Του Michael Gowler

Μάντσεστερ Σίτι (1937-'38)
Καθώς το καλοκαίρι του 1937 κατακτούσε τον παρθενικό τίτλος της και μάλιστα σκοράροντας πάνω από 100 γκολ σε ένα αήττητο σερί 22 αγώνων, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε. 12 μήνες αργότερα θα γινόταν η πρώτη και μοναδική ομάδα στην Αγγλία που θα υποβιβαζόταν ως πρωταθλήτρια, τερματίζοντας στην 21η θέση. Το ακόμα πιο απίθανο ήταν ότι την χρονιά του υποβιβασμού είχαν την καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα με 80 γκολ. Η απάντηση στο πως έγινε και έπεσαν βρίσκεται βέβαια στην άμυνα τους που δέχτηκε 77 γκολ. Θα ακολουθούσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και μετά τη λήξη του η επιστροφή της Σίτι στην Α' Κατηγορία (1946-'47).

Λίβερπουλ (1947-'48)
Εχοντας δώσει σκληρή μάχη με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Γουλβς, η Λίβερπουλ πήρε το πρωτάθλημα με έναν βαθμό διαφορά, τίτλος που ήταν και ο πρώτος της μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε ένα πρωτάθλημα που δεν ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό, το επιθετικό δίδυμο των Αλμπερτ Στάμπινς και Τζακ Μπάλμερ έβαλε συνολικά 48 γκολ και οδήγησε τους Κόκκινους στον 5ο τίτλο της ιστορίας τους. Ωστόσο, την επόμενη χρονιά ο Μπάλμερ δεν θα ήταν τόσο αποτελεσματικός, σημειώνοντας μόλις 15 σε όλες τις διοργανώσεις. Γενικότερα όμως η ομάδα έβαλε 19 λιγότερα απ' ότι την προηγούμενη και σε συνδυασμό με την κακή άμυνα τους ολοκλήρωσε την χρονιά στην 11η θέση, 16 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Αρσεναλ.

Τσέλσι (1955-'56)
Παρά το κάκιστο σερί των τεσσάρων ηττών που την έφεραν στην 12η θέση στις αρχές του Νοέμβρη, Η Τσέλσι του Τεντ Ντρέικ θα έκανε την αντεπίθεση της και θα έχανε μόλις τρία από τα επόμενα 25 ματς, για να κατακτήσει στο φινάλε του 1955 το πρωτάθλημα. Οδηγός σε αυτή την πορεία ήταν ο επιθετικός της Εθνικής Αγγλίας, Ρόϊ Μπέντλεϊ που με 21 δικά του γκολ θα έστελνε τους Μπλε τέσσερις βαθμούς πάνω από τη Γουλβς. Μετά από έναν χρόνο όμως τα πάντα θα ήταν διαφορετικά. Η Τσέλσι που είχε νεανική ομάδα και έκανε ακόμα μεγαλύτερη ανανέωση, είδε δύο από τους πιο υποσχόμενους πάικτες της, τους Φρανκ Μπλάνστοουν και Σταν Γουίκς να τραυματίζονται σοβαρά. Το τέλος της σεζόν θα τους έβρισκε στην 16η θέση, 21 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Θα χρειαζόταν να περάσει μισός αιώνας έως ότου η ομάδα του Ζοσέ Μουρίνιο επιστρέψει ξανά την 1η θέση.

Ιπσουιτς (1962-'63)
Υπό τις οδηγίες του Αλφ Ράμσεϊ, η Ιπσουιτς ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη και κατέκτησε το μοναδικό πρωτάθλημα της το 1961-'62 και μάλιστα ως νεοφώτιστη στην πρώτη φορά της στην Α' Κατηγορία. Ωστόσο, την επόμενη σεζόν ο Ράμσεϊ επιχείρησε ορισμένες τακτικές αλλαγές που τελικά δεν του βγήκαν σε καλό. Πλέον είχε χαθεί το στοιχείο του αιφνιδιασμού, οι αντίπαλοι τους είχαν μάθει και η συνέπεια ήταν η Ιπσουιτς να τερματίσει στην 17η θέση, 26 βαθμούς πιο κάτω από την 1η Εβερτον. Τότε ήταν που χώρισαν ομάδα και προπονητής, ακολουθώντας εντελώς διαφορετικές πορείες. Η Ιπσουιτς υποβιβάστηκε το 1964, ενώ η ιστορία του Ράμσεϊ είναι γνωστή, καθώς δύο χρόνια αργότερα θα οδηγούσε την Εθνική Αγγλίας στην κατάκτηση του δικού της Μουντιάλ.

Εβερτον (1970-'71)
Με τον Τζο Ρόιλ να βρίσκει ασταμάτητα δίχτυα και την «Αγία Τριάδα» των Χάουαρντ Κένταλ, Αλαν Μπολ και Κόλιν Χάρβεϊ να κάνουν θαύματα στη μεσαία γραμμή, η Εβερτον έφτασε εύκολα στην κορυφή το 1970, αφήνοντας 2η τη Λιντς με διαφορά εννέα βαθμών. Απαντες πίστευαν πως η ομαδάρα που είχε στήσει ο Χάρι Κάτερικ, θα κυριαρχούσε για πολλά ακόμα χρόνια. Και όμως αυτή η προσμονή δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Τα Ζαχαρωτά απέτυχαν να συνεχίσουν στο ίδιο τέμπο και την επόμενη χρονιά, ολοκληρώνοντας τη στην 14η θέση με 28 βαθμούς λιγότερους από την 1η Αρσεναλ. Ηταν η σεζόν που η Εβετον θα έβρισκε απέναντι της τον Παναθηναϊκό στα Προημιτελικά του Πρωταθλητριών και θα αποκλειόταν, ενώ στα ημιτελικά του Κυπέλλου θα την άφηνε εκτός η Λίβερπουλ την αμέσως επόμενη βδομάδα. Ως βασικός παράγοντας της αποτυχίας θεωρήθηκε και η μαζική συμμετοχή παικτών της Εβερτον στο Μουντιάλ του προηγούμενου καλοκαιριού.

Αστον Βίλα (1981-'82)
Με τον Ρον Σόντερς στον πάγκο της Αστον Βίλα έβαλε τέλος στην αποχή της από τους τίτλους που κράτησε για 71 χρόνια. Το 1981 πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη της την 7η κούπα, έχοντας απόσταση τεσσάρων βαθμών από τη 2η Ιπσουιτς. Ωστόσο, την επόμενη σεζόν η Βίλα έδωσε μεγαλύτερη έμφαση στην ευρωπαϊκή πορεία απ' ότι στο πρωτάθλημα και το πλήρωσε ο προπονητής της. Τον Φεβρουάριο ήταν 19η και ο Σόντερς απολύθηκε, αφήνοντας ς αντικαταστάτη τον βοηθό του, Τόνι Μπάρτον. Αυτό που ακολούθησε ήταν εκπληκτικό. Ο Μπάρτον αρχικά κατάφερε να σώσει την ομάδα ως 11η στη βαθμολογία (30 βαθμούς από την 1η Λίβερπουλ) και εν συνεχεία να νικήσει 1-0 τη Μπάγερν στον τελικό του Πρωταθλητριών!

Μπλάκμπερν (1995-'96)
Με τον ντόπιο επιχειρηματία Τζακ Γουόκερ να επενδύει πολλά χρήματα στο σύλλογο, ήρθε το 1992 και η άνοδος της Μπλάκμπερν στο νέο θεσμό της Πρέμιερλιγκ. Μετά από δύο σεζόν και ορισμένες πολύ ηχηρές μεταγραφές, η ομάδα θα έφτανε στον πρώτο τίτλο της έπειτα από 81 χρόνια. Εξίσου δύσκολο όμως ήταν να τον υπερασπίσει την επόμενη περίοδο. Ο Κένι Νταλγκλίς που την είχε οδηγήσει ως προπονητής στην κορυφή, έγινε διευθυντής ποδοσφαίρου και άφησε στο πόστο του τον Ρέι Χάρφορντ. Η σεζόν φάνηκε πως δεν θα πήγαινε καλά από το Champions League, όπου δεν τα κατάφερε στη φάση των ομίλων. Στη συνέχεια ήρθαν οι τραυματισμοί των αναντικατάστατων Γκρέιαμ Λε Σο και Κρις Σάτον, με την ομάδα να βρίσκεται στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρωταθλήματος από τη μέση της βαθμολογίας και κάτω. Τα 31 γκολ του Αλαν Σίρερ δεν στάθηκαν αρκετά, ώστε οι Ρόβερς να καταφέρουν κάτι καλύτερο από την 7η θέση στους 21 βαθμούς κάτω από την πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το καλοκαίρι θα πουλιόταν όμως στη Νιούκαστλ με το ρεκόρ για το Νησί ποσό των 20 εκατ. ευρώ. Αυτή θα ήταν η πρώτη από πολλές σημαντικές αποχωρήσεις που σταδιακά θα οδηγούσαν στον υποβιβασμό του 1999.