Την άποψη του για το πού βαδίζει το ποδόσφαιρο, ο άνθρωπος που γράφει αυτό το κείμενο την έχει καταθέσει από τον Ιούλιο του 2016 (πατήστε εδώ). Πριν καμιά εβδομάδα κατέθεσε την άποψη του και για το θέμα του Ντοναρούμα, αδυνατώντας να πιστέψει ότι δεν θα ανανεώσει (πατήστε εδώ). Κακώς δεν το πίστευε τελικά. Ο Τζίτζιο Ντοναρούμα απέδειξε ότι στο 2017 ένας 18χρονος ποδοσφαιριστής, δηλαδή ένα 18χρονο παιδί, μπορεί να βάλει τον επαγγελματισμό πάνω από το συναίσθημα. Για έναν επιχειρηματία, είναι τέλειος. Για έναν οπαδό, είναι... ό,τι θέλει ο καθένας. Το θέμα είναι ότι τα δύσκολα έρχονται τώρα, έπειτα από αυτή την απόφαση. Δύσκολα για όσους θέλουν να βλέπουν ακόμη συναισθηματικά το πράγμα, δύσκολα όμως και για τον Ντοναρούμα...

Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε το θέμα και το σημείο στο οποίο φτάσαμε, προφανώς δεν αρέσει στους οπαδούς της Μίλαν. Δεν αρέσει σε κανέναν οπαδό, αν βάλει τον εαυτό του σε αυτούς των Ροσονέρι. Από την άλλη, βέβαια, είναι καλό γιατί σε απαλάσσει οριστικά από οποιοδήποτε δίλημμα, από οποιαδήποτε τάση προσωπολατρείας. Οσοι επιμένουν να δένονται με πρόσωπα, καλά να πάθουν. Οι υπόλοιποι, να το πάρουμε, αν δεν το είχαμε ήδη πάρει, απόφαση ότι αυτό που μένει είναι η ομάδα. Καλή ή μέτρια, με τίτλους ή όχι, αυτό είναι το μόνο που μένει πάντα εκεί. Ολοι οι υπόλοιποι, έρχονται και φεύγουν. Και έρχονται και φεύγουν, πλέον, με τρελή συχνότητα, αποδεικνύοντας ότι όλα έχουν αλλάξει. Την Μίλαν βέβαια, όπως και άλλες ομάδες σε αντίστοιχες περιπτώσεις, προφανώς δεν της αρέσει το «όχι» του Ντοναρούμα, η δύναμη του μάνατζερ του, η συμπεριφορά του μικρού. Ας πρόσεχαν, όμως, όλοι τους.

Εφόσον οι ομάδες έχουν αποφασίσει να γίνουν 100% επιχειρήσεις πλέον και να λειτουργούν καθαρά έτσι, ας μην εκπλήσσονται όταν θα βλέπουν ότι μπορούν να τους συμπεριφερθούν και οι υπόλοιποι με τον ίδιο τρόπο. Οπως ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ ανεβάζει συνεχώς, για παράδειγμα, τις τιμές στα εισιτήρια, τα διαρκείας, τα προϊόντα του και γενικά αντιμετωπίζει τον οπαδό σαν πελάτη, έτσι ψυχρά θα πρέπει να αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι το ποδοσφαιρικό κλαμπ από ένα σημείο κι έπειτα. Ο οπαδός, ευτυχώς, δεν μπορεί να το κάνει. Ο ποδοσφαιριστής, δυστυχώς, μπορεί. Οταν οι ομάδες έχουν ως στόχο να ανεβάζουν συνεχώς τα έσοδα τους και κάνουν ό,τι μπορούν για αυτό, ακόμη και να... ξεφτιλίζονται με αστείες περιοδείες ή αστεία βίντεο στα social media για να πάρουν τα χρήματα των Ασιατών ή των Αμερικάνων, είναι δυστυχώς δεδομένο ότι θα κάνει ακριβώς το ίδιο, ό,τι μπορεί δηλαδή, και ο Μίνο Ραϊόλα ή ο κάθε Ραϊόλα για να αυξήσει τα δικά του ποσά, τη δική του δύναμη.

Από εκεί και πέρα, είναι η σκοπιά από την οποία το βλέπει ο καθένας. Οταν, για παράδειγμα, ο Ραϊόλα πήγαινε ελεύθερο τον Πογκμπά στη Γιουβέντους ή έντυνε Ροσονέρο τον Ιμπραΐμοβιτς, προφανώς ήταν καλός. Οταν έπεισε τον Γάλλο ότι πρέπει να φύγει από τη Γιούβε ή τώρα που κάνει το ίδιο με τον Ντοναρούμα, είναι κακός. Η αλήθεια, όμως, τελικά είναι ότι ο Ραϊόλα (και ο κάθε μάνατζερ) είναι πάντα ο ίδιος. Και οι ομάδες συνεχίζουν να συνεργάζονται μαζί του, οπότε δεν μπορούν να κατηγορήσουν και κανέναν, από ένα σημείο κι έπειτα. Εκτός κι αν η Μίλαν, επειδή αυτή αφορά το θέμα στην προκειμένη περίπτωση, διώξει άμεσα και τους άλλους παίκτες της που έχουν τον συγκεκριμένο μάνατζερ. Θα το κάνει;

Προς το παρόν, πάντως, το ενδιαφέρον εστιάζεται στο τι θα κάνει ο Ντοναρούμα, το πού θα συνεχίσει την καριέρα του. Το σενάριο που ιντριγκάρει περισσότερο τους Ιταλούς, για να γίνει Ο πανικός, είναι η Γιουβέντους. «Ο Ραϊόλα πήγε καθυστερημένα στα γραφεία της Μίλαν για το ραντεβού με τον Μάρκο Φασόνε επειδή γευμάτιζε στο ξενοδοχείο Palazzo Parigi, το στρατηγείο της Γιούβε στο Μιλάνο, με τους Μπέπε Μαρότα και Φάμπιο Παράτιτσι», μετέδωσαν αργά το βράδυ της Πέμπτης Sky Italia και Sportitalia και επιβεβαιώθηκαν. Επισήμως, η συζήτηση τους αφορούσε την συμφωνία για την ανανέωση του Μόιζε Κιν αλλά ανεπισήμως κανείς δεν ξέρει. Τα σενάρια, πάντως, που θέλουν τον Γιόνγκχονγκ Λι να έχει δώσει εντολή ώστε να μην υπάρξει -για λόγους αρχής- καμία συζήτηση για πώληση του 18χρονου, είναι ό,τι πρέπει για τους Μπιανκονέρι που θα προτιμούσαν να τον αποκτήσουν ως ελεύθερο του χρόνου, ποντάροντας και στις -ακόμη- άριστες σχέσεις με τον Ραϊόλα.

Ο Μίνο, βέβαια, έχει άριστες σχέσεις και με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έχει πολύ καλές σχέσεις με την Παρί Σεν Ζερμέν και θέλει να φτιάξει αυτές με την Ρεάλ Μαδρίτης. Με βάση την λογική, σε μία από αυτές τις τρεις θα καταλήξει ο Τζίτζιο αλλά βλέποντας το πιο γενικά το θέμα, δεν έχει σημασία τι χρώμα θα έχει η νέα φανέλα του. Σημασία έχει ότι από την στιγμή που αυτό δεν θα είναι Ροσονέρο, ο Ντοναρούμα μπαίνει σε νέο μονοπάτι. Μπαίνει σε μια νέα πραγματικότητα, την οποία θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να αντέξει. Κανείς δεν αμφισβητεί το ταλέντο του ή τι καριέρα μπορεί να κάνει, αλλά τώρα, με την επιλογή που έκανε, αποφάσισε να φορτώσει τους ώμους του με πολύ βάρος. Στο Milanello, εκεί όπου ενηλικιώθηκε, στο περιβάλλον της ομάδας που -θεωρητικά- αγαπάει από πιτσιρικάς και ήταν το όνειρο του, ο Ντοναρούμα είχε την απόλυτη προστασία όλων. Αυτό δεν αφορούσε μόνο τους ανθρώπους της ομάδας, αφορούσε τους πάντες.

Ακόμη και τους οπαδούς της Μίλαν, η οποία προσπαθούσαν πάντα να χρεώσουν σε άλλον παίκτη το λάθος για κάποιο γκολ που δεχόταν η ομάδα, ακόμη κι αν η ευθύνη ήταν του πορτιέρε. Απολύτως λογικό και θα ίσχυε για κάθε ομάδα, για κάθε οπαδό. Αυτό, τώρα, ο 18χρονος το χάνει. Ο Ντοναρούμα που αρνείται την ομάδα της καρδιάς του επειδή δεν πιστεύει στο project της και θεωρεί ότι αυτό δεν καλύπτει τις φιλοδοξίες του, παύει να είναι το σούπερ ταλέντο, ο θαυματουργός πιτσιρικάς, ο νέος Μπουφόν κλπ. Ο Τζίτζιο Ντοναρούμα είναι, πλέον, ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που στα 18 του ακούει τον Πάολο Μαλντίνι να του λέει ότι πρέπει να μείνει και αποφασίζει να πάει κόντρα και σε αυτόν, φωνάζοντας ότι η Μίλαν και το πλάνο της σε αυτή τη νέα εποχή που μπήκε, δεν είναι για αυτόν. Δεν τον καλύπτουν.

Και αφού επέλεξε να πλασάρει έτσι τον εαυτό του, έτσι θα κρίνεται πλέον κιόλας. Σε όποια ομάδα κι αν επιλέξει να πάει. Αν το αντέξει, μαγκιά του!