Η απίθανη και καθαρά ιταλική άνοδος της SPAL

Την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 1967-68, ένας παίκτης με όνομα, Τζανφράνκο Τζιγκόνι, σκόραρε με τη φανέλα της Γιουβέντους σε βάρος της SPAL σφραγίζοντας τον υποβιβασμό της στην Serie B. Υστερα από 49 χρόνια, ο γιος του, Τζανμάρκο, πέτυχε στο 89' της τελευταίας αγωνιστικής, το γκολ με το οποίο η ομάδα από την Φεράρα νίκησε 2-1 την Μπάρι και επέστρεψε σαν πρωταθλήτρια στην Serie A. Μια εβδομάδα νωρίτερα, σε ένα ακόμα δραματικό φινάλε, το τέρμα του Φάμπιο Τσεράβολο στις καθυστερήσεις έδωσε τη νίκη στην Μπενεβέντο κόντρα στην Φροζινόνε και χάρισε μαθηματικά στην SPAL ξανά μια θέση στην elite του ιταλικού ποδοσφαίρου. Ενα επίτευγμα, πραγματικά εκπληκτικό, ειδικά από τη στιγμή που το κλαμπ μόλις πέρυσι βρέθηκε στην Serie B για πρώτη φορά τα τελευταία 23 χρόνια και στην αρχή της σεζόν είχε στόχο την παραμονή του εκεί...

Ιδρύθηκε το 1907 από τον ιερέα, Πιέτρο Ατσέρμπις, ως Circolo Ars et Labor και το 1913 μετονομάστηκε σε Societa Polisportiva Ars et Labor, εξ ου και το SPAL. Αγωνίστηκε στην Serie A από το 1920 έως το 1925 και από το 1951 μέχρι το 1968 και ήταν καλή ομάδα στα '50s και '60s τερματίζοντας στην 5η θέση το 1960. Ο πρόεδρος, Πάολο Μάτσα, ήταν πίσω από τις επιτυχίες, όμως μετά τον θάνατό του το 1821, τα πράγματα έγιναν δύσκολα. Το κλαμπ κατρακύλησε στην 4η κατηγορία και επανιδρύθηκε τρεις φορές μέχρι το 2005 προκειμένου να αποφύγει τη διάλυση.

Η ιστορία που κατέληξε στο παραμύθι του σήμερα, έχει αρχή το 2013 όταν βρέθηκε πολύ κοντά στη χρεωκοπία και συγχωνεύτηκε με την γειτόνισσα, Τζακομένσε, προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει. Υστερα από τη συγχώνευση, ο Βάλτερ Ματιόλι, αφεντικό της Τζακομένσε επί 25 χρόνια, βρέθηκε να είναι πρόεδρος στην SPAL, την οποία υποστήριζε από μικρός. Ο Ματιόλι έχρισε τεχνικό διευθυντή τον πρώην παίκτη της Τζακομένσε, Ντάβιντε Βανιάτι, και οι δύο τους δούλεψαν αρμονικά υπό την προεδρία της οικογένειας, Κολομπαρίνι, υποσχόμενοι ότι δεν υπάρξουν ποτέ ξανά οικονομικά προβλήματα στο κλαμπ.

Σημαντικό ρόλο στη μεταμόρφωση, έπαιξε ο άνθρωπος που βρέθηκε στον πάγκο. Τον Δεκέμβριο του 2014, ο πρώην τεχνικός των Ακαδημιών της Φιορεντίνα, Φάμπιο Σέμπλιτσι, που είχε επιτυχίες με τις Πίζα και Βανιάτι, ανέλαβε το κλαμπ που αγωνιζόταν στην 3η κατηγορία και έκανε δυνατό finish στη σεζόν. Την επόμενη χρονιά, ο allenatore επανέφερε την SPAL εμφατικά στην Serie B με +9 από τον δεύτερο. Το 2015-16 στόχος ήταν η παραμονή στην κατηγορία και σίγουρα κανείς δεν θα μπορούσε ούτε να φανταστεί κάτι για Serie A, ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα ξεκίνησε με μία νίκη σε 6 αγώνες.

Ο Σέμπλιτσι χρησιμοποίησε σε αυτή την εκπληκτική πορεία ένα επιθετικογενές 3-5-2 και είχε στα χέρια του το μοναδικό ρόστερ της κατηγορίας που αποτελούνταν μόνο από Ιταλούς. Αυτό βέβεια, προέκυψε στην πορεία, αφού στην αρχή τη σεζόν έγινε προσπάθεια να αποκτηθούν ξένοι. «Ο προπονητής μας τα πήγε εξαιρετικά. Είναι λογικό που έχει τραβήξει το ενδιαφέρον. Τώρα που είμαστε στην Serie A έχουμε πιθανότητες να συνεχίσει μαζί μας» είπε ο ιδιοκτήτης, Σιμόνε Κολομπαρίνι.

Από τα πιο γνωστά ονόματα της SPAL στην πορεία ανόδου ήταν ο τερματοφύλακας, Αλεξ Μέρετ, που αγωνίστηκε δανεικός από την Ουντινέζε. Ο 19χρονος έγινε πρόσφατα ο Νο3 στην Εθνική Ιταλίας πίσω από Μπουφόν και Ντοναρούμα και είναι πρώτος που εκπροσωπεί την ομάδα στην Squadra Azzurra από το 1950. Ενας ακόμα δανεικός, ο επίσης 19χρονος, κεντρικός αμυντικός, Κέβιν Μπονιφάτσι, που ανήκει στην Τορίνο ήταν πολύ σημαντικός, ενώ το απόλυτο παραμύθι έχει ζήσει ο Μανουέλ Λατσάρι, ο οποίος αποκτήθηκε από την Τζακομένσε το 2012! Ο πρώην επιθετικός των Τορίνο, Κατάνια, Λιντς, Μίρκο Αντενούτσι ήταν καθοριστός με τα 18 γκολ του που τον έκαναν 3ο σκόρερ της Serie B, ενώ πολύτιμη ήταν η προσφορά του Σέρτζιο Φλόκαρι, που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο και σκόραρε 7 φορές σε 10 αγώνες.

Από τη νέα σεζόν, η ομάδα της οποίας τη φανέλα έχουν φορέσει οι Φάμπιο Καπέλο, Τζίτζι Ντελνέρι και Εντι Ρέγια, θα ζήσει ξανά τις μεγάλες στιγμές της δεκαετίας του '60. Το Stadio Paolo Mazza, που φέρει το όνομα του προέδρου ο οποίος έβαλε το κλαμπ στον χάρτη πριν μισό αιώνα, θα ανακαινιστεί έτσι ώστε να μπορέσει να φιλοξενεί περισσότερους από 8.500 θεατές. Αυτό που ελπίζει η SPAL είναι να μην έχει την τύχη των Φροζινόνε, Κάρπι, Πεσκάρα, που ανέβηκαν και επέστρεψαν ύστερα από έναν χρόνο στην Serie B. Θα είναι το τέλειο φινάλε για το κλαμπ από την Φεράρα να παραμείνει μόνο με Ιταλούς και να καταφέρει να μείνει στην Serie A...

Το θαύμα της Κροτόνε
Το παραμύθι της Φροζινόνε
Carpi diem