Για 5η φορά, ως προπονητής, ο Λουίς Ενρίκε θα τεθεί αύριο αντιμέτωπος με την Παρί Σεν Ζερμέν. Στις προηγούμενες τέσσερις αναμετρήσεις, έχει το πάνω χέρι, αν και ξεκίνησε... με το αριστερό. Μετά την ήττα στο Παρκ Ντε Πρενς, στις 30 Σεπτεμβρίου 2014, για τη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, οι «μπλαουγκράνα» μετρούν τρεις σερί νίκες. Και μάλιστα, όλες την ίδια σεζόν (2014-15). Μετά την... άτυπη ρεβάνς στους ομίλους εκείνης της χρονιάς, ακολούθησε η μονομαχία των δύο ομάδων στα προημιτελικά, όπου οι Καταλανοί προκρίθηκαν με δύο νίκες.

Ωστόσο, στη μεγάλη του καριέρα ως ποδοσφαιριστής, ο Λουίς Ενρίκε είχε αγωνιστεί πέντε φορές, εναντίον της αυριανής αντιπάλου του. Και όχι μόνο με την Μπαρτσελόνα. Για την ακρίβεια, μόλις μία φορά είχε παίξει με τους «μπλαουγκράνα» κόντρα στην Παρί. Τις υπόλοιπες τέσσερις, το είχε κάνει με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο συνολικός απολογισμός του ήταν δύο νίκες, δύο ήττες και μία ισοπαλία. Μέτρησε δύο αποκλεισμούς, αλλά και μία κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου. Αν και αγωνίστηκε σχεδόν σε όλα τα 90λεπτα των παραπάνω αγώνων, δε βρήκε ποτέ δίχτυα.

Ρεάλ Μαδρίτης – Παρί Σεν Ζερμέν 3-1 (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1992-93)
Η πρώτη φορά που ο Λουίς Ενρίκε αντιμετώπισε την Παρί, ως ποδοσφαιριστής. Στις 2 Μαρτίου 1993, οι δύο ομάδες τέθηκαν αντιμέτωπες στα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, με τον Ισπανό άσο να αγωνίζεται σε όλο το 90λεπτο, στο πρώτο παιχνίδι. Η Ρεάλ Μαδρίτης επικράτησε με 3-1, στο Μπερναμπέου, με τους Μπουντραγκένιο, Ζαμοράνο και Μίτσελ να πετυχαίνουν τα τέρματα της «βασίλισσας». Ωστόσο, το γκολ του Ζινολά έδωσε νέο ενδιαφέρον στον επαναληπτικό.

Παρί Σεν Ζερμέν – Ρεάλ Μαδρίτης 4-1 (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1992-93)
Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Λουίς Ενρίκε βρέθηκε ξανά στην αρχική ενδεκάδα του Μπενίτο Φλόρο, σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε σε θρίλερ. Η Παρί Σεν Ζερμέν είχε προηγηθεί με 3-0 (Γουεά, Ζινολά, Βάλντο) και κρατούσε την πρόκριση στα χέρια της. Ένα γκολ, όμως, του Ζαμοράνο στις καθυστερήσεις ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα και όλα έδειχναν πως οι δύο ομάδες θα έλυναν τις διαφορές τους στην παράταση. Ωστόσο, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Κομπουαρέ διαμόρφωσε το τελικό 4-1 και έδωσε στην Παρί το εισιτήριο για τα ημιτελικά. Σε εκείνο το παιχνίδι, ο Λουίς Ενρίκε είχε αντικατασταθεί στο 81’, δίνοντας τη θέση του στον Αλφόνσο.

Ρεάλ Μαδρίτης – Παρί Σεν Ζερμέν 0-1 (Κύπελλο Κυπελλούχων 1993-94)
Την αμέσως επόμενη σεζόν του αποκλεισμού της, η Ρεάλ Μαδρίτης είχε την ευκαιρία για ρεβάνς από την Παρί. Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν εκ νέου σε προημιτελική φάση, αυτή τη φορά, όμως, για το Κύπελλο Κυπελλούχων. Πρώτο παιχνίδι και πάλι στο Μπερναμπέου, με τους φιλοξενούμενους να παίρνουν την εκτός έδρας νίκη με 1-0, χάρις σε ένα γκολ του Ζορζ Γουεά. Ο Λουίς Ενρίκε αγωνίστηκε σε όλο το 90λεπτο, όμως δεν μπόρεσε να βοηθήσει τη «βασίλισσα» να αποφύγει την ήττα, χάνοντας και μία απίθανη ευκαιρία, πριν το γκολ της γαλλικής ομάδας.

Παρί Σεν Ζερμέν – Ρεάλ Μαδρίτης 1-1 (Κύπελλο Κυπελλούχων 1993-94)
Η ήττα στο πρώτο παιχνίδι για την Ρεάλ Μαδρίτης προκάλεσε την απόλυση του Μπενίτο Φλόρο από την τεχνική ηγεσία της «βασίλισσας». Τον διαδέχθηκε ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, ο οποίος, επίσης, είχε τον Λουίς Ενρίκε στην αρχική ενδεκάδα, στον επαναληπτικό του Παρκ Ντε Πρενς. Αν και ο Μπουντραγκένιο ισοφάρισε νωρίς το σκορ του πρώτου αγώνα, το γκολ του Ρικάρντο Γκόμες διαμόρφωσε το τελικό 1-1, που έδωσε – για μία ακόμη φορά – την πρόκριση στην Παρί Σεν Ζερμέν. Και πάλι, ο Λουίς Ενρίκε αγωνίστηκε σε όλο το 90λεπτο.

Μπαρτσελόνα – Παρί Σεν Ζερμέν 1-0 (Κύπελλο Κυπελλούχων 1996-97)
Χρειάστηκε να πάρει μεταγραφή από την Ρεάλ Μαδρίτης στην Μπαρτσελόνα, προκειμένου να ξορκίσει την «κατάρα» της Παρί Σεν Ζερμέν ο Λουίς Ενρίκε. Το 1996 έγινε κάτοικος Καμπ Νου και την ίδια σεζόν έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου τέθηκε αντιμέτωπος με την γαλλική ομάδα, στο Ντε Κάιπ του Ρότερνταμ. Ο Ισπανός ήταν στην αρχική ενδεκάδα του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον και μάλιστα από τα πόδια του ξεκίνησε η φάση του γκολ για τους «μπλαουγκράνα», που πέτυχε ο Ρονάλντο από το σημείο του πέναλτι. Ο Λουίς Ενρίκε αντικαταστάθηκε στο 89’ από τον Πίτσι, πανηγυρίζοντας το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της καριέρας του, απέναντι στον – μέχρι πρότινος – κακό του «δαίμονα».