9. Κέβιν Κίγκαν, Νιούκασλ (1992-97 & 2008)
Ο King Kev σχεδόν οδήγησε την Νιούκασλ στον πρώτο της τίτλο στην Premier League κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, αλλά οι Καρακάξες τα έχασαν στην πορεία και απώλεσαν προβάδισμα 12 βαθμών. Παρά το γεγονός αυτό, ο Κίγκαν έφυγε από το St James' Park σαν ήρωας το 1997 και έγινε δεκτός πίσω με ανοιχτές αγκάλες σχεδόν μια δεκαετία μετά, έπειτα από θητείες σε Φούλαμ, Αγγλία και Μάντσεστερ Σίτι. Αντεξε μόλις οκτώ μήνες, όμως. Ο Κίγκαν παραιτήθηκε λόγω διαφωνιών για τις μεταγραφές με τον Ντένις Γουάιζ, ο οποίος απέκτησε τον Νάτσο Γκονζάλες εν αγνοία του προπονητή.

8. Κένι Νταλγκλίς, Λίβερπουλ (1985-91 & 2011-12)
Ο Νταλγκλίς έγινε παίκτης-προπονητής της Λίβερπουλ λίγο μετά την τραγωδία του Χέιζελ το 1985, οδηγώντας τους Reds στο νταμπλ την πρώτη του σεζόν και σε άλλα δύο πρωταθλήματα, το 1988 και το 1990. Θα περνούσαν 20 χρόνια μέχρι να έρθει η στιγμή για να πατήσει ξανά το πόδι του στον πάγκο του Anfield, έχοντας προσληφθεί αρχικά σαν υπηρεσιακός τεχνικός μετά την απόλυση του Ρόι Χότζσον το 2011. Μια καλή αρχή βοήθησε στο να αναλάβει σε μόνιμη βάση αλλά ο Σκωτσέζος απολύθηκε έπειτα από μια 8η θέση στην πρώτη του κανονική σεζόν.

7. Φραντσέσκο Γκουιντολίν, Παλέρμο (2004-05, 2006-07, 2007 & 2007-08)
Οι Ιταλοί πρόεδροι δεν φημίζονται για την υπομονή και την κατανόηση τους, αλλά ο ιδιοκτήτης της Παλέρμο, Μαουρίτσιο Τζαμπαρίνι, είναι ένα ακραίο παράδειγμα ακόμη και για τα στάνταρντ των συμπατριωτών του. Οι τέσσερις ξεχωριστές θητείες του Φραντσέσκο Γκουιντολίν στον πάγκο των Σικελών σε τέσσερα χρόνια φαίνεται πιο λογικό σε αυτό το περιβάλλον, αν και κανείς δεν κατάλαβε για ποιον λόγο ο πρώην προπονητής της Σουόνσι επέστρεφε. Η πρώτη αποχώρηση του Γκουιντολίν -μετά την κατάκτηση της Serie B και την κατάληξη της 6ης θέσης στη Serie A- ήταν με τη σύμφωνη γνώμη του και επέστρεψε στο Renzo Barbera έπειτα από μια άσχημη παρένθεση στη Μονακό το 2005-06. Απολύθηκε από τον Τζαμπαρίνι έπειτα από ένα άσχημο σερί τον Απρίλιο του 2007, για να επιστρέψει μόλις ένα μήνα μετά. Το απογοητευτικό τελείωμα της σεζόν, όμως, οδήγησε σε νέα απόλυση. Ο διάδοχος του, Στέφανο Κολαντουόνο, απέφυγε να ανατρέψει τα πράγματα, επομένως ο Γκουιντολίν επέστρεψε τον Νοέμβριο για μια τέταρτη θητεία. Αντεξε τέσσερις μήνες αυτή τη φορά, πριν αποφασίσει ότι... enough was enough.

6. Νάιτζερ Πίρσον, Λέστερ (2008-10 & 2011-15)
Ο Πίρσον προσλήφθηκε για πρώτη φορά από την Λέστερ το 2008 μετά τον υποβιβασμό της στην League One και την επανέφερε από την πρώτη του σεζόν στην Championship. Η αποτυχημένη προσπάθεια αλα Πανένκα του Γιαν Κερμορτζάντ έβαλε τέλος, όμως, στο όνειρο τους για την Premier League στα πλέι οφ του 2010 και ο Πίρσον πήγε στη Χαλ αφού αντικαταστάθηκε από τον Πάουλο Σόουζα. Η αλλαγή ιδιοκτησίας άνοιξε τον δρόμο για την επιστροφή του Πίτρον την επόμενη χρονιά και η Λέστερ προβιβάστηκε ως 1η της Championship το 2014. Ο πρώην προπονητής της Σαουθάμπτον κατάφερε προς το τέλος της σεζόν, με εντυπωσιακά αποτελέσματα, να κρατήσει την ομάδα στην Premier League αλλά εξωγηπεδικά θέματα είχαν ως συνέπεια την αποχώρηση του το καλοκαίρι. Αν και ο Πίρσον έκανε καλή δουλειά στη Λέστερ, δεν τα πήγαν και τόσο άσχημα χωρί αυτόν.

5. Ζοσέ Μουρίνιο, Τσέλσι (2004-07 & 2013-15)
Ο Μουρίνιο έχτισε το προφίλ του στην παρουσίαση του ως προπονητής της Τσέλσι το 2004, περιγράφοντας τον εαυτό του σαν "special one" μετά την κατάκτηση του Champions League με την Πόρτο. Ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις στο Stamford Bridge κατακτώντας άνετα το πρωτάθλημα στις πρώτες δύο σεζόν, πριν τα πράγματα αρχίσουν να αλλάζουν το 2006-07. Οι περίεργες σχέσεις του Μουρίνιο με τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς χειροτέρευαν συνεχώς και με την έναρξη της τέταρτης σεζόν του, μία εντός έδρας ήττα από την Ρόζενμποργκ οδήγησε στην απόλυση του. Κατακτώντας τίτλους με την Ιντερ και την Ρεάλ Μαδρίτης, ο Μουρίνιο -ο οποίος περιέγραψε τον εαυτό του σαν "happy one"- επέστρεψε στην Τσέλσι το 2013. Κατέκτησε το πρωτάθλημα στη δεύτερη σεζόν του αλλά στην τρίτη σεζόν τα πράγματα στράβωσαν εντυπωσιακά και ο Πορτογάλος έμεινε χωρίς δουλειά τα Χριστούγεννα του 2015.

4. Φάμπιο Καπέλο, Ρεάλ Μαδρίτης (1996-97 & 2006-07)
Και οι δύο θητείες του Καπέλο στο Santiago Bernabeu ήταν σύντομες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους προπονητές της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ιταλός κατέκτησε το πρωτάθλημα τόσο το 1997 όσο και το 2007, βοήθησε να εξελιχθούν οι Ραούλ και Ρομπέρτο Κάρλος στην πρώτη θητεία του και προπόνησε τους Φάμπιο Καναβάρο, Ντέιβιντ Μπέκαμ και Ρουντ Φαν Νιστελρόι στη δεύτερη. Ο Καπέλο δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλής στη Μαδρίτη, όμως. Ενας αρνητικός τρόπος παιχνιδιού ήταν συνεχώς αντικείμενο κριτικής από τους οπαδούς και τα ΜΜΕ, με συνέπεια την απόλυση του μετά την κατάκτηση του τίτλου το 2006-07. Στα επόμενα εννιά χρόνια, η Ρεάλ κατέκτησε μόλις δύο φορές το πρωτάθλημα.

3. Τόνι Πιούλις, Στόουκ (2002-05 & 2006-13)
Η πρώτη θητεία του Πιούλις στη Στόουκ ήταν υπό την ιδιοκτησία του Γκούναρ Γκίσλασον, με τον Ουαλό να έχει ως στόχο απλά την παραμονή στη 2η κατηγορία. Ενώ ο Πιούλις πετύχαινε τον στόχο του κάθε χρονιά, δέχθηκε κριτική από τον ιδιοκτήτη επειδή δεν υπέγραψε πολλούς ξένους παίκτες, με συνέπεια την απόλυση του το 2005. Ο Ουαλός ανέλαβε την Πλίμουθ λίγο καιρό μετά αλλά η αγορά των μετοχών της Στόουκ από τον Πέτερ Κόατες οδήγησε στην επιστροφή του Πιούλις έπειτα από ένα χρόνο. Η δεύτερη θητεία του ήταν απολύτως επιτυχημένη, αφού οδήγησε την ομάδα στην Premier League και την διατήρησε εκεί, φτάνοντας και στον τελικό του κυπέλλου το 2011. Μετά την αποχώρηση του το 2013, έσωσε τις Κρίσταλ Πάλας και Γουέστ Μπρομ.

2. Χάρι Ρέντναπ, Πόρτσμουθ (2002-04 & 2005-08)
Το να επιστρέφεις στην πρώην ομάδα σου είναι αρκετά ασυνήθιστο, αλλά το να είσαι ενδιάμεσα στον μεγαλύτερο αντίπαλο τους είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ο Ρέντναπ οδήγησε την Πόρτσμουθ στην Premier League το 2003 και τους κράτησε εκεί, αλλά ένας τσακωμός με τον πρόεδρο Μίλαν Μάνταριτς οδήγησε στην αποχώρηση του λίγο καιρό μετά. Οι αντίπαλοι της Πόρτσμουθ το εκμεταλλεύτηκαν και τον πήραν στο St Mary's, χωρίς να καταφέρει όμως να τους οδηγήσει στην παραμονή και επέστρεψε στην Πόρτσμουθ το 2005. Η δεύτερη θητεία του έφερε μετάλλιο κυπελλούχου αφού η Πόρτσμουθ κατέκτησε το FA Cup το 2008. Τον Οκτώβριο εκείνου του έτους έφυγε για την Τότεναμ.

1. Βιτόριο Πότσο, Ιταλία (1912, 1921, 1924 & 1929-48)
Ο Πότσο υπήρξε προπονητής της εθνικής ομάδας της χώρας του τέσσερις φορές: Το 1912, 1921 και 1924 ήταν επικεφαλής ενός γκρουπ εκλεκτόρων, πριν αναλάβει μόνος του τον έλεγχο από το 1929 ως το 1948. Η Ιταλία κατέκτησε το πρώτο Μουντιάλ της, εντός έδρας, κατά τη διάρκεια αυτής της θητείας και διατήρησε τον τίτλο νικώντας την Ουγγαρία στον τελικό του 1938. Στον ημιτελικό η Ιταλία είχε αποκλείσει την Βραζιλία, η οποία είχε ήδη κλείσει εισιτήρια για να πετάξει από την Μασσαλία στο Παρίσι, όπου θα γινόταν ο τελικός την επόμενη μέρα. Ο Πότσο χρησιμοποίησε αυτή την πληροφορία στην ομιλία του πρους τους παίκτες του και οι Ατζούρι έκαναν αυτό που έπρεπε επικρατώντας με 2-1, πριν πάρουν το τρένο για το Παρίσι.