάνει περισσότερα τάκλιν και φάουλ από τον σέντερ μπακ, Γκοντίν. Ολα αυτά φυσικά δεν σημαίνουν ότι επιθετικά υπάρχει δυσλειτουργία. Ωστόσο, το 1/3 των γκολ που βάζει η Ατλέτικο, προέρχονται από κλεψίματα απόρροια της πίεσης από τη μέση και μπροστά. Οι Μαδριλένοι δεν ενδιαφέρονται να έχουν τη μπάλα, όπως η Μπαρτσελόνα ούτε έχουν την πολυτέλεια της ατομική ενέργειας του Κριστιάνο ή του Μπέιλ από τη Ρεάλ. Το ποσοστό κατοχής τους στα παιχνίδια που έχουν νικήσει, ανέρχεται στο απίστευτα χαμηλό για πρωταθλητές 47%. Δεν θα βρείτε πουθενά αλλού στην ποδοσφαιρική ανά τον κόσμο πιάτσα πρωτοπόρο να έχει τόσο χαμηλό νούμερο. Απλά, γρήγορα, συλλογικά. Αυτό είναι το πνεύμα που αποδίδει στον υπερθετικό βαθμό.

Ζ=ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΚΛΕΙΣΤΟ
Από τη φύση του υπέρ-δυναμικός και πληθωρικός ο Σιμεόνε θα περίμενε κανείς να κάνει διαρκώς σαματά. Και όμως έχει εκπλήξει ακόμα και όσους τον παρακολουθούσαν από την Αργεντινή, όπου ήταν σαφώς πιο φωνακλάς. Σε αυτή την περιπέτεια του ο Τσόλο ακολουθεί πιστά το δικό μας: «τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι». Πολύ σπάνια θα βρεις ατάκες του για τη διαιτησία, αλλά ούτε και μαλώνει με αντιπάλους παίκτες ή προπονητές. Με τους πρώτους έχει αναλάβει να μαλλιοτραβιέται ο Ντιέγκο Κόστα και με τους δεύτερους ο βοηθός του στον πάγκο, ο θηριώδης Χερμάν Μπούργος.

Α=ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Ολα αυτά λοιπόν -κατά Αϊνστάιν- έφεραν την Ατλέτικο στην κορυφή της Primera για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια. Το ποσοστό νικών στην εποχή Σιμεόνε ανέρχεται στο 67% και η φετινή πορεία είναι η κορυφαία σε όλη την ιστορία του συλλόγου, με το εν λόγω νούμερο να μην το έχει πιάσει ποτέ κανείς προηγούμενος προπονητής στον πάγκο του «Βιθέντε Καλδερόν». Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του επιτεύγματος αυτής της ομάδας, αρκεί να σκεφτεί ότι η τελευταία που έσπασε έστω και για λίγο την απόλυτη διαρχία των Μπάρτσα-Ρεάλ, ήταν η Σεβίλλη πριν από επτά χρόνια, για να τερματίσει στο φινάλε 3η και στο -2 από τη συγκατοίκηση κορυφής των δύο γιγάντων (σ.σ.: ο τίτλος είχε πάει στη Ρεάλ του Φάμπιο Καπέλο). Οπότε το επίτευγμα των 90 βαθμών σε μία σεζόν και ο πρώτος τίτλος εκτός του δίπολου μετά από 10 χρόνια (σ.σ.: το 2004 το είχε πάρει η Βαλένθια του Ράφα Μπενίτεθ) λαμβάνει μυθικές διαστάσεις.

Το ερώτημα που ευλόγως προέκυπτε διαρκώς σε όλη αυτή την πορεία των Ροχιμπλάνκος, ήταν το εάν θα άντεχαν μέχρι το φινάλε, ώστε να πάρουν την κούπα. Καθώς όμως περνούσαν οι Κυριακές, όχι απλά άντεχαν σε αυτό το δρόμο αντοχής, αλλά από τη στιγμή που πήραν το προβάδισμα, δεν υπήρχε περίπτωση να το επιστρέψουν. Κάθε εβδομάδα ενισχυόταν η πεποίθηση τους πως το θαύμα μπορούσε να συντελεστεί. Σταδιακά το αισθάνθηκαν όλοι: φίλοι και εχθροί. Πάνω απ' όλα όμως το πίστεψε η ομάδα και το κοινό της, κάτι που αποτυπώθηκε σε μία τηλεοπτική λήψη στα μέσα της χρονιάς.

Ηταν στο ντέρμπι κορυφής με τη Μπαρτσελόνα του πρώτου γύρου. Στις καθυστερήσεις αμφότερες σκοτώνονταν για τη νίκη, αλλά η κάμερα δεν παρακολουθούσε αυτά που συνέβαιναν μπροστά από την εστία των φιλοξενούμενων. Ο σκηνοθέτης είχε πιάσει τον παλμό του αληθινού πρωταγωνιστή και επέμενε να εστιάζει πάνω του. Ηταν η στιγμή που ο Ντιέγο Σιμεόνε δεν κοίταζε καν το ματς, δεν νοιαζόταν για το εάν θα βάλουν γκολ οι δικοί του. Απλά έχει γίνει ένα με το κοινό που τον αγάπησε σαν ποδοσφαιριστή και τον λατρεύει ακόμα περισσότερο σαν προπονητή. Ο Τσόλο σήκωσε τα χέρια του ρυθμικά και... αρρωστημένα τα τυπάκια στην εξέδρα μπήκαν στον δικό του χορό: σε αυτόν που τους παράσερνε όλη την περίοδο εκείνος και τα παιδιά του μέσα στο γήπεδο.

Κάποια στιγμή πέρσι ο Φαλκάο επιχείρησε να δώσει μία εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο της πώρωσης που φέρνει αυτός ο ιδιαίτερος κόουτς στο γενικότερο περιβάλλον της Ατλέτικο: «Ο Σιμεόνε μας κάνει να είμαστε συμπαγείς, μοναδικοί, δυνατοί. Εχει μοναδικό τρόπο να μας μεταφέρει τα πράγματα που έχει εκείνος μέσα του: την εμπιστοσύνη σε εμάς, σε κάθε έναν ξεχωριστά και στην ομάδα συνολικά. Πάνω απ' όλα όμως μας περνάει τον διαφορετικό τρόπο που αντιλαμβάνεται το παιχνίδι, το πως ζει μέσα από το ποδόσφαιρο!» Εγώ που έχω καψούρα με τον Τσόλο απλά θα συνόψιζα όλα τα παραπάνω σε κάτι πιο απλό και αυτό είναι ότι ο Σιμεόνε το μόνο που έχει κάνει είναι να έχει μοιράσει στους παίκτες του τα μισά από τα cojones που κουβαλάει ανάμεσα στα πόδια του...

Follow me: @jorgekaraman