Οταν ο Ντιέγκο... έσπαγε το Μπερναμπέου!

«Ο Μαραντόνα στη Νάπολι»! Ήταν 30 Ιουνίου 1984, όταν ολόκληρη η πόλη τρέμει από τις εδκηλώσεις λατρείας των Ναπολιτάνων. Τοπικά ραδιόφωνα, έκτακτη είδηση στην τηλεόραση και ο κόσμος με τις γαλάζιες σημαίες βγαίνει στους δρόμους και πανηγυρίζει. Ατιμο προαίσθημα, σα να ήξεραν πως ο θεός του ποδοσφαίρου είχε στείλει τον υιό του για να τους βγάλει από τη μιζέρια.

Λίγες ημέρες αργότερα, στις 5 Ιουλίου, 1981, ο Ντιέγκο παρουσιαζόταν επίσημα στο «Σαν Πάολο» και γινόταν αντικείμενο λατρείας από 70.000 τρελαμένους οπαδούς της Νάπολι. Η συνέχεια γνωστή... Με τον Μαραντόνα οι Ναπολιτάνοι τα σάρωσαν όλα, μπήκαν στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη και απέδειξαν πως γίνονται θαύματα αν έχει πίστη στο... Θεό, στον Ντιέγκο!

Στις 15 Φεβρουαρίου η Ρεάλ υποδέχεται τη Νάπολι και στην αποστολή των «Γαλάζιων» ο Μαραντόνα. Ο άνθρωπος που οδήγησε την ομάδα στο τελευταίο της πρωτάθλημα, αποδέχτηκε την πρόταση του προέδρου, Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις, στο «Μπερναμπέου». Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν και κανείς στη Νάπολι δεν ξεχνά ένα... λυσσασμένο ματς στη Μαδρίτη, με φουλ ξύλο στα αποδυτήρια και πρωταγωνιστή τον Ντιέγκο.

Ο Μαραντόνα δεν έκανε τίποτα άλλο από το να πωρώνει τους συμπαίκτες του και να τονίζει συνεχώς: «Θα τους φάμε, θα τους φάμε», με τους Μαδριλένους να τους αποκαλούν "μαφιόζους". Στα αποδυτήρια του Σαντιάγκο Μπερναμπέου έγινε ένας χαμός. Ο Μίτσελ και ο Μάρτιν Βάσκες κλωτσούσαν και έβριζαν τους Ιταλους. Τότε ο Λουτσιάνο Καστελίνι πέταξε μια σακούλα με πάγο, η οποία πέτυχε τον προπονητή τους, τον Λίο Μπενάκερ. Οι παίκτες της Ρεάλ δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να βρίζουν με αποτέλεσμα να πεταχθεί στο μέρος τους ό,τι υπήρχε στα αποδυτήρια. Ο Ντιέγκο ήταν έξαλλος. Μετά, στο τέλος του αγώνα, έγινε ακόμη μια απίστευτη μάχη και ο Μαραντόνα δε λογάριαζε τίποτα, ταύρος στα αποδυτήρια της Βασίλισσας. Θρυλείται πως έριξε αρκετό ξύλο... Αλλωστε, εκτός από τις προσβολές η Ρεάλ επικράτησε 2-0, με τους Ναπολιτάνους να φωνάζουν ακόμα για τη διαιτησία.

Στη ρεβάνς, στο San Paolo, η Νάπολι έκανε ένα τρελό ματς, κανείς δεν είχε ξεχάσει όσα έγιναν στη Μαδρίτη. Ο Σαλβατόρε Μπάνι, ηγετική φυσιογνωμία των Ναπολιτάνων θυμάται: «Μία μέρα, μετά από χρόνια, συναντήθηκα με τον Μίτσελ, ο οποίος τα θυμόταν όλα και μου είπε ότι συμπεριφέρθηκα άσχημα. Του είπα ότι απλά ήθελα την πρόκριση και του υπενθύμισα ποια ήταν η δική τους συμπεριφορά στη Μαδρίτη. Ημασταν οι ηθικοί νικητές εκείνων των αγώνων. Αυτοί ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης, μια ομάδα που πάτησε αρκετές φορές στην κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου. Εμείς ήμασταν η μικρή Νάπολι, η οποία πριν λίγους μήνες είχε γίνει πρωταθλήτρια Ιταλίας για πρώτη φορά στην ιστορία.

Κι όμως, τους βάλαμε σε μια γωνία, τους είχαμε γονατίσει και τους χτυπούσαμε συνεχώς, επί 90 λεπτά. Στο τέλος προκρίθηκαν αυτοί αλλά μόνο επειδή ήταν... κωλόφαρδοι. Δεν μπορώ να το περιγράψω με άλλη λέξη. Ο Μπούγιο στο San Paolo απέκρουσε με τον κώλο, κυριολεκτικά, το σουτ του Καρέκα και εκεί τελείωσαν όλα γιατί αμέσως μετά έβαλε το γκολ ο Μπουντραγκένιο και δεν ολοκληρώσαμε την ανατροπή».

Ο θρύλος λέει ότι στη ρεβάνς, στο San Paolo, ήταν 90.000 στις εξέδρες. Ηταν όλοι συνηθισμένοι τότε σε τέτοια πράγματα, άλλωστε η Νάπολι είχε 70.000 διαρκείας στα χρόνια του Μαραντόνα. Ο Ντιέγκο τα πέτυχε αυτά!. Ολα τα χρωστούσαν στον Μαραντόνα. Κι όμως η Νάπολι μπορούσε να τους αποκλείσει, η Ρεάλ βρέθηκε στα σχοινιά στο San Paolo εκείνο το βράδυ. Οι γηπεδούχοι τους είχαν κλείσει, τους βομβάρδιζαν συνεχώς, αλλά η τύχη βοηθά τους... μεγάλους.

Ο Ντιέγκο επιστρέφει στο Μπερναμπέου, θέλει να δει την ομάδα της καρδιάς του να παίρνει εκδίκηση και είναι έτοιμος να τους πωρώσει «Θα τους φάμε, θα τους φάμε»!